Του Κώστα Λαπαβίτσα
«Θέλω να σας πω μερικά πράγματα για το τι συμβαίνει στην Ευρώπη αυτήν τη στιγμή και συγκεκριμένα στην νομισματική ένωση και μετά θέλω να σας πω τι νομίζω ότι συμβαίνει στην Ελλάδα μέσα στο πλαίσιο αυτό.
Θα ξεκινήσω λοιπόν με τη νομισματική ένωση. Υπάρχει λοιπόν μια σχετική σταθεροποίηση. Η πραγματικότητα είναι αυτή, το τελευταίο εξάμηνο υπάρχει μια σχετική σταθεροποίηση της νομισματικής ένωσης. Η κρίση δεν έχει την οξύτητα που είχε μέχρι πρόσφατα. Ο λόγος είναι ξεκάθαρος: έχει κυριαρχήσει το σχέδιο του κέντρου για την επίλυση της κρίσης. Όσοι πίστευαν ότι η Γερμανία ή οι άλλες χώρες του κέντρου δεν είχαν σχέδιο, απλώς δεν καταλάβαιναν τι γίνεται. Η Γερμανία είχε σχέδιο και το σχέδιο αυτό εφαρμόζεται και έχει πλέον κυριαρχήσει.
Το σχέδιο έχει δύο πλευρές, υπάρχουν δύο λόγοι της σχετικής σταθεροποίησης: ο πρώτος είναι η επιβολή της λιτότητας κυρίως στην περιφέρεια, αλλά και γενικότερα στο κέντρο της ευρωζώνης. Η αποδοχή της λιτότητας δηλ. για την ώρα, από τις πολιτικές και κοινωνικές δομές των χωρών της περιφέρειας σε βαθμό που η λιτότητα πλέον να έχει θεσμοθετηθεί και συνταγματικά με το δημοσιονομικό σύμφωνο.
Έχουμε δηλ. μια τελείως ακραία κατάσταση όπου η Γερμανία έχει επιβάλει πολιτικές λιτότητας οι οποίες μόνο ως ανόητες μπορούν να χαρακτηριστούν, διότι το δημοσιονομικό σύμφωνο στερείται λογικής. Αφαιρεί τη δυνατότητα ευλυγισίας από μία κυβέρνηση που πλήττεται από την κρίση. Αλλά ως εκεί έχουμε φτάσει.
Ένας λόγος για τον οποίο κυριαρχεί η λιτότητα έτσι είναι γιατί έχουμε ιδεολογική κυριαρχία στην ΕΕ των πιο ακραίων μορφών φιλελευθερισμού, πολλοί πίστευαν ότι χαρακτηρίζουν τον αμερικάνικο καπιταλισμό, αλλά δεν είναι καθόλου έτσι, χαρακτηρίζουν τον ευρωπαϊκό καπιταλισμό πολύ περισσότερο: η λογική ότι το κράτος είναι κακό και η αγορά είναι καλή εξ ορισμού. Οτιδήποτε είναι δημόσιο είναι κακό επειδή είναι δημόσιο, οτιδήποτε είναι ιδιωτικό είναι καλό, επειδή είναι ιδιωτικό. Δηλ. τελείως ακραία και παράλογα πράγματα, αλλά αυτό έχει επικρατήσει μέσα στην ΕΕ, είναι η πολιτική του κέντρου.
Ως εκ τούτου λοιπόν, έχουμε λιτότητα που σημαίνει περιστολή του κράτους πρόνοιας, στην περίπτωση της Ελλάδας έχουμε σχεδόν διάλυση του κράτους πρόνοιας, με φαινόμενα ανθρωπιστικής κρίσης σε πολλές αστικές περιοχές και επίσης έχουμε περικοπή μισθών. Περικοπή μισθών για τη λεγόμενη ανάκτηση της ανταγωνιστικότητας, που στη χώρα μας όπως θα εξηγήσω παρακάτω, έχει φτάσει σε ακραία φαινόμενα.
Αυτός λοιπόν είναι ο πρώτος παράγοντας σχετικής σταθεροποίησης. Το πρόγραμμα, αυτό το μέρος του πακέτου, το έχουν αποδεχτεί οι κυβερνήσεις και οι κοινωνικές και πολιτικές αντιστάσεις δεν έχουν την οξύτητα που είχαν μέχρι πριν ένα εξάμηνο, υπάρχει μια οπισθοχώρηση.
Ο δεύτερος παράγοντας για τον οποίο έχουμε τη σχετική σταθεροποίηση είναι ότι οι χρηματοπιστωτικές αγορές έχουν ηρεμήσει. Υπάρχει μία σχετική ηρεμία στις χρηματοπιστωτικές αγορές το τελευταίο διάστημα και ο λόγος είναι ξεκάθαρος: λέγεται Μάριο Ντράγκι.”
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου