Σε μια φαύλη κατάσταση ολημερίς πλανιέσαι
σαν του αγέρα την πνοή σ’ ανατολή και δύση
σε σάπιο ξύλο περπατάς κι από κλωστή κρεμιέσαι
μα η κλωστή θε να κοπεί, το ξύλο θα τσακίσει
Βουτάς στο αλμυρό νερό και καίγεσαι στον ήλιο
σαστίζεις στ’ άγγιγμα του νού και στης ψυχής το χάδι
η ελπίδα είναι ψεύτικη σαν δάκρυ κροκοδείλιο ο λίχνος της γλυκιάς ζωής πλέον δεν έχει λάδι
Σειρήνες παίζουν το ρυθμό, και ασελγούν στη σκέψη
κτυπούν σκληρά τη λογική που αδύναμη σαστίζει
και το ποτάμι της οργής που αντίστροφα έχει τρέξει
της προδοσίας τον βλαστό ακούραστα ποτίζει
Οι αισθήσεις λάβα καυτερή σε κοινωνίας καλδέρα
στο στήθος πόνος σαν σπαθί που το κορμί σου σχίζει
οι ανάγκες λάγνες προσμονές κι οι οφειλές φοβέρα
άλλων ανθρώπων η βουλή που τη ζωή σου ορίζει
Μα απόκριση δεν έρχεται στ΄ άφωνο κάλεσμά σου
και θέλεις απ’ το ξέφραγο κλουβί να δραπετευσεις
μ’ απελπισμένη δύναμη να κόψεις τα δεσμά σου
κι όλους αυτούς που σε πονούν να τους διαπομπεύσεις
Μα πρέπει για να γίνει αυτό πίσω τώρα ν’ αφήσεις
το εγώ σου, κάθε σου βολή, και κάθε σου συμφέρον
να πιάσεις χέρι διπλανού, το κόστος ν’ αγνοήσεις
και στον αγώνα τον κοινό να δείξεις ενδιαφέρον
Διεκδίκησε λοιπόν και σύ τ’ όνειρο που σου παίρνουν
αξίωσε και κέρδισε τη θέση που σου αξίζει
γιατί ο αγώνας κι η τιμή τα ποθητά σου φέρνουν
και μόνο ος αγωνίζεται μπορεί να τα κερδίζει.
Ι. Καλογερόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου