Του Βαγγέλη Δεληπέτρου
Δεν μπορούν να κοιτάξουν σαν ίσοι προς ίσους ούτε καν τους υπαλλήλους της τρόικας, που μπαινοβγαίνουν στα γραφεία τους με ύφος χιλίων καρδιναλίων και τους κάνουν υποδείξεις για ό,τι κάθε φορά τους κατεβαίνει.
Δεν μπορούν να διαπραγματευτούν για το παραμικρό, ούτε όταν οι Γερμανοί ζορίζονται στο δρόμο για τις κάλπες τους, χάνοντας χωρίς μία, μικρή έστω, προσπάθεια και αυτήν την ευκαιρία. Δεν μπορούν να πουν ούτε ένα «όχι», ακόμα και όταν ο κόμπος φτάνει στο χτένι και ο κόσμος γύρω τους θρυμματίζεται.
Αλλά μπορούν πολύ εύκολα, χωρίς περίσκεψη και δίχως αιδώ, με δύο, τρεις αράδες σε ένα… πολυνομοσχέδιο να καταργούν σε μια στιγμή ολόκληρους κλάδους και να δηλώνουν αποφασισμένοι να καταργήσουν και άλλους σε δυο-τρεις μήνες, όταν τα μέτρα για πολλοστή φορά δεν θα βγαίνουν και οι δανειστές θα ζητούν και άλλο αίμα.
Ετσι, με πέντε-δέκα λέξεις έγιναν παρελθόν οι σχολικοί φύλακες και 46 ειδικότητες εκπαιδευτικών στην τεχνική εκπαίδευση, καθώς, προφανώς, οι πολιτικοί μας φωστήρες εκτίμησαν ότι καλοκαιριάτικα, με κλειστά τα σχολεία, είναι ο αδύναμος κρίκος αυτού του μήνα. Ετσι, γίνεται παρελθόν η Δημοτική Αστυνομία, που οι ίδιοι με φανφάρες και τυμπανοκρουσίες συγκρότησαν. Ετσι θα γίνουν παρελθόν, σε τρεις ή έξι μήνες, ο ένας μετά τον άλλον, αμέτρητοι οργανισμοί του Δημοσίου, έτσι θα καταργηθούν και άλλες ειδικότητες γιατί -και τότε όπως τώρα- οι αριθμοί δεν θα βγαίνουν, η ανάπτυξη δεν θα έρχεται και οι διεθνείς τοκογλύφοι θα «διψάνε» και άλλο!
Απλή, πολύ απλή η λογική τους. Στη «νέα Ελλάδα» που οικοδομούν τα Μνημόνια, οι Σαμαράδες και οι Βενιζέλοι, είμαστε όλοι αναλώσιμοι. Εκτός εάν αντί για συντάξεις παίρνουμε επιδόματα, αντί για κανονικούς μισθούς, κάτι «έναντι» πότε πότε, και αντί να γκρινιάζουμε και να αντιδρούμε, πηγαινοερχόμαστε χαζογελώντας, σαν κι αυτούς τους περίεργους στα πρωινάδικα.
Στη «νέα Ελλάδα» τους όλοι είμαστε χωρίς δικαιώματα και δίχως μέλλον. Εκτός από τους παράγοντες των αγορών, τους εθνικούς εργολάβους και προμηθευτές, τους μεσάζοντες και τους κάθε λογής διαπλεκόμενους. Ολους αυτούς, δηλαδή, που τα έφαγαν μαζί, αλλά έστειλαν σ’ εμάς το λογαριασμό. Ολους αυτούς που ακόμα και τώρα τρώνε και πίνουν στην υγεία των κορόιδων.
Γιατί, με τέτοιους πολιτικούς και τέτοια πολιτική, αυτοί που πήραν όλες τις δουλειές δεν χρειάζεται να ανησυχούν μήπως στερέψει η κάνουλα. Η Ελλάδα μπορεί να γίνεται «ειδική οικονομική ζώνη», αλλά πάντα θα υπάρχουν «προγράμματα» γι’ αυτούς που έχουν… άκρες.
Φύλαξη σχολείων; Μια χαρά είναι οι ιδιωτικές εταιρείες που θα την αναλάβουν. «Λουκέτο» στα τεχνικά Λύκεια; Δυο χαρές τα ιδιωτικά, που θα κάνουν πάρτι. Αποκομιδή απορριμμάτων; Τρεις χαρές οι ιδιωτικές εταιρείες, που θα κάνουν παιχνίδι. Διάθεση για… μεταρρυθμίσεις να υπάρχει και η χώρα γίνεται λουκούμι για τους «επενδυτές». Αφού βέβαια, πρώτα, με πολλή επιμέλεια, την κάνουν ρημαδιό απ’ άκρη σ’ άκρη.
enet, μοντάζ Γρέκι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου