Τα μέλη του κόμματος δεν είναι μέλη, ο Σταύρος τους βάφτισε “εθελοντές”. Ο ίδιος ο πρωταγωνιστής, ο Στάυρος ο Θεοδωράκης δεν είναι πρόεδρος, είναι “επικεφαλής”.
Το Ποτάμι, λέει ο Σταύρος δεν θα βγάζει ανακοινώσεις για τα όσα συμβαίνουν, δεν θα είναι ένας “κομματικός θίασος” που θα περιφέρεται, αλλά ”θα βρίσκει σε μια περιοχή είτε ένα πρόβλημα είτε ένα θετικό παράδειγμα, θα το εξειδικεύει θα το παρουσιάζει”…όπως έκανε στις εκπομπές του.
Από το σακκίδιό του έβγαλε ένα μικρό κόκκινο βιβλιαράκι, ένα τέτοιο θα μοιράσει σε όλους τους “εθελοντές” του, το βάφτισε “το μικρό κόκκινο βιβλιαράκι του ποταμιού”.
Προεκλογικά ο Σταύρος δεν έστησε εκλογικά περίπτερα, έστησε “εκλογικά αντίσκοινα”. Δεν παρουσίασε θέσεις αλλά ιδέες. Μέχρι και το 1ο Ιδρυτικό Συνέδριο ήθελε να το κάνει camping. Δεν έκατσε όμως, γιατί μάλλον δεν τα βρήκαν με το catering… άσε που κάποιοι εθελοντές τσίνισαν που οι σκηνές δεν κλιματίζονται και το έκανε στο Λαύριο που του θύμιζε το “αύριο”.
Ευτυχώς το 1ο Ιδρυτικό Συνέδριο του Ποταμιού ολοκληρώθηκε την Κυριακή. Καλοσκηνοθετημένο σαν μια εκπομπή των “Πρωταγωνιστών”, – κόβω το κεφάλι μου ότι ήδη μοντάρονται οι “καλύτερες στιγμές” του Συνεδρίου (κοντινό στα σακκίδια, ψαγμένη συγκινητίκή μουσική, χαμόγελα, ο Σταύρος όπως πάντα “πρωταγωνιστής”).
Όλη αυτή η μεταμοντερνιά με κάμποσο χιπστερισμό, που δεν πάει ούτε αριστερά ούτε δεξιά, που δεν αναγνωρίζει καν τους χώρους είναι ένα υπόδειγμα μεταπολιτικής. Δεν έχει πρόγραμμα, δεν έχει θέσεις, δεν έχει ιδεολογική βάση, επιλέγει, αναδεικνύει, προβάλλει μεμονωμένες προτάσεις χωρίς συνοχή που δεν συνδέονται και δεν μπαίνουν σε ευρύτερο πλαίσιο. Γιατί; Γιατί έτσι.
Μόνη ιδεολογία του ποταμιού είναι η αισθητικοποίηση, η στυλιζαρισμένη ανάδειξη τσιτάτων και απλών σχημάτων που με τον έναν ή τον άλλο τρόπο επειδή ο κόσμος “δεν ασχολείται”, “δεν πείθεται”, “δεν εμπιστεύεται” το πολιτικό σύστημα και δεν “την πολυψάχνει” ελπίζει ότι θα μασήσει, ή για να το πούμε στην γλώσσα που καταλαβαίνει ο Σταύρος, ότι θα “κάνει νούμερα”.
Λίγο καταγγελία, “φταίει η Αριστερά, η Μεταπολίτευση, εμείς που παίρναμε δάνεια, ο πρωτοξάδερφος σου που διορίστηκε με ρουσφέτι”, λίγο πολιτικός ακτιβισμός τύπου atenistas αλλά πιο πλατύς, εύκολα ευέλικτα σχήματα και για την κρίση μόκο… Αν η Ελλάδα ήταν παραλία, ο Σταύρος θα ασχολείτο με το τι χρώμα πρέπει να ναι οι ξαπλώστρες…
ΥΓ. Περιμένω να του ζητήσει το μιντιακό σύστημα συγκυβέρνησης κοστολογημένο πρόγραμμα.
Πηγή
nostimonimar.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου