Η Σύμη είναι στις Σπέτσες

filologos10

Και το Μανχάταν συνορεύει με το Κορωπί. Ασε που το Μενίδι βρίσκεται μεσοτοιχία με το Βλαδιβοστόκ και στην Πτολεμαΐδα πας μέσω Γριλανδίας…

Δεν χωρεί αμφιβολία ότι η ανθρωποσφαγή στη Γάζα ήταν μια αποπροσανατολιστική επιχείρηση του Ισραηλινού στρατού για να στρέψει τα φώτα της παγκόσμιας ενημερωτικής κοινότητας μακριά από το 15ο Συνέδριο της Σύμης (που έγινε στις Σπέτσες). Αυτό το συνέδριο, αν τυχόν δεν το ξέρετε, είναι ένα φεστιβάλ σοσιαλισμού, ένα Ρόκγουεϊβ χωρίς Χαρούλη αλλά με ΓΑΠ, μια επανάσταση χωρίς φυσεκλίκια αλλά με μεζεκλίκια. Ο αλησμόνητος πρώην πρωθυπουργός με μια ομάδα πεπειραμένων παραγωγών φρέσκων, βιολογικών ιδεών (από τη σουίτα του πεντάστερου ξενοδοχείου στο πιάτο σας, δίχως φυτοφάρμακα, χωρίς μεσάζοντες) συντρίβει κάθε τόσο τον καπιταλισμό. Μόλις βεβαιωθεί ότι το πολυπλόκαμο τέρας της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο στουμπήχτηκε και παραγουλιάστηκε δεόντως από τους συντρόφους του, φέρνει τη θράκα όπου φωτοβολεί το ασίγαστο πάθος του για δικαιοσύνη και λευτεριά και ψήνει τα πλοκάμια που περίσσεψαν για να τα φάει μαζί με ουζάκι και νερό ανθρακούχο.
Ωστόσο, επειδή κάθε παραμύθι που σέβεται τον εαυτό του έχει και ευμεγέθη δράκο, στην περίπτωση του 15ου Συνεδρίου της Σύμης (που, επαναλαμβάνουμε, έγινε στις Σπέτσες) κάποιοι κακεντρεχείς, σχεδόν παλιάνθρωποι, μίλησαν για σούσια και χλιδές.

Μποφίλιου

Tούτους τους ιοβόλους όφεις, που γράφουν αθλιότητες με επεξεργαστή κειμένου Office, καμάκωσε με το καμάκι του ήλιου και άσματα Μποφίλιου ο αρχισοσιαλιστής της Σύμης (ένα νησί που ταυτίζεται με τις Σπέτσες). Ο ΓΑΠ, που λέτε, τους αποστόμωσε με τα ακόλουθα, τα οποία μπορείτε να τα διαβάσετε στο http://www.papandreou.gr: «Κάποιοι, χρόνια τώρα, επιχειρούν να απαξιώσουν αυτή τη συνάντηση. Δεν ενδιαφέρονται για το τι συζητούμε. Δεν ενδιαφέρονται για το αν η Ελλάδα μπορεί και πρέπει να καταστεί επίκεντρο της συζήτησης για τα ηθικά προτάγματα στην παγκόσμια κοινωνία. Ισως ακόμα και να φοβούνται τη σημασία των ιδεών και των απόψεων που καταθέτουν οι συμμετέχοντες. Αρκεί ένα δημοσίευμα που θέλει να μας πείσει ότι βρισκόμασταν εδώ, περνάγαμε καλά, ανταλλάσσαμε φιλοφρονήσεις, τρώγαμε σούσι και πίναμε κοκτέιλ. Εχει καμία σημασία ακόμη και το αν ήμασταν εδώ; Αν είχαμε πατήσει το πόδι μας στο νησί; Καμία. Αρκούν οι εντυπώσεις. Να βγαίνει η εικόνα μιας δήθεν πολυτελούς διαβίωσης. Αρκεί να εξασφαλιστεί μια φωτογραφία που να μπορεί να αξιοποιηθεί για να οικοδομηθεί ένας μύθος».
Αν είναι δυνατόν! Σούσι και πολυτέλειες ο Γιώργος μας; Ποτέ!

Παναγιώτης Λιάκος