Τι ζήτησα;
Χωρίς ήττα να γράφεται η ζωή μου
μ’ ένα χαμόγελο που θ’ άνθιζε
μα δεν
κυμβαλίζον αιθέρας
κρούει τις θύρες της ψυχής
φτερουγίζω μακριά
ψηλά φτερουγίζω
σαφώς ηλιόγδαρτη
φυλάω τα περάσματα
όσο αντέξω όπως αντέξω
άνεμους φίδια όρνια
π’ άτσαλα συνωστίζονται
στην πλάτη και στο στήθος
αγέλες ανθρωπόλυκων
φόβο οσμίζονται
αθροίζουν υπόκωφες βοές
δυσθυμίες γεννήτριας δακρυφόρου
αποπλέω για λίγο
εκτός πεδίου διαφυγής
μοναδικός ορίζοντας
ένα παράθυρο κλειστό
μια χτισμένη πόρτα
καρέκλες
ως ώρες κενές
κενού απόλυτου
ανατομία πτώματος
δαχτύλων ξεχασμένων
στο άδειο μας τραπέζι
στο άδειο μας τραπέζι
από την ποιητική συλλογή Πικροί ως άψινθος καρποί
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου