Πριν λίγες ημέρες ανακοινώθηκε από την ελληνική κυβέρνηση η σύσταση εξεταστικής επιτροπής για το μνημόνιο. Η "εξονυχιστική" έρευνα και εξέταση θα αφορά την περίοδο από το 2009, μέχρι και σήμερα. Ωραία μέχρι εδώ. Δεν υπάρχει απολύτως κανένα πρόβλημα. Ίσα-ίσα, είναι νομική, θεσμική και κοινοβουλευτική υποχρέωση του παρόντος κυβερνητικού συνασπισμού να μας ενημερώσει πλήρως για το πώς φτάσαμε σε πλήρη οικονομική ασφυξία και αποτελούμε αξιόλογο παράδειγμα μίας οικονομικής αποικίας. Αλλά το θέμα έχει ευρύτερες διαστάσεις και υποκρύπτονται εσκεμμένες ενδογενείς αιτίες που εντέχνως υποκρύπτονται (μακάρι να μην ισχύει).Ξεκινώντας από την κυβέρνηση Παπανδρέου, συνεχίζοντας με την υπηρεσιακή Παπαδήμου και καταλήγοντας στην απερχόμενη Σαμαρά, τα συμπεράσματα είναι ξεκάθαρα. Αναρίθμητα λουκέτα στον ιδιωτικό τομέα, απελπιστικές περικοπές σε μισθούς και συντάξεις, εξασθένιση του δημοσίου, αποδιοργάνωση της δημοσιονομικής πολιτικής, ραγδαία αύξηση των ποσοστών ανεργίας, φτώχειας και δυστυχώς των αυτοκτονιών. Ακραία ιδεολογικά κινήματα ενισχύθηκαν και απέκτησαν κοινωνική δύναμη, με τον φόβο μίας δημοκρατικής απειλής να συνιστά ακόμα και σήμερα συναγερμό προς όλους μας. Αλλά άδικα κάθομαι και τα σκέφτομαι και τα ξαναγράφω και και και.. Έχουν ειπωθεί χιλιάδες φορές και είναι γνωστά ακόμα και στον πιο ανίδεο με την πολιτική και με τρέχοντα κοινωνικοπολιτικά ζητήματα. Το μνημόνιο μας άγγιξε όλους και τα σημάδια του είναι φανερά σε όλες τις ταξικές διαστρωματώσεις.
Επειδή, όμως, δεν μου αρέσει να είμαι μηδενιστής νιώθω την ανάγκη να υπερασπιστώ αυτές τις κυβερνήσεις, αφού πρώτα τις χρεώσω όλες τις ευθύνες για τον πενταετή θάνατο του έθνους (πείτε μας τώρα και εθνικιστές, αυτά μας έφαγαν, δυστυχώς). Καλά διαβάσατε. Να "υπερασπιστώ". Ο Γιώργος Παπανδρέου ήταν από τους λίγους πολιτικούς που έδειξε ευθύς εξαρχής την ανικανότητα του στην ελληνική διακυβέρνηση. Όντας βουλευτής, υπουργός, κυβερνητικός παράγοντας του ΠΑΣΟΚ, αποτελούσε πολιτικό παράδειγμα προς αποφυγή. Ο ίδιος ο Ανδρέας Παπανδρέου δήλωσε: «Εγώ εκτιμώ τον Νίκο, ετούτον (τον Γιώργο) δεν τον εκτιμώ καθόλου». Και τελικά ένας ολόκληρος λαός ξεγελάστηκε. Στην πορεία, την ψήφο εμπιστοσύνης πήρε ο Αντώνης Σαμαράς. Ο άνθρωπος που διαπραγματεύθηκε το θέμα με τα Σκόπια και εκδιώχθηκε κακήν κακώς από την κυβέρνηση Μητσοτάκη. Η συνέχεια του είναι γνωστή. Ύστερα έγινε πρωθυπουργός, υποδεχόμενος από τον ελληνικό λαό μετά Βαΐων και κλάδων. Ο εθνάρχης Κωνσταντίνος Καραμανλής, άκουγε Αντώνης Σαμαράς και άλλαζε δεκαπέντε χιλιάδες χρώματα. Αλλά ναι, τους υπερασπίζομαι γιατί δεν μπορώ να χρεώσω σε αυτή τη ριμάδα πενταετία, την εθνική καταστροφή.
Αυτή την στιγμή, η επιτροπή προτίθεται να εστιάσει στο "γιατί φωνάξαμε τον γιατρό να μας θεραπεύσει και όχι τι είναι αυτό από το οποίο πάσχουμε". Έτσι ακριβώς. Η οικονομική παλινωδία ξεκινάει λίγο πριν την Χούντα Παπαδόπουλου, διασχίζει την μεταπολιτευτική περίοδο και καταλήγει μέχρι σήμερα με τις αλλεπάλληλες κομματικές αστοχίες. Να θυμηθώ τον Σημίτη και του ένδοξους ΠΑΣΟΚάρχες της χρυσής εικοσαετίας; Ή τον κ. Καραμανλή για σκάνδαλα που πρέπει να απολογηθεί αν θέλει να δικαιωθεί; Κλείνω , λοιπόν, με την άποψη ότι η εξεταστική επιτροπή πρέπει να περιλαμβάνει όλες τις κυβερνήσεις των προηγούμενων ετών. Ας δούμε επιτέλους ‘’φώς’’ στο μνημόνιο και ας αναλάβουν τις ευθύνες τους οι πραγματικοί υπαίτιοι!!!
Δημήτριος Κλειώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου