Πάντ' εστίν εξευρείν, αν μη τον πόνον φεύγη τις.
Όλα γίνονται, αν δεν αποφεύγει κανείς να κοπιάσει...
Αρχαίο ρητό του Δημοσθένη, με διαδραστικό ρόλο στην καθημερινότητα μας.
Σίγουρα οι τόσοι πόλεμοι της Ελλάδας δεν κερδήθηκαν από το κρεβάτι, ούτε μέσα από μια καφετέρια παίζοντας τάβλι. Και πάντα είχαν ένα προδομένο από την ίδια πλευρά, ηγέτη!
Οι Ευρωπαίοι εταίροι επισκιάζουν μεθοδευμένα και κατευθυνόμενα τις όποιες προσπάθειες της Ελληνικής κυβέρνησης για μια ομαλή και ιδανική, προς το συμφέρον των Ελλήνων, συμφωνία, που θα αποφέρει ξανά την ηρεμία και την βεβαιότητα στον Ελληνικό λαό, ό οποίος και τα τελευταία πέντε συναπτά έτη, ζει, για πολλοστή φορά κάτω από τον ζυγό του Ευρωπαϊκού κατεστημένου.
Η Γερμανία για ακόμη μια φορά, διαδραματίζοντας τον ρόλο του γνώστη, του απόλυτου ηγέτη της Ευρώπης, χωρίς ποτέ να της δόθηκε ο ρόλος αυτός από καμία χώρα της Ευρωζώνης, συνεχίζει να κουνάει το δάκτυλο της προς την Ελλάδα, όπως ο δάσκαλος στο μαθητούδι στο σχολείο, για να του δείξει ότι είναι αυστηρός με τους μαθητές που κάνουν πονηριές.
Δυστυχώς, η παραπληροφόρηση και ο συστηματικός αποσυντονισμός του μυαλού και της ορθής σκέψης, από τα διάφορα ελεγχόμενα μέσα ενημέρωσης, δεν σταμάτησε ποτέ όλα αυτά τα χρόνια και για αυτόν ακριβώς το λόγο, ο λαός είχε φτάσει στο σημείο να σκύβει το κεφάλι, μουρμουρίζοντας για τα πολιτικά και οικονομικά περισσότερο, δρώμενα, τα όποια στην λαϊκή γλώσσα, μεταφράζονται ως τσέπη.
Και τώρα το καλό της υπόθεσης! Ο λαός είναι αυτός που πρέπει να διαλέξει την κατάντια του!
Καμία κυβέρνηση, κανένα πρόσωπο, καμιά επιτροπή στο όνομα της Δημοκρατίας, δεν μπορεί να χαράξει την πορεία μιας γενιάς, ενός λαού που τόσα πολλά τράβηξε από τις προηγούμενες κυβερνήσεις, που τόσα πολλά τράβηξε από τους ‘’βολεμένους’’ ψηφοφόρους των πενήντα ευρώ! Ο Έλληνας θα πρέπει να ανοίξει τα μάτια του επιτέλους, να δει την πραγματικότητα κατάμουτρα, και να κατανοήσει ότι οι απειλές και οι φοβέρες των εταίρων είναι απλά, ένα εικονικό όπλο διαπραγμάτευσης και τίποτε περισσότερο.
Τι είναι αυτό που εισάγουμε και θα μας λείψει περισσότερο; Τι είναι αυτό που δεν μπορεί ο Έλληνας να παράγει και του είναι απαραίτητο για την επιβίωση του; Δεν υπάρχει τίποτα τέτοιο! Τόσα χρόνια πριν το ευρώ, είχαμε παραγωγές όλων των αγαθών. Ήμασταν δακτυλοδεικτούμενοι για τις απεριόριστες δυνατότητες μας, για τον ήλιο μας και τις θάλασσες μας, για τα αγνά και πεντανόστιμα προϊόντα που μας έδινε πλουσιοπάροχα η εύφορη γη μας και τώρα μας δείχνουν υποτιμητικά και υπεροπτικά οι γνωστοί καρπαζοεισπράκτορες του νεοταξικού συστήματος…
Ποτέ δεν είναι αργά για δάκρυα….ΌΧΙ όμως τα δικά μας…..
Αιθεροβάμων
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου