Powered By Blogger

22.6.19

ΕΛΠΙΔΟΦΟΡΟΣ: ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΑΜΕΡΙΚΗΣ ΜΕ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΛΗΞΕΩΣ Ή Ο ΕΠΟΜΕΝΟΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ;



Η άποψή μας είναι ότι η Αρχιεπισκοπή Αμερικής αλλά και η "ομογένεια"
βρίσκεται σε κυκεώνα. Υπάρχουν και είναι γνωστές πολλές φυγόκεντρες τάσεις από το «κέντρο εξουσίας» το Φανάρι, η κάθε μια με τα δικά της συμφέροντα και επιδιώξεις για υλοποίηση.  Το ποιος θα έχει εξ΄ αρχής το πάνω χέρι σε αυτές τις καταστάσεις είναι τον μισό της νίκης για τα επιδιωκόμενα:

Οι "Φιλοπατριαρχικοί" ίσως μια μικρή ελίτ πλούσιων «αρχόντων» και μπίζνεσμεν με «ηγέτη» και γνωστό τοις πάσι φάδερ Άλεξ Καρλούτσο.

Οι Αντιπατριαρχικοί αυτοκεφαλιστές –αυτονομιστές της Αρχιεπισκοπής Αμερικής, με από ετών πολλών ευθεία και συγκεκριμένη δράση.

Οι "αδιάφοροι" που γύρισαν την πλάτη στα εκκλησιαστικώς τεκταινόμενα, που μάλλον είναι η μεγάλη αλλά και τραγική πλειοψηφία, άνω του 80% όπως γράφεται.

Τα ένθεν κακείθεν ελληνοαμερικανικά και ελληνικά ΜΜΕ. Άλλα εξαπολύουν μύδρους κατά Βαρθολομαίου και Ελπιδοφόρου και άλλα επαίνους και θριαμβολογίες τόσο για την επιλογή του Πατριάρχη όσο και για τις ικανότητες και προσωπικότητα του Ελπιδοφόρου.

Όμως είναι επιτακτικό να αναφερθούν και οι εξαρχής δικαιολογημένες υποψίες:

1.  Είναι δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι χρειάσθηκε είκοσι χρόνια ο κ. Βαρθολομαίος να συνειδητοποιήσει ότι η κατάσταση στην Αμερική ήταν κρίσιμη, όταν ευθύς μετά την υποχρεωτική παραίτηση του Σπυρίδωνα το χρέος της Αρχιεπισκοπής άρχισε ν' ανεβαίνει χωρίς σταματημό, ώσπου, μόλις πέθανε ο "πατριαρχικός φίλος" Τζαχάρης (ειδικός στο να καλύπτει αρχιεπισκοπικά χρέη με την ανακυκλωτική τακτική της μεταφοράς εκατομμύριων από το ένα εκκλησιαστικό ταμείο στο άλλο) κατέληξε ... στη διακοπή των έργων ανέγερσης του Αγίου Νικολάου στο "Σημείο Μηδέν" και στην υποθήκευση της έδρας της Αρχιεπισκοπής στη Νέα Υόρκη !!!

2. Είναι δύσκολο να γίνει πιστευτό ότι ο κ. Βαρθολομαίος χρειάσθηκε είκοσι χρόνια για να καταλάβει ότι η ελληνική παιδεία έβαινε προς τελεία διάλυση καθώς κατά την εικοσαετία του Δημητρίου έκλειναν τα ελληνικά σχολεία το ένα μετά το άλλο.

3. Είναι δύσκολο να γίνει πιστευτό το όψιμο ενδιαφέρον του κ. Βαρθολομαίου για τη Θεολογική Σχολή της Βοστώνης όταν ήταν σε όλους γνωστό, ότι η σχολή αυτή  είχε ξεφύγει, από τον καιρό του Ιάκωβου ήδη, από το βασικό σκοπό της και βάδιζε ολοταχώς προς πλήρη εκπροτεστανισμό, ώσπου κατέληξε σε σφηκοφωλιά Αμερικανών αυτοκεφαλιστών ελληνικής καταγωγής που δεν ξέρουν κι ούτε ενδιαφέρονται κατά που μεριά πέφτει το Φανάρι. Ολόκληρη 30-40ετία χρειάσθηκε για να γίνει αντιληπτό ότι η "Θεολογική Σχολή" της Βοστώνης δεν μπορούσε ούτε κατά φαντασία να συγκριθεί με άλλες ορθόδοξες θεολογικές σχολές και ότι οι απόφοιτοί της δεν είχαν το θεολογικό επίπεδο ούτε των αποφοίτων εκκλησιαστικών σχολών της Ελλάδας ;;;

4. Είναι πολύ δύσκολο να δεχτεί κανείς ότι ο κ. Βαρθολομαίος πιστεύει στα σοβαρά πως ο Ελπιδοφόρος θα μπορέσει να παίξει θετικό ρόλο στην προσπάθεια ένωσης όλων των  Ρώσων, Αράβων, Σέρβων, Ρουμάνων, Βούλγαρων και τόσων άλλων ορθόδοξων της Αμερικής , καθώς θεωρείται από τους "σκληροπυρηνικούς" του  Φαναρίου ο οποίος πριν λίγα χρόνια προκάλεσε  θύελλα με δηλώσεις του στο επίμαχο αυτό θέμα.

5.  Απ' ό,τι γνωρίζουμε σχετικά με την προσωπικότητα του κ. Βαρθολομαίου, δεν φαίνεται να μοιάζει με άλλους προκάτοχους του. Η  τακτική που ακολούθησε για τρεις δεκαετίες ήταν να ξεκαθαρίσει το τοπίο από πραγματικούς ή φανταστικούς διεκδικητές του Θρόνου του όπως φανερώνουν  οι περιπτώσεις  Ιάκωβου, Στυλιανού και Θυατείρων Μεθόδιου. Ο Βαρθολομαίος, όπως λένε αυτοί που τον γνωρίζουν, έχει περισσότερα κοινά χαρακτηριστικά με τον συντοπίτη του Ιάκωβο ο οποίος ποτέ δε νοιάσθηκε να προετοιμάσει ικανό διάδοχο σ' όποια θέση κι αν υπηρέτησε, μάλλον το αντίθετο.  Μάλιστα ο κ. Βαρθολομαίος όταν πρόκειται να υποστηρίξει τα συμφέροντα του -σ' αυτή την περίπτωση  την παραμονή του στο θρόνο- είναι ευρύτερα γνωστός ως "αμείλικτος". Ούτε ν' ακούσει για διάδοχη κατάσταση!

Αν πράγματι -πέρα από τις εθιμοτυπίες και τα άδεια ευχολόγια-  ο κ. Βαρθολομαίος ήθελε ειλικρινά να στηρίξει τον Ελπιδοφόρο, το πρώτο -μεταξύ άλλων πολλών- που θα έκανε, και μάλιστα από καιρό,  ήταν να καθαρίσει το τοπίο από τον πρωτοπρεσβύτερο Άλεξ Καρλούτσο, συνταξιοδοτώντας "με δόξες και τιμές" τον επικίνδυνο αυτό κληρικό και εξασφαλίζοντας του μια παχυλή σύνταξη. Γιατί ν' αφήσει τον ταραχοποιό αυτόν στην θέση του, διαδίδοντας έντεχνα μέσω των ανθρώπων του, ότι ο Καρλούστος ναι μεν είναι προβληματικός αλλά το Φανάρι τον χρειάζεται γιατί φέρνει χρήμα (λες και ολόκληρη η Ορθοδοξία κρεμόταν από τον Καρλούστο...!)

Και γιατί διαδίδεται επίμονα από ανθρώπους του περιβάλλοντος Βαρθολομαίου, ότι ο Ελπιδοφόρος δεν θα επιστρέψει πλέον στην Πόλη για άλλου είδους εκκλησιαστική υπηρεσία, αλλά μεταβαίνει οριστικά στην Αμερική όπου και "θα υπηρετήσει το υπόλοιπο της ζωής του και όπου και θα πεθάνει"; Για πιο λόγο να διαδίδονται αυτά πριν καν ενθρονιστεί ο Ελπιδοφόρος ως αρχιεπίσκοπος Αμερικής;

Αλλά η άποψή μας, η σκέψη μας βρίσκεται σε άλλη ουσιαστικότερη ατραπό.


Ο Ελπιδοφόρος δεν πήγε στην Αμερική ούτε για να «πεθάνει» εκεί, ούτε για να εκθρονιστεί κακήν κακώς όπως οι προκάτοχοί του Ιάκωβος, Σπυρίδων και Δημήτριος, αφού γνωρίζει πολύ καλά την ιστορία της Αρχιεπισκοπής τα τελευταία 30 χρόνια. Ο Ελπιδοφόρος γνωρίζει πολλά για πολλούς «ενδοκλιματικούς» ευνοούμενους και πολλά άλλα στα οποία έχει συμμετάσχει. Έχει μοναδικό σκοπό του να σταθεί μόνος στα πόδια του εάν και αφού υπερβεί τους πάντες, Βαρθολομαίο, Καρλούτσο αλλά και άλλα παράκεντρα «εξουσίας», με δικούς του προσωπικούς χειρισμούς που πολύ λίγοι γνωρίζουν. Δεν θα χαρίσει τίποτε και σε κανένα και αυτοί οι χειρισμοί θα φανούν στο μέλλον ή όταν θα έχει πλήρεις διαβεβαιώσεις του άξονα Ελλάδας – Τουρκίας - Αμερικής ότι εξυπηρετώντας τα σχέδια τους - τα οποία και αυτά προς το παρόν δεν γνωρίζουμε- θα είναι ούτως ή άλλως ο επόμενος Οικουμενικός Πατριάρχης...

Να μην ξεχνάμε ότι ο εξυπηρετητής των δυτικών Βαρθολομαίος παρά τις άκρατες φιλοδοξίες και σκοπούς του, φτάνει στο τέλος του.

Είναι απομονωμένος διεθνώς, με συμπαραμαρτούντα όλα τα ελαττώματά του, είναι «τελειωμένος» αφού θα τον αποτελειώσουν όταν ο Ελπιδοφόρος, νέας γενιάς πολιτικοθρησκευτικός εξυπηρετητής, σταθεί καλά στα πόδια του.

Ο Βαρθολομαίος απέτυχε οικτρά και χονδροειδώς στις εκκλησιαστικές και γεωπολιτικές επιταγές των προστατών-συμμάχων του..

Τώρα ίσως αυτή η εκλογή να οδηγήσει τον "άξονα" σε νέους σχεδιασμούς... εξ' άλλου ο Ελπιδοφόρος δήλωσε: ''Θα εργαστώ για την ειρήνη και τη συμφιλίωση των λαών''.
(Η ανάρτηση του Αμερικανού πρέσβη Πάϊαττ: «An historic day for the strong people to people relationship between Greece and America». Υπενθυμίζεται πως ο υπουργός Εξωτερικών, Γιώργος Κατρούγκαλος, θα μεταβεί στη Νέα Υόρκη, όπου αύριο, Σάββατο 22 Ιουνίου, θα εκπροσωπήσει την ελληνική κυβέρνηση στην τελετή ενθρόνισης του νέου Αρχιεπισκόπου Αμερικής Ελπιδοφόρου. https://www.kathimerini.gr/1030161/article/epikairothta/ellada/tz-paiat-gia-thn-en8ronish-toy-neoy-arxiepiskopoy-amerikhs-istorikh-hmera-gia-tis-sxeseis-elladas-kai-hpa)
Ο Βαρθολομαίος πιστεύουμε «ότι κέρδισε χρόνο» απομακρύνοντας τον Ελπιδοφόρο από το Φανάρι...

Εκτός κι' αν ο Ελπιδοφόρος είναι αμετροεπής, υπερφίαλος και περιστασιακός δημοσιοσχεσίτης τότε θα χάσει το παχνίδι... 

Δούρειος Ίππος ο νεοεκλεγείς Αρχιεπίσκοπος Αμερικής;;; Θα δούμε...

19.6.19

Η άλλη όψη



Ο Προύσης Ελπιδοφόρος που μόλις πριν μερικές βδομάδες εκλέχθηκε Αρχιεπίσκοπος Αμερικής και πρόκειται σε λίγες μέρες να ενθρονιστεί στην Νέα Υόρκη (22 Ιούνη 2019) ήταν αναμφισβήτητα το σταθερά ανερχόμενο αστέρι του Πατριαρχείου της Κωνσταντινούπολης κατά τα τελευταία 8-9 χρόνια. Θεωρείται σαν κληρικός αφοσιωμένος στο Φανάρι, εξαιρετικά μορφωμένος και ικανός στα διοικητικά. Υπηρέτησε σε όλες τις προηγούμενες θέσεις του με μεγάλη επιτυχία και έντονες φήμες τον έφεραν το τελευταίο διάστημα ως τον πιθανότερο διάδοχο του σημερινού Πατριάρχη.

Μένει ανεξήγητο για πολλούς πως ο Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος αποφάσισε να στερηθεί ένα τόσο επίλεκτο μέλος του Πατριαρχείου παρά τη φοβερή λειψανδρία από την οποία πάσχει το Φανάρι λόγω των πολιτικών συνθηκών του τελευταίου αιώνα. Είναι σ' όλους, μυημένους και μη, γνωστό ότι για να αντιμετωπίσει το Πατριαρχείο τις άμεσες ανάγκες του και πληρώσει τουλάχιστο τις θεσμικές του θέσεις εισάγει πλέον κληρικούς εξ Ελλάδος. Μόνο μ'  αυτό τον τρόπο μπορεί και καλύπτει τα πόστα του διακόνων και αρχιδιάκονου, πρωτοσύγκελλου, αρχιγραμματέα και υπογραμματέα της συνόδου κτλ. κτλ.
________________

Δίδονται διάφορες εξηγήσεις, δημοσιοσχεσίτικου συνήθως  χαρακτήρα, για το γεγονός αυτό, για το πως δηλ. ο κ. Βαρθολομαίος αναγκάστηκε να στερηθεί την παρουσία και υπηρεσία του Ελπιδοφόρου στην Πόλη, πρωτοστατώντας μάλιστα σε μια νέα προαγωγή  του Ελπιδοφόρου -προαγωγή που συνεπάγεται και την απομάκρυνση του απ' την Πόλη...



Οι εξηγήσεις που δίνονται είναι κυρίως οι εξής:

1. Ο κ. Βαρθολομαίος συνειδοποίησε επιτέλους ότι η κατάσταση στην Αρχιεπισκοπή της Αμερικής, η οικονομική και η ευρύτερη, είναι τόσο κρίσιμη που χρειαζόταν ικανός αλλά και έμπιστος άνθρωπος του για να την αντιμετωπίσει.

2. Ο κ. Βαρθολομαίος θέλει με κάθε τρόπο να αποκαταστήσει την εικόνα του Πατριαρχείου στην Αμερική που έχει τρωθεί θανάσιμα τις τελευταίες δεκαετίες με τις συνεχείς παύσεις των εκλεγμένων αρχιεπισκόπων Αμερικής (Ιάκωβου, Σπυρίδωνα και Δημητρίου) και παράλληλα με την ανεξέλεγκτη οικονομική και άλλη δράση του "πατριαρχικού επιτρόπου" του, του γνωστού διεθνώς πρωτοπρεσβύτερου Άλεξ Καρλούτσου.

3. Ο κ. Βαρθολομαίος , χάρη υστεροφημίας, δεν θάθελε να χρεωθεί τη χρόνια κρίση που συμπωματικά άρχισε με την πατριαρχία του και από τότε μαστίζει καταστροφικά την Αρχιεπισκοπή της Αμερικής  σε πολλαπλά επίπεδα.

4. Ο κ. Βαρθολομαίος θέλει να χρησιμοποιήσει την ακαδημαϊκή πείρα του Ελπιδοφόρου για να επαναφέρει την κατάσταση της Θεολογικής Σχολής της Βοστώνης σε κανονική τροχιά, δίδοντας της  κάποιο ορθόδοξο προσανατολισμό και ένα έστω και μικρό ακαδημαϊκό επίπεδο.

5. Ο κ. Βαρθολομαίος θέλει να χρησιμοποιήσει την πείρα του Ελπιδοφόρου στις επαφές μεταξύ Ορθόδοξων για να ενώσει όλους τους Ορθόδοξους της Αμερικής (ρώσους, σέρβους, βούλγαρους κ.κ.κ.) μέσα στη δικαιοδοσία του Πατριαρχείου.

6. Ο κ. Βαρθολομαίος θέλει να προετοιμάσει τη διαδοχή του στέλνοντας τον Ελπιδοφόρο στην Αμερική, απ' όπου, μετά από μια επιτυχημένη αρχιεπισκοπική ποιμαντορία και με τα δεκανίκια της Ουάσιγκτον, θα μπορέσει να εκλεγεί ευκολότερα "οικουμενικός".
________

Ο αριθμός των παραπάνω εξηγήσεων, εξαιρετικά μεγάλος για τη διαλεύκανση ενός απλού ερωτήματος, οδηγεί εξαρχής σε δικαιολογημένες υποψίες. Ανεξάρτητα όμως από τη διαπίστωση αυτή, μερικές εξηγήσεις χρειάζονται σχολιασμό.

1α.  Είναι δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι χρειάσθηκε είκοσι χρόνια ο κ. Βαρθολομαίος να συνειδητοποιήσει ότι η κατάσταση στην Αμερική ήταν κρίσιμη, όταν ευθύς μετά την υποχρεωτική παραίτηση του Σπυρίδωνα το χρέος της Αρχιεπισκοπής άρχισε ν' ανεβαίνει χωρίς σταματημό, ώσπου, μόλις πέθανε ο "πατριαρχικός φίλος" Τζαχάρης (ειδικός στο να καλύπτει αρχιεπισκοπικά χρέη με την ανακυκλωτική τακτική της μεταφοράς εκατομύριων από το ένα εκκλησιαστικό ταμείο στο άλλο) κατέληξε ... στη διακοπή των έργων ανέγερσης του Αγίου Νικολάου στο "Σημείο Μηδέν" και στην υποθήκευση της έδρας της Αρχιεπισκοπής στη Νέα Υόρκη !!!

1β. Είναι δύσκολο να γίνει πιστευτό ότι ο κ. Βαρθολομαίος χρειάσθηκε είκοσι χρόνια για να καταλάβει ότι η ελληνική παιδεία έβαινε προς τελεία διάλυση καθώς κατά την εικοσαετία του Δημητρίου έκλειναν τα ελληνικά σχολεία το ένα μετά το άλλο.

1γ. Είναι δύσκολο να γίνει πιστευτό το όψιμο ενδιαφέρον του κ. Βαρθολομαίου για τη Θεολογική Σχολή της Βοστώνης όταν ήταν σε όλους γνωστό, ότι η σχολή αυτή  είχε ξεφύγει, από τον καιρό του Ιάκωβου ήδη, από το βασικό σκοπό της και βάδιζε ολοταχώς προς πλήρη εκπροτεστανισμό, ώσπου κατέληξε σε σφηκοφωλιά αμερικανών αυτοκεφαλιστών ελληνικής καταγωγής που δεν ξέρουν κι ούτε ενδιαφέρονται κατά που μεριά πέφτει το Φανάρι. Ολόκληρη 30-40ετία χρειάσθηκε για να γίνει αντιληπτό ότι η "Θεολογική Σχολή" της Βοστώνης δεν μπορούσε ούτε κατά φαντασία να συγκριθεί με άλλες ορθόδοξες θεολογικές σχολές και ότι οι απόφοιτοί της δεν είχαν το θεολογικό επίπεδο ούτε των αποφοιτήτων εκκλησιαστικών σχολών της Ελλάδας ;;;

2. Είναι πολύ δύσκολο να δεχτεί κανείς ότι ο κ. Βαρθολομαίος πιστεύει στα σοβαρά πως ο Ελπιδοφόρος θα μπορέσει να παίξει θετικό ρόλο στην προσπάθεια ένωσης όλων των  ρώσων, αράβων, σέρβων, ρουμάνων, βούλγαρων και τόσων άλλων ορθόδοξων της Αμερικής , καθώς θεωρείται από του "σκληροπυρηνικός" του  Φαναρίου ο οποίος πριν λίγα χρόνια προκάλεσε  θύελλα με δηλώσεις του στο επίμαχο αυτό θέμα.

3.  Απ' ό,τι γνωρίζουμε σχετικά με την προσωπικότητα του κ. Βαρθολομαίου, δεν φαίνεται να μοιάζει με άλλους προκατατόχους του. Η  τακτική που ακολούθησε για τρεις δεκαετίες ήταν να ξεκαθαρίσει το τοπίο από πραγματικούς ή φανταστιστικούς διεκδικητές του Θρόνου του όπως φανερώνουν  οι περιπτώσεις  Ιάκωβου, Στυλιανού και Θυατείρων Μεθόδιου. Ο Βαρθολομαίος, όπως λένε αυτοί που τον γνωρίζουν, έχει περισσότερα κοινά χαρακτηριστικά με τον συντοτοπίτη του Ιάκωβο ο οποίος ποτέ δε νοιάσθηκε να προετοιμάσει ικανό διάδοχο σ' όποια θέση κι αν υπηρέτησε, μάλλον το αντίθετο.  Μάλιστα ο κ. Βαρθολομαίος όταν πρόκειται να υποστηρίξει τα συμφέροντα του -σ' αυτή την περίπτωση  την παραμονή του στο θρόνο- είναι ευρύτερα γνωστός ως "αμείλικτος". Ούτε ν' ακούσει για διάδοχη κατάσταση!

Αν πράγματι -πέρα από τις εθιμοτυπίες και τα άδεια ευχολόγια-  ο κ. Βαρθολομαίος ήθελε ειλικρινά να στηρίξει τον Ελπιδοφόρο, το πρώτο -μεταξύ άλλων πολλών- που θα έκανε, και μάλιστα από καιρό,  ήταν να καθαρίσει το τοπίο από τον πρωτοπρεβύτερο Άλεξ Καρλούτσο, συνταξιοδοτώντας "με δόξες και τιμές" τον επικίνδυνο αυτό κληρικό και εξασφαλίζοντας του μια παχυλή σύνταξη. Γιατί ν'αφήσει τον ταραχαροποιό αυτόν στην θέση του, διαδίδοντας έντεχνα μέσω των ανθρώπων του, ότι ο Καρλούστος ναι μεν είναι προβληματικός αλλά το Φανάρι τον χρειάζεται γιατί φέρνει χρήμα (λες και ολόκληρη η Ορθοδοδοξία κρεμόταν από τον Καρλούστο...!)

Και γιατί διαδίδεται επίμονα από ανθρώπους του περιβάλλοντος Βαρθολομαίου, ότι ο Ελπιδοφόρος δεν θα επιστρέψει πλέον στην Πόλη για άλλου είδους εκκλησιαστική υπηρεσία, αλλά μεταβαίνει οριστικά στην Αμερική όπου και "θα υπηρετήσει το υπόλοιπο της ζωής του και όπου και θα πεθάνει"; Για ποιό λόγο να διαδίδονται αυτά πριν καν ενθρονιστεί ο Ελπιδοφόρος ως αρχιεπίσκοπος Αμερικής;
__________

Στις παραπάνω παρατηρήσεις εστιάζονται οι σοβαρές  επιφυλάξεις πολλών ως προς τους πραγματικούς σκοπούς του κ. Βαρθολομαίου στην περίπτωση αυτή.

Γεγονός είναι ότι ο Ελπιδοφόρος, ο προβαλλόμενος "διάδοχος" του Βαρθολομαίου, εγκαταλείπει την Πόλη. Οι δεσμοί του με τους ανθρώπους του Πατριαρχείου αναπόφευκτα θα χαλαρώσουν με τον καιρό και τα ερείσματά του εκεί θα  λιγοστέψουν σημαντικά.

Γεγονός επίσης είναι ότι ο Ελπιδοφόρος στην Αμερική θα έχει να αγωνισθεί σε πολλά μέτωπα, κυρίως δυο όμως που ο κ. Βαρθολομαίος δεν φρόντισε να εξαλείψει, προλειαίνοντας έτσι το έδαφος για τον νέο αρχιεπίσκοπο:

1) το μέτωπο Καρλούτσου ο οποίος είναι ανεξέλεγκτος, συνηθισμένος να παριστάνει τον "πατριαρχικό λεγάτο", να μονοπωλεί τις σχέσεις με το Πατριαρχείο και να ελέγχει κατ' αποκλειστικότητα τα οικονομικά της Εκκλησίας Αμερικής

2) το μέτωπο της θεολογικής Σχολής της Βοστώνης, καθοδηγούμενο από τον επίσκοπο Βοστόνης Μεθόδιο και τον πρώην αρχιεπίσκοπο Δημήτριο -ένα στεγανό με προτεσταντοποιημένους "καθηγητές"  και  φιλελεύθερες "θεολογικές" θέσεις (γάμος μεταξύ ομοφιλόφυλων και τα τοιαύτα) που από χρόνια μάχεται να απελευθερωθεί από τον έλεγχο της Αρχιεπισκοπής Αμερικής.

Βέβαια, ο χρόνος θα δείξει τις πραγματικές προθέσεις του κ. Βαρθολομαίου. Ο Ελπιδοφόρος πετάχθηκε στο "λάκκο των λεόντων" ή όντως προορίζεται για "διάδοχος" του Βαρθολομαίου; Προς το παρόν, στην πρώτη αυτή φάση του όλου θέματος, γνωρίζουμε μόνο ότι απαλλάχθηκε ο κ. Βαρθολομαίος  από την άμεση παρουσία ενός επίδοξου διάδοχου...

10.6.19

Άγιος Γεώργιος Ζάχολης – Ο ιστορικός ναός με τους 17 τρούλους, στην ορεινή Κορινθία


Από τους σημαντικότερους, αρχιτεκτονικά και ιστορικά, ναούς της Κορινθίας, είναι αδιαμφισβήτητα ο ναός του Αγίου Γεωργίου της Ζάχολης- όπως είναι γνωστός-, στο Δήμο Ξυλοκάστρου-Ευρωστίνη. Σπανιότατος, ιδιαίτερος και εντυπωσιακός με τους 17 τρούλους του και το σχετικό θρύλο να τον ακολουθεί. Σύμφωνα με αυτόν ο ναός χτίστηκε το 1811 εντός 39 ημερών, μετά από υπεράνθρωπες προσπάθειες των κατοίκων του χωριού, αφού η προθεσμία για την ανέγερσή του είχε οριστεί από τον Τούρκο διοικητή σε 40 ημέρες, διαφορετικά είτε θα γκρεμιζόταν, είτε θα γινόταν τζαμί. Ο Άγιος Γεώργιος άνηκε διοικητικά και οικονομικά στη Μονή Προφήτου Ηλία και χτίστηκε στα θέση παλαιότερου, μικρότερου ναού. Στα ιερά σκεύη του ναού υπάρχουν επιγραφές του 1893.

Ο ναός είναι βασιλική βυζαντινού ρυθμού με 17 τρούλους, έξι σε κάθε πλευρά του ναού, οι οποίοι συμβολίζουν τους 12 Αποστόλους, τέσσερις μεγαλύτεροι σε κάθε γωνία που συμβολίζουν τους 4 Ευαγγελιστές κι ένας κεντρικός, μεγαλύτερος όλων, που συμβολίζει τον Παντοκράτορα.

Η σκεπή στηρίχτηκε σε 36 κολώνες με κιονόκρανα βυζαντινού ρυθμού, ενώ το τέμπλο κατασκευάστηκε από την ξυλεία ενός και μόνο θρυλικού κυπαρισσιού. Πάνω του σκαλίστηκαν εικόνες από την Παλαιά Διαθήκη, αλλά και η σκηνή της κοπής του κυπαρισσιού, το οποίο χρησιμοποιήθηκε γενικότερα για ξυλεία στην κατασκευή του ναού.

Χωρίζεται σε τρία κλίτη από δύο κιονοστοιχίες με επτά κτιστά επιχρίσματα η καθεμία. Οι κίονες είναι χωρίς βάση. Η στέγη είναι κεραμοσκεπής, δίρριχτη και καλύπτει με ενιαίο τρόπο όλα τα κλίτη.

Ο ναός είναι τρισυπόστατος, έχει δηλαδή τρεις τράπεζες, την αριστερή αφιερωμένης στους Αγίους Κωσταντίνο και Ελένη, τη μεσαία αφιερωμένη στον Άγιο Γεώργιο και τη δεξιά αφιερωμένη στον Άγιο Δημήτριο.

Ο ναός που πρόσφατα κρίθηκε διατηρητέος έχει χτιστεί πάνω στα ερείπια προγενέστερου ναού και έχει μείνει στην νεώτερη ιστορία του έθνους καθώς εδώ ο Γέρος του Μοριά προέδρευσε επαναστατικών συμβουλίων. Στο προαύλιο του ναού βρίσκεται ο τάφος και η προτομή του οπλαρχηγού Παναγιωτάκη Γεραρή, τοπικού ήρωα της επανάστασης.
Κείμενο: https://www.mythicalpeloponnese.gr/?p=2051
Εικόνες: Δικές μας.

5.6.19

Ελπιδοφόρος και Καρλούτσος: Δύο "ανεξάρτητοι" πόλοι στην Αρχιεπισκοπή Αμερικής ή ενθρονισμένοι στο ίδιο πάζλ; Η πρόσφατη φωτογραφία τους λέγει πολλά.




Αρκετοί γνωστοί και γνωρίζοντες τα τεκταινόμενα πέραν του Ατλαντικού, είτε σε τηλεφωνικές συνομιλίες είτε στα ηλεκτρονικά μηνύματα τους αναφέρουν συχνά το ζήτημα της  Αρχιεπισκοπής Αμερικής. Πιο συγκεκριμένα το θέμα της από το Φανάρι εκλογής του νέου Αρχιεπισκόπου Αμερικής, του κ. Ελπιδοφόρου, αν βέβαια τον "αποδεχθεί" ή όχι η ομογένεια όπως αρκετοί υποστηρίζουν. Ιδιαίτερα φαίνεται να τους απασχολεί το ερώτημα εάν ο νέος αρχιεπίσκοπος έχει πιθανότητες να επιτύχει στο έργο του ή αν η δράση του θάναι ελεγχόμενη και υπό περιορισμό, όπως των αμέσων προκατόχων του, Σπυρίδωνα και Δημητρίου. 

Θεωρητικά ερωτήματα
Ποιό είναι το βασικό έργο που περιμένει το νέο αρχιεπίσκοπο; Το έργο αυτό, όπως είναι γνωστό,  συνίσταται 1) στη διατήρηση της πίστης των ελληνορθοδόξων πιστών, στη συνέχιση δηλ. της σχέσης τους με την Εκκλησία,  και 2) στη διατήρηση των δεσμών τους με τον Ελληνισμό σε επίπεδο κυρίως γλώσσας και πολιτισμού. 
Πρόκειται για τεράστιο έργο αν  ληφθούν υπόψη τα μέχρι τώρα ιστορικά δεδομένα , σύμφωνα με τα οποία κατά τον περασμένο μόνο αιώνα χάθηκαν εσαεί για την Ορθοδοξία και τον Ελληνισμό εκατοντάδες χιλιάδων Ελλήνων μεταναστών που αφομοιώθηκαν πλήρως από το αμερικανικό κοινωνικό τους περιβάλλον. Επιπλέον, σύμφωνα με τα υπάρχοντα στατιστικά στοιχεία, μόνο ένα 18% των Ελλήνων της Αμερικής διατηρούν κάποια, περιορισμένη συνήθως και περιοδική, σχέση με την Εκκλησία τους. 

Δηλώσεις για εφησυχασμό της ομογένειας;
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο νέος αρχιεπίσκοπος  θα επιδοθεί στο έργο του με ενθουσιασμό και ζήλο, όπως προκύπτει από τις μέχρι τώρα γενικόλογες δηλώσεις του. Θα έχει βέβαια να αντιμετωπίσει πολλές δυσκολίες λόγω του ιδιότυπου διοικητικού συστήματος της Αρχιεπισκοπής, όπου - εκτός απ' την τοπική σύνοδο των επισκόπων - μητροπολιτών -  παίζουν σημαντικότατο ρόλο και οι λαϊκοί με τις υπεραυξημένες εξουσίες τους στα πλαίσια των διαφόρων συμβουλίων και επιτροπών που εγκρίνουν, μεταξύ άλλων, και τους διάφορους προϋπολογισμούς,, απαραίτητους  για την εφαρμογή οποιουδήποτε αρχιεπισκοπικού έργου και προγράμματος. 

Μπίζνες ή Εκκλησία;
Σ' ένα ευρύτερο πλαίσιο ο νέος αρχιεπίσκοπος θα έχει - εντός των συμβουλίων και επιτροπών αλλά και σε επίπεδο κοινοτικο – ενοριακό,  να γεφυρώσει το χάσμα μεταξύ του ελληνικού και του ελληνοαμερικανικού (αμερικανικού καθ' όλα κατά την νοοτροπία) στοιχείου. Το πρώτο διακρίνεται για την προσήλωση του σε μια κάπως παραδοσιακή αντιμετώπιση των εκκλησιαστικών πραγμάτων, ενώ το δεύτερο που αυξάνεται διαρκώς αριθμητικά είναι επηρεασμένο απόλυτα από την αμερικανική πραγματικότητα μέσα στην οποία γεννήθηκε και ανατράφηκε, χαρακτηρίζεται δε από μια συστηματική τάση να προσεγγίζει τα ζητήματα της Εκκλησίας με πνεύμα εξολοκλήρου επιχειρησιακό και οικονομικό. Το ερώτημα είναι: επιβίωση της Εταιρείας ή της Εκκλησίας;;; Εδώ ταιριάζει απόλυτα το: "άρχοντες λαών συνήχθησαν κατά του Κυρίου...".
Οι παραπάνω δυσχέρειες θεωρούνται από πολλούς ως φυσιολογικές και εγγενείς στην ελληνορθόδοξη Εκκλησία της Αμερικής. Εκείνο όμως που είναι αφύσικο και αποτελεί πραγματική ανωμαλία είναι η ύπαρξη και δράση "άτυπου" δεύτερου αρχιεπίσκοπου στα όρια της ίδιας αρχιεπισκοπής. 

Συνέχιση της διαρχίας;
Κατά την εκτίμηση σχεδόν όλων που γνωρίζουν τη κακοδαιμονία στα της Αρχιεπισκοπής, το μεγαλύτερο πρόβλημα, το σωστό αγκάθι, για τον νέο Αρχιεπίσκοπο θάναι η "συγκατοίκηση" ή καλύτερα η συνδιοίκηση(;) με τον φάδερ Άλεξ Καρλούτσο ο οποίος έχει αναδειχθεί σε αδιαμφισβήτητο αρχηγό του ελληνορθόδοξου εκκλησιαστικού κατεστημένου της Αμερικής. Ο φάδερ Άλεξ είναι από χρόνια τώρα ο "Πατριαρχικός Επίτροπος" του κ. Βαρθολομαίου στην Αμερική, με εξουσίες απεριόριστες και σε σημείο που να θεωρείται ο "κρυφός" ή "πραγματικός αρχιεπίσκοπος" ο οποίος είναι και η αιτία για την παραίτηση τριών μέχρι στιγμής εκλεγμένων αρχιεπισκόπων.
Πως τώρα θα μοιραστούν  την εξουσία Καρλούτσος και νέος αρχιεπίσκοπος ή θα εξυπηρετήσουν μαζί τις ορέξεις - επιταγές του κ. Βαρθολομαίου κανείς δεν γνωρίζει. Και σε περίπτωση σύγκρουσης τους, ποιον θα υποστηρίξει ο κ. Βαρθολομαίος; Κι αν, όπως και τόσες άλλες αμέτρητες φορές, εκδηλώσει την εύνοιά του μόνο προς τον φιλόδοξο πρωτοπρεσβύτερο, τον "προστατευόμενο" του για μια τριακονταετία;
Η πρόσφατη φωτογραφία Καρλούτσου και Ελπιδοφόρου λέγει πολλά. Προμηνύει, νομίζω, πολλές μελλοντικές εξελίξεις...