Μια ιστορία στην Ελλάδα κάποτε… Ο σκύλος ήτανε από παλιά, ο φίλος του ανθρώπου, ήταν ο αξιοπρεπής, ο αληθής και τίμιος συνοδός του. Είτε ως κυνηγόσκυλο, είτε ως πουλόσκυλο, μαντρόσκυλο ή λυκόσκυλο, ασχέτως κατηγορίας, έκανε πάντα το σωστό και το καλό, δίχως ετέραν σκέψιν. Κι αν κάποιοι το φοβόντουσαν, υπήρχε πάντα πινακίς με το “Προσοχή, δαγκώνει…” Κι όλα πηγαίνανε καλά…. Κι ο χρόνος κυλούσε όμορφα, ήσυχα και ωραία… Μέχρις εκείνο το πρωί που έγινε η στραβή… Κάτι συνέβη ωρέ παιδιά… κάτι κακό και ξένο… Κι όσο περνούσε ο καιρός, και έτρεχαν τα χρόνια, κάτι συνέβη στο σκυλί κι άρχισε να χαλάει… Ξεστράτισε απ το καθήκον του, έφυγε απ το δρόμο του, άλλαξε τη μορφή κι άλλαξε τη μαγκιά του… Έγινε κομματόσκυλο και χάλασε η μαγιά του… Κι αντί ως τσοπανόσκυλο να προστατεύει το κοπάδι, άρχισε να το δαγκώνει, τα πρώτα χρόνια λίγο, ύστερον περισσότερο, στο τέλος το φαγε όλο… Απίστευτο το κομματόσκυλο… έφαγε μέχρι και τον τσομπάνη… Τι είδος τετράποδου είναι αυτό, αυτό που κάποτε ήταν σκύλος καθαρός, γνήσιος και ωραίος κι όμως τώρα ως κομματόσκυλο είναι εχθρός μοιραίος; Σ όλα τα χρώματα μπορεί να βγεί… Μπλε, πράσινο, κόκκινο, μέχρι πορτοκαλί και κίτρινο… Θεέ μου τι πράγμα ειν αυτό; Δεν είναι σκύλος αλλά παλιόσκυλο, ίσως είναι και παλιογατί. Αλλάζει όλο την προβειά και ξέρει το γιατί… Και το χειρότερον απ όλα, δεν υπάρχει πινακίς, για να προφυλαχτείς… Κοίτα ρε το παλιόσκυλο, κοίτα που δεν είναι ένα μόνο του, αλλά είναι πολλά, είναι ολάκερο σκυλολόι…Το ένα κομματόσκυλο χειρότερο απ το άλλο… Ένα καλό στον τόπο δεν έφερε, μα μόνο μιζέρια, αναποδιά και διαμάχη, έριδα πάνω στην έριδα, δάνεια και μνημόνια και καταστροφές… Και οι τσέπες του πάντοτε βαθειές… αριστερές και δεξιές…΄Ομως το πράγμα παραέγινε, η ξεφτίλα είναι μεγάλη… Πρόσεχε κομματόσκυλο… Το έχεις παρακάνει… Θα ρθει και σένα η ώρα σου… Δεν θα χεις μοίρα άλλη… Γιατί σ έχω βάλει στο μάτι εγώ ο φρουρός, ο Μπόγιας ο Γραικός… και θα σου πάρω το κεφάλι….
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου