Το ζοφερό μέλλον μιάς εγωιστικής κοινωνίας που έχει παραδοθεί άνευ όρων στους απατεώνες πολιτικούς της
Άν λοιπόν σήμερα ένας λαός που βρίσκεται σε κατάσταση πανικού, πρέπει να ανατρέξει στο παρελθόν για να κατανοήσει το παρόν με πιό ξεκάθαρο τρόπο, αυτοί είναι οι Έλληνες.Οι άνθρωποι που γεννήθηκαν στη χώρα που γέννησε και στην συνέχεια σκότωσε την Δημοκρατία θα έπρεπε εκτός απο το να υπερηφανεύονται -άδικα- γιατί αποτελούν μέρος αυτής της κληρονομιάς, να έχουν διδαχθεί απο τα ανθρώπινα λάθη του παρελθόντος.
Η ιστορία δέν είναι απο μόνη της κάτι το ζωντανό. Η πηγή της ζωντάνιας της και της εξέλιξής της βρίσκεται στους ίδιους τους πρωταγωνιστές. Αυτοί είναι τα ζωντανά κύτταρα που επιτελούν τις οργανικές λειτουργίες της ακριβώς όπως και στον ανθρώπινο οργανισμό.
Και απο την κλασσική περίοδο του Ελληνικού Πολιτισμού, θα περίμενε κανείς ώς το σήμερα να έχουν καμφθεί όλα εκείνα τα ζητήματα, όλες εκείνες οι αντιστάσεις που αποτρέπουν κυρίως το άτομο απο το να ασχοληθεί με τα λεγόμενα κοινά. Θα περίμεναν σχεδόν όλοι οι λαοί ανα τους αιώνες που υιοθέτησαν το δημοκρατικό πολίτευμα και κυρίως οι Έλληνες, να εξελίξουν και να τελειοποιήσουν στην εφαρμογή πλέον το όραμα μιάς πραγματικής Δημοκρατίας. Της δημοκρατίας εκείνης που ο λαός, οι απλοί άνθρωποι θα είχαν πραγματικά την εξουσία.
Σκεφθείτε μόνο ένας λαός, πόσο ευνοούμενος και τυχερός θα αισθανόταν, όταν ζώντας μέσα σε ολιγαρχικά, αυταρχικά, βασιλικά ή τυραννικά καθεστώτα για εκατοντάδες χρόνια, του παρουσιαζόταν η ευκαιρία να ζήσει σε μιά Δημοκρατία. Πόσο πολύ θα άλλαζε η ζωή του κάθε ατόμου ξεχωριστά, όταν καταλάβαινε πως πλέον ήτανε σε θέση να πάρει ουσιαστικές αποφάσεις για ζητήματα που αφορούν τον ίδιο και την κοινωνία που συμμετείχε. Όταν η δύναμη θα βρισκότανε πλέον στα δικά του χέρια.
Είναι όμως έτσι σήμερα; Ποιό είναι εκείνο το στοιχείο, ο αδύναμος κρίκος που κάνει τις δημοκρατίες του τότε και του σήμερα ευάλωτες όσον αφορά την σωστή εφαρμογή και την απόλαυση των καρπών αυτής, στις ανθρώπινες κοινωνίες;Την απάντηση θα την συναντήσουμε πιθανόν ανατρέχοντας στο παρελθόν και εστιάζοντας ακριβώς στο σημείο της πραγμάτωσης της δημοκρατίας όχι μόνον σάν ιδέα, αλλά και σάν πολίτευμα πλέον.
Στα χρόνια της άμεσης δημοκρατίας των Αθηνών, που είναι ότι πλησιέστερο μπορούμε να πούμε σε μιά ιδανική δημοκρατία-για τους οπαδούς του εν λόγω πολιτεύματος-έχουμε την εκκλησία του δήμου όπου συμμετέχουν υπο συγκεκριμένες προυποθέσεις οι πολίτες της Αθήνας και λαμβάνουν τις αποφάσεις, και την βουλή των πεντακοσίων όπου στην ουσία επικυρώνονται και εκτελούνται οι αποφάσεις του λαού. Χωρίς να μπούμε σε περισσότερες λεπτομέρειες που αφορούν την οργάνωση και την λειτουργία του πολιτεύματος, δέν θα πρέπει να λησμονούμε εκείνους τους ανθρώπους οι οποίοι διαμόρφωναν την συνείδηση του κόσμου της εποχής, και διαδραμάτιζαν ίσως το σπουδαιότερο -και πολλές φορές κρυφό -ρόλο στην λήψη των αποφάσεων. Αυτοί είναι οι δημαγωγοί.
Είναι οι πρόγονοι θα μπορούσαμε να πούμε, των σημερινών μας πολιτικών καθώς η πρακτική τους στηρίζεται όχι στην αληθινή γνώση των αντικειμένων ή των αρχών και θεσμών τους οποίους, ψευδώς ισχυρίζονται ότι πρεσβεύουν, αλλά στην ρητορική δεινότητα, στην τέχνη της πειθούς, του Λόγου εκείνου που μπορούσε να καθηλώσει τις μάζες και να τις καθοδηγήσει -τυφλά θα λέγαμε -στη λήψη αποφάσεων αμφιβόλου εγκυρότητας -πάντα σε αναλογία ώς προς το όφελος του συνόλου- εώς και ύποπτης και τελείως λανθασμένης κατεύθυνσης.
Αναδημοσιεύοντας από mixanitouxronou. gr
«Η δημαγωγία είναι ο μεγαλύτερος κίνδυνος για τη δημοκρατία σήμερα. Οι αρχαίοι Έλληνες το είχαν επισημάνει σοφά. Και τη δημαγωγία τη βρίσκουμε εκεί όπου ο κόσμος δεν συνεργάζεται πλέον για το κοινό όφελος, αλλά ο καθένας κοιτά μόνο το δικό του συμφέρον» είχε πει σε συνέντευξή της το 2008 η Ζακλίν ντε Ρομιγί, Γαλλίδα κλασική φιλόλογος και φημισμένη Ελληνίστρια.
Δημαγωγία ορίζεται ως η πολιτική ρητορεία που χρησιμοποιώντας κολακείες και υποσχέσεις φορτίζει συγκινησιακά το λαό για να αποφασίσει με βάση το συναίσθημα και όχι τη λογική.
Είναι γεγονός πως οι πρώτοι δημαγωγοί έκαναν την εμφάνισή τους στην αθηναϊκή πολιτική σκηνή μετά το θάνατο του Περικλή το 429μ. Χ. Νέες πολιτικές προσωπικότητες εμφανίστηκαν που στηρίζονταν όμως όχι τόσο στις ιδέες του και την πολιτική τους δεινότητα, αλλά στον τρόπο με τον οποίο χειρίζονταν το λόγο παρασύροντας το λαό. Ήδη από εκείνη την εποχή οι τραγικοί ποιητές είχαν στηλιτεύσει αυτούς τους νέους πολιτικούς επικρίνοντας την τάση τους να στηρίζονται στην τέχνη του λόγου προκειμένου να πείσουν.
Ο Ευριπίδης στο έργο του «Ικέτιδες» αναφέρεται σε δύο πολιτεύματα, το τυραννικό και το δημοκρατικό. Στο δεύτερο όμως ο τραγικός ποιητής διακρίνει ως μειονέκτημα την ύπαρξη δημαγωγών για τους οποίους μάλιστα γράφει «Είναι αυτοί οι γλυκομίλητοι, που κάνουν το λαό να χάσκει και τον παρασύρουν πότε από δω και πότε από κει, τον παραπλανούν με δόλο, τον ρίχνουν σε λάθη και στο τέλος ξεφεύγουν και την τιμωρία», ενώ στη συνέχεια προσθέτει «είναι άσχημο για τους καλλίτερους, όταν άνθρωπος ασήμαντος πάρει στην πόλη μια θέση αξιόλογη, κερδισμένη από το λόγο του και μόνο».
Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο η δημαγωγία συνεχίζει να αποτελεί το βασικό “προσόν” των σύγχρονων πολιτικών που αφιερώνουν περισσότερο χρόνο για να βρουν τα κατάλληλα λόγια για να πείσουν το λαό να τους εμπιστευθεί, παρά για να βρουν και να αναπτύξουν τις σωστές πολιτικές και στρατηγικές…//
Βλέποντας λοιπόν το κοινό στοιχείο ανάμεσα στους πολιτικούς του σήμερα με αυτούς της αρχαιότητας, θα πρέπει να επισημάνουμε και την τεράστια διαφορά ανάμεσα στην άμεση και στην έμμεση-σημερινή- δημοκρατία.
Η μεγαλύτερη απάτη που συντελέστηκε εις βάρος του λαού μέσα στο δημοκρατικό πλαίσιο, έγκειται ακριβώς σε αυτή τη διαφορά. Ότι του αφαίρεσαν στην ουσία την δυνατότητα της λήψης αποφάσεων. Ακρωτηρίασαν την θεμελιώδη αρχή του δημοκρατικού πολιτεύματος, και στέρησαν το βασικό δικαίωμα του κάθε ανθρώπου να συμμετέχει ενεργά σε όλες τις διαδικασίες της πολιτείας, και όλες σχεδόν οι αποφάσεις που καθορίζουν τις ζωές των ανθρώπων και την λειτουργία της κοινωνίας, να παίρνονται απο τους λίγους στα σκοτεινά δρομάκια της βουλής, ή ακόμη και φανερά στα έδρανά της αγνοώντας όμως την λαϊκή επιθυμία και εξυπηρετώντας προφανώς τα συμφέροντα των λίγων, εκείνων που ελέγχουν τα κράτη, τις οικονομίες, και τις τύχες των λαών. Νά πώς απο τη δημοκρατία, περνάμε στη ολιγαρχία.
Βέβαια αυτό στην εποχή μας είναι καθ’όλα νόμιμο. Και δυστυχώς γίνεται εν πλήρη επίγνωση του λαού. Επιτυγχάνεται μέσω της άλλης μεγάλης απάτης, των εκλογών. Αφήνοντας έξω τον λαό απο την δυνατότητα λήψης αποφάσεων, ταυτόχρονα οι πανούργοι ψευτοδημοκράτες αντί φυσικά να εξελίξουν προς το καλύτερο την δημοκρατία, αυτοί εξέλιξαν τις μεθόδους χειραγώγησης των μαζών, έτσι ώστε πάντα να καταφέρνουν να ελέγχουν και να καθοδηγούν το λαό, να τον κρατούν δέσμιο και υπηρέτη τους, για να ικανοποιήσουν τα προσωπικά και παράνομα συμφέροντά τους, καθώς και τα συμφέροντα όλων εκείνων των αποικιοκρατών που λυμαίνονται τον πλούτο ξένων χωρών.
Μας μίλησαν για “αλλαγή”, ”κάθαρση”, ”πάταξη της διαφθοράς”, ”εκσυγχρονισμό”, ”λιτότητα”, ”διαφάνεια”, ”κοινωνική ευημερία”, ”ασφάλεια των πολιτών”, ”αξιοκρατία”, ”συμμετοχή των πολιτών στην δημοκρατία”, ”ανάπτυξη”κι άλλα πολλά όμορφα λόγια. Αντ’ αυτού μόλυναν την χώρα με στρατιές κομματόσκυλων. Δημιούργησαν τα πράσινα και γαλάζια παιδιά.
Από τα πανεπιστήμια της αμάθειας και της ντροπής, της κομματικής κουλτούρας που διαμόρφωσαν τον νέο άνθρωπο του μέλλοντος. Τον Έλληνα της μίζας, της αρπαχτής της ρουφιανιάς και της υποταγής σε ένα κομματικό μηχανισμό υπακοής, και τον ξαμόλησαν να διεκδικήσει την καριέρα του με το μέσον και το γλείψιμο.
Γέμισαν τα εργατικά κέντρα και τα σωματεία με προδότες συνδικαληστές για να ελέγχουν τις μάζες των εργαζομένων.
Οι θεοί της Ελλάδας είναι πράσινοι και μπλέ. Προσκυνάτε μεγαλοαστοί και προλετάριοι. Κι αφού μοίραζαν χρήμα δανεικό, κι αφού κλείσανε τα εργοστάσια για να ψωνίζουμε απο τους “φίλους” Ευρωπαίους, κι αφού δέν φορολογούσανε κανένα πλούσιο, κι αφού χαρίζανε χρέη στους μεγαλοαπατεώνες επιχειρηματίες, κι αφού μαγειρεύανε μέρα νύχτα τα στοιχεία και διακινούσαν τα δισεκατομμύρια κάτω απο το τραπέζι, κι αφού λαδώνονταν, και κλέβανε νόμιμα, και φτιάχνανε τους νόμους στα μέτρα τους, κι αφού δέν τιμωρήθηκε ποτέ κανένας τους, φτιάξανε το πελατειακό κράτος, το τέρας της γραφειοκρατίας και του ρουσφετιού, της ακρίβειας και της ανεργίας. Κι αφού, κι αφού, κι αφού…τώρα ζητάνε τα ρέστα.
Στην αρχή μας είπαν πως λεφτά υπάρχουν. Πως δέν κινδυνεύουμε. Πως τα μνημόνια είναι καταστροφή για τον τόπο.
Μετά μας είπαν πως μαζί τα φάγαμε και θα πληρώσετε μόνο εσείς. Οτι τα μνημόνια είναι ευτυχία. Οτι κατανοούν τη δυσκολία του μέσου Έλληνα.
Μας είπαν για το 2012 μετά το 2013, μετά το 2015, μετά ποιός ξέρει πότε.
Μετά άρχισε ο κόσμος να αυτοκτονεί.
Κι αυτοί αντί να γλιτώσουν τον κόσμο, γλιτώνανε τις τράπεζες. Και σκύβανε τα κεφάλια στους εφοπλιστές, στα καρτέλ της εγχώριας αγοράς, στους μπίζνες-μεν της εκκλησίας και μας φλόμωσαν στα σκάνδαλα.
Κι ύστερα μας είπαν πως μόνον αυτοί μπορούν να σώσουν την Ελλάδα. Πως για να σωθεί η χώρα πρέπει να πεθάνει ο λαός της.
Κι ύστερα μας είπαν πως εχθρός είναι οι μετανάστες. Και όπλισαν τα χέρια των φασιστικών συμμοριών, του παρακράτους που χρηματοδοτείται απο τους ίδιους. Και δηλητηρίασαν το μυαλό του αμόρφωτου, και της νοικοκυρούλας. Και προπαγάνδισαν την δραχμή και το ευρώ. Και τρομοκρατούν και κινδυνολογούν. Και βάλανε λυτούς και δεμένους να μας πείσουν με στημένες δημοσκοπήσεις απο λαμόγια δημοσιογράφους για το ορθόν των μέτρων. Και κάνανε ανασχηματισμούς και εκλογές. Και μας εκβίασαν με ψεύτικα διλήμματα.
Μας είπανε πως στη δημοκρατία δέν υπάρχουν αδιέξοδα. Και ξεκινήσαν τα διαγγέλματα ο ένας μετά τον άλλον. Και τα γυρίσαν απο δώ κι απο ‘κεί και δέν τους βγαίνουν. Κι ύστερα τί; Τί άλλο θα σκαρφιστούν τα ρεντίκολα του τρόμου;
Ο λαός δέν μπορεί να περιμένει τίποτα απο δύο και πλέον κομματικές συμμορίες που λυμαίνονται το κράτος και καπηλεύονται την ψήφο του αποχαυνωμένου εκλογικού σώματος. Δέν μπορεί να περιμένει κάτι απο αυτούς που βλέπουν μόνο νούμερα.
Οι λογιστές της καταστροφής, μας υπολογίζουν με βάση τα κέρδη απο τις εκάστοτε συμφωνίες με τις ελίτ, που γίνονται εν αγνοία και εις βάρος των ανθρώπων που μάχονται την καθημερινότητα.
Στο όνομα της προδομένης δημοκρατίας κόβουν και ράβουν σιγά-σιγά σαν χειρούργοι τις ελπίδες για μιά αξιοπρεπή ζωή. Τρομοκρατούν, χτυπάνε με μπάτσους τις διαμαρτυρίες, ξαμολάνε παρακρατικούς και φασιστικές χρηματοδοτούμενες συμμορίες, στρέφουν τις κοινωνικές τάξεις την μία εναντίον της άλλης. Εξαντλούν την υπομονή μας. Σφίγγουν ολοένα και περισσότερο την θηλιά γύρω απο τους λαιμούς μας. Χαμογελαστοί και περήφανοι, μας καθησυχάζουν. Θα σωθούμε λένε, η χώρα θα πάει μπροστά. ΨΕΜΜΑΤΑ, ΨΕΜΜΑΤΑ, ΨΕΜΜΑΤΑ! 38 χρόνια ΨΕΜΜΑΤΑ! Δέν θα σταματήσουν οι εντολοδόχοι άν δέν στραγγίξουν και την τελευταία αντοχή μας. Η γενοκτονία και η θυσία μας στον βωμό των κερδών και της ανάπτυξης, των πλεονασμάτων και του δυνατού ευρώ, θα συνεχιστεί, μέχρι που να σωπάσουν όλοι. Και να κοιτάνε μόνο πώς θα επιβιώσουν. Αυτό επιθυμούν τα πολιτικά ανθρωποειδή. Να σταματήσουν την ελεύθερη σκέψη, να χαλιναγωγήσουν και να αποτρέψουν την οποιαδήποτε αντίδραση. Αυτό απαιτεούν τα αφεντικά της Ε. Ε. και της παγκόσμιας ελίτ.
Έχουν το κεφάλι τους ήσυχο, γιατί έχουν καβατζωμένες τις περιουσίες τους εκτός Ελλάδας. Με σπίτια και σίγουρη δουλειά. Αυτοί που θα μείνουν πίσω θα φαγωθούν. Θα αναγκαστούν να ζήσουν σε ρημαγμένη κοινωνία, με ισοπεδωμένα δικαιώματα, ανύπαρκτη πρόνοια για τους αδύναμους, σε μιά κοινωνία που θα κυριαρχεί το δίκιο του ισχυρού. Σε μιά κοινωνία που για το ποιός θα επιβιώσει θα αποφασίζουν οι κοστουμαρισμένοι τεχνοκράτες και υποστηρικτές των απάνθρωπων νόμων της ελεύθερης αγοράς, της απάτης και της συνομωσίας εναντίον των ανθρώπων. Τα αφεντικά θα κρατούν το μαστίγιο και το καρότο. Και το σύστημα θα μας πετάει πού και πού κανένα κοκκαλάκι για να συνεχίσει να απομυζά.
Στην νέα κοινωνία του ΜΑD MAX, που τα χρηματιστήρια αποφασίζουν για την εκάστοτε ευημερία ή δυστυχία της κοινωνίας ανάλογα με τα κέρδη των επιχειρήσεων, οι άνθρωποι θα σκοτώνονται για μία θέση εργασίας με ανύπαρκτα εργασιακά δικαιώματα και οι άνεργοι που θα λιμοκτονούν θα μπαίνουν στα σπίτια και στα μικρομάγαζα των “προνομιούχων”.
Και οι άρρωστοι θα προτιμούν να πεθάνουν παρα να γίνονται βάρος στους δικούς τους, αφού τα έξοδα της αγωγής ή της νοσηλείας τους θα είναι απαγορευτικά.
Οι νέοι άνθρωποι απογοητευμένοι θα αναζητήσουν την “ελευθερία” τους όχι στο εξωτερικό, εκεί τα σύνορα θα κλείσουν γι’αυτούς. Θα την αναζητήσουν στην νέα μαφία που θα προκύψει αναγκαστικά, μέσα απο την ανάγκη για επιβίωση με κάθε κόστος.
Και τα χρόνια της αθωότητας θα φτάσουνε στο τέλος τους. Οι κόρες σας θα γίνουνε πόρνες και οι γιοί σας δολοφόνοι και ναρκομανείς. Όταν κανένας δέν θα ενδιαφέρεται για γνώση τότε θα βασιλέψουν ο φανατισμός και η μισαλλοδοξία. Και ο κοινωνικός φόβος και η ανασφάλεια, θα γίνουν νομοτέλεια.
Και ύστερα θα αναδυθεί το χειρότερο κράτος που μπορούμε να φανταστούμε. Ένα κράτος αυταρχικό με τους μισαλλόδοξους προστάτες του να ελέγχει, να κρίνει αυστηρά, να τιμωρεί τους αδύναμους. Θα φαντάζει ώς η μοναδική λύση στο κοινωνικό χάος που εσκεμμένα θα έχει δημιουργηθεί. Μόνο οι υπάκουοι και οι χρήσιμοι θα πάνε μπροστά. Οι υπόλοιποι θα είναι αναλώσιμοι. Ακόμη περισσότερο απ’ότι είναι τώρα. Κι όλες οι σκλαβιές και οι πλάνες θα μεγαλώσουνε και θα γίνουνε νόμοι και θεσμοί, πάντα στο όνομα της δημοκρατίας και του γενικού καλού.
Αυτό μπορεί να είναι το ζοφερό μέλλον μιάς εγωιστικής κοινωνίας που έχει παραδοθεί άνευ όρων στους απατεώνες πολιτικούς της. Είναι η πραγματικότητα σε μιά χώρα του τρίτου κόσμου, όπου εφαρμόζονται κατα καιρούς όλα τα μυστικά κοινωνικά πειράματα. Η πολιτική του διαίρει και βασίλευε για παράδειγμα εφαρμόζεται κατα κόρον στις περισσότερο υπανάπτυκτες χώρες, οι οποίες τυγχάνει να είναι και οι πιό πλούσιες(βλ. Ινδία, Αφρική, Λατινική Αμερική). Μόνο που τον πλούτο τους τον κλέβουν και τον διαχειρίζονται άλλες χώρες, πάντα σε συνεργασία με τους ντόπιους προδότες. Είναι η πολιτική του εσωτερικού εχθρού. Η λογική και η ψυχολογία της αυτοενοχοποίησης.
Είναι στο χέρι μας να αποτρέψουμε τα οποιαδήποτε απάνθρωπα σχέδια και πολιτικές που σκοπεύουν να εφαρμόσουν οι αποικιοκράτες με τα ντόπια τσιράκια τους. Να τους στείλουμε το μήνυμα ότι δέν παραδίδουμε την ζωή μας τόσο εύκολα. Να τους αφαιρέσουμε το δικαίωμα να μας κυβερνάνε. Να ορίσουμε εμείς οι ίδιοι την τύχη μας. Θέλουμε την ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ και την θέλουμε ΤΩΡΑ!
ΘΑΝΑΤΟς ΣΤΟ ΘΑΝΑΤΟ
Η μεγαλύτερη απάτη που συντελέστηκε εις βάρος του λαού μέσα στο δημοκρατικό πλαίσιο, έγκειται ακριβώς σε αυτή τη διαφορά. Ότι του αφαίρεσαν στην ουσία την δυνατότητα της λήψης αποφάσεων. Ακρωτηρίασαν την θεμελιώδη αρχή του δημοκρατικού πολιτεύματος, και στέρησαν το βασικό δικαίωμα του κάθε ανθρώπου να συμμετέχει ενεργά σε όλες τις διαδικασίες της πολιτείας, και όλες σχεδόν οι αποφάσεις που καθορίζουν τις ζωές των ανθρώπων και την λειτουργία της κοινωνίας, να παίρνονται απο τους λίγους στα σκοτεινά δρομάκια της βουλής, ή ακόμη και φανερά στα έδρανά της αγνοώντας όμως την λαϊκή επιθυμία και εξυπηρετώντας προφανώς τα συμφέροντα των λίγων, εκείνων που ελέγχουν τα κράτη, τις οικονομίες, και τις τύχες των λαών. Νά πώς απο τη δημοκρατία, περνάμε στη ολιγαρχία.
Βέβαια αυτό στην εποχή μας είναι καθ’όλα νόμιμο. Και δυστυχώς γίνεται εν πλήρη επίγνωση του λαού. Επιτυγχάνεται μέσω της άλλης μεγάλης απάτης, των εκλογών. Αφήνοντας έξω τον λαό απο την δυνατότητα λήψης αποφάσεων, ταυτόχρονα οι πανούργοι ψευτοδημοκράτες αντί φυσικά να εξελίξουν προς το καλύτερο την δημοκρατία, αυτοί εξέλιξαν τις μεθόδους χειραγώγησης των μαζών, έτσι ώστε πάντα να καταφέρνουν να ελέγχουν και να καθοδηγούν το λαό, να τον κρατούν δέσμιο και υπηρέτη τους, για να ικανοποιήσουν τα προσωπικά και παράνομα συμφέροντά τους, καθώς και τα συμφέροντα όλων εκείνων των αποικιοκρατών που λυμαίνονται τον πλούτο ξένων χωρών.
Μας μίλησαν για “αλλαγή”, ”κάθαρση”, ”πάταξη της διαφθοράς”, ”εκσυγχρονισμό”, ”λιτότητα”, ”διαφάνεια”, ”κοινωνική ευημερία”, ”ασφάλεια των πολιτών”, ”αξιοκρατία”, ”συμμετοχή των πολιτών στην δημοκρατία”, ”ανάπτυξη”κι άλλα πολλά όμορφα λόγια. Αντ’ αυτού μόλυναν την χώρα με στρατιές κομματόσκυλων. Δημιούργησαν τα πράσινα και γαλάζια παιδιά.
Από τα πανεπιστήμια της αμάθειας και της ντροπής, της κομματικής κουλτούρας που διαμόρφωσαν τον νέο άνθρωπο του μέλλοντος. Τον Έλληνα της μίζας, της αρπαχτής της ρουφιανιάς και της υποταγής σε ένα κομματικό μηχανισμό υπακοής, και τον ξαμόλησαν να διεκδικήσει την καριέρα του με το μέσον και το γλείψιμο.
Γέμισαν τα εργατικά κέντρα και τα σωματεία με προδότες συνδικαληστές για να ελέγχουν τις μάζες των εργαζομένων.
Οι θεοί της Ελλάδας είναι πράσινοι και μπλέ. Προσκυνάτε μεγαλοαστοί και προλετάριοι. Κι αφού μοίραζαν χρήμα δανεικό, κι αφού κλείσανε τα εργοστάσια για να ψωνίζουμε απο τους “φίλους” Ευρωπαίους, κι αφού δέν φορολογούσανε κανένα πλούσιο, κι αφού χαρίζανε χρέη στους μεγαλοαπατεώνες επιχειρηματίες, κι αφού μαγειρεύανε μέρα νύχτα τα στοιχεία και διακινούσαν τα δισεκατομμύρια κάτω απο το τραπέζι, κι αφού λαδώνονταν, και κλέβανε νόμιμα, και φτιάχνανε τους νόμους στα μέτρα τους, κι αφού δέν τιμωρήθηκε ποτέ κανένας τους, φτιάξανε το πελατειακό κράτος, το τέρας της γραφειοκρατίας και του ρουσφετιού, της ακρίβειας και της ανεργίας. Κι αφού, κι αφού, κι αφού…τώρα ζητάνε τα ρέστα.
Στην αρχή μας είπαν πως λεφτά υπάρχουν. Πως δέν κινδυνεύουμε. Πως τα μνημόνια είναι καταστροφή για τον τόπο.
Μετά μας είπαν πως μαζί τα φάγαμε και θα πληρώσετε μόνο εσείς. Οτι τα μνημόνια είναι ευτυχία. Οτι κατανοούν τη δυσκολία του μέσου Έλληνα.
Μας είπαν για το 2012 μετά το 2013, μετά το 2015, μετά ποιός ξέρει πότε.
Μετά άρχισε ο κόσμος να αυτοκτονεί.
Κι αυτοί αντί να γλιτώσουν τον κόσμο, γλιτώνανε τις τράπεζες. Και σκύβανε τα κεφάλια στους εφοπλιστές, στα καρτέλ της εγχώριας αγοράς, στους μπίζνες-μεν της εκκλησίας και μας φλόμωσαν στα σκάνδαλα.
Κι ύστερα μας είπαν πως μόνον αυτοί μπορούν να σώσουν την Ελλάδα. Πως για να σωθεί η χώρα πρέπει να πεθάνει ο λαός της.
Κι ύστερα μας είπαν πως εχθρός είναι οι μετανάστες. Και όπλισαν τα χέρια των φασιστικών συμμοριών, του παρακράτους που χρηματοδοτείται απο τους ίδιους. Και δηλητηρίασαν το μυαλό του αμόρφωτου, και της νοικοκυρούλας. Και προπαγάνδισαν την δραχμή και το ευρώ. Και τρομοκρατούν και κινδυνολογούν. Και βάλανε λυτούς και δεμένους να μας πείσουν με στημένες δημοσκοπήσεις απο λαμόγια δημοσιογράφους για το ορθόν των μέτρων. Και κάνανε ανασχηματισμούς και εκλογές. Και μας εκβίασαν με ψεύτικα διλήμματα.
Μας είπανε πως στη δημοκρατία δέν υπάρχουν αδιέξοδα. Και ξεκινήσαν τα διαγγέλματα ο ένας μετά τον άλλον. Και τα γυρίσαν απο δώ κι απο ‘κεί και δέν τους βγαίνουν. Κι ύστερα τί; Τί άλλο θα σκαρφιστούν τα ρεντίκολα του τρόμου;
Ο λαός δέν μπορεί να περιμένει τίποτα απο δύο και πλέον κομματικές συμμορίες που λυμαίνονται το κράτος και καπηλεύονται την ψήφο του αποχαυνωμένου εκλογικού σώματος. Δέν μπορεί να περιμένει κάτι απο αυτούς που βλέπουν μόνο νούμερα.
Οι λογιστές της καταστροφής, μας υπολογίζουν με βάση τα κέρδη απο τις εκάστοτε συμφωνίες με τις ελίτ, που γίνονται εν αγνοία και εις βάρος των ανθρώπων που μάχονται την καθημερινότητα.
Στο όνομα της προδομένης δημοκρατίας κόβουν και ράβουν σιγά-σιγά σαν χειρούργοι τις ελπίδες για μιά αξιοπρεπή ζωή. Τρομοκρατούν, χτυπάνε με μπάτσους τις διαμαρτυρίες, ξαμολάνε παρακρατικούς και φασιστικές χρηματοδοτούμενες συμμορίες, στρέφουν τις κοινωνικές τάξεις την μία εναντίον της άλλης. Εξαντλούν την υπομονή μας. Σφίγγουν ολοένα και περισσότερο την θηλιά γύρω απο τους λαιμούς μας. Χαμογελαστοί και περήφανοι, μας καθησυχάζουν. Θα σωθούμε λένε, η χώρα θα πάει μπροστά. ΨΕΜΜΑΤΑ, ΨΕΜΜΑΤΑ, ΨΕΜΜΑΤΑ! 38 χρόνια ΨΕΜΜΑΤΑ! Δέν θα σταματήσουν οι εντολοδόχοι άν δέν στραγγίξουν και την τελευταία αντοχή μας. Η γενοκτονία και η θυσία μας στον βωμό των κερδών και της ανάπτυξης, των πλεονασμάτων και του δυνατού ευρώ, θα συνεχιστεί, μέχρι που να σωπάσουν όλοι. Και να κοιτάνε μόνο πώς θα επιβιώσουν. Αυτό επιθυμούν τα πολιτικά ανθρωποειδή. Να σταματήσουν την ελεύθερη σκέψη, να χαλιναγωγήσουν και να αποτρέψουν την οποιαδήποτε αντίδραση. Αυτό απαιτεούν τα αφεντικά της Ε. Ε. και της παγκόσμιας ελίτ.
Έχουν το κεφάλι τους ήσυχο, γιατί έχουν καβατζωμένες τις περιουσίες τους εκτός Ελλάδας. Με σπίτια και σίγουρη δουλειά. Αυτοί που θα μείνουν πίσω θα φαγωθούν. Θα αναγκαστούν να ζήσουν σε ρημαγμένη κοινωνία, με ισοπεδωμένα δικαιώματα, ανύπαρκτη πρόνοια για τους αδύναμους, σε μιά κοινωνία που θα κυριαρχεί το δίκιο του ισχυρού. Σε μιά κοινωνία που για το ποιός θα επιβιώσει θα αποφασίζουν οι κοστουμαρισμένοι τεχνοκράτες και υποστηρικτές των απάνθρωπων νόμων της ελεύθερης αγοράς, της απάτης και της συνομωσίας εναντίον των ανθρώπων. Τα αφεντικά θα κρατούν το μαστίγιο και το καρότο. Και το σύστημα θα μας πετάει πού και πού κανένα κοκκαλάκι για να συνεχίσει να απομυζά.
Στην νέα κοινωνία του ΜΑD MAX, που τα χρηματιστήρια αποφασίζουν για την εκάστοτε ευημερία ή δυστυχία της κοινωνίας ανάλογα με τα κέρδη των επιχειρήσεων, οι άνθρωποι θα σκοτώνονται για μία θέση εργασίας με ανύπαρκτα εργασιακά δικαιώματα και οι άνεργοι που θα λιμοκτονούν θα μπαίνουν στα σπίτια και στα μικρομάγαζα των “προνομιούχων”.
Και οι άρρωστοι θα προτιμούν να πεθάνουν παρα να γίνονται βάρος στους δικούς τους, αφού τα έξοδα της αγωγής ή της νοσηλείας τους θα είναι απαγορευτικά.
Οι νέοι άνθρωποι απογοητευμένοι θα αναζητήσουν την “ελευθερία” τους όχι στο εξωτερικό, εκεί τα σύνορα θα κλείσουν γι’αυτούς. Θα την αναζητήσουν στην νέα μαφία που θα προκύψει αναγκαστικά, μέσα απο την ανάγκη για επιβίωση με κάθε κόστος.
Και τα χρόνια της αθωότητας θα φτάσουνε στο τέλος τους. Οι κόρες σας θα γίνουνε πόρνες και οι γιοί σας δολοφόνοι και ναρκομανείς. Όταν κανένας δέν θα ενδιαφέρεται για γνώση τότε θα βασιλέψουν ο φανατισμός και η μισαλλοδοξία. Και ο κοινωνικός φόβος και η ανασφάλεια, θα γίνουν νομοτέλεια.
Και ύστερα θα αναδυθεί το χειρότερο κράτος που μπορούμε να φανταστούμε. Ένα κράτος αυταρχικό με τους μισαλλόδοξους προστάτες του να ελέγχει, να κρίνει αυστηρά, να τιμωρεί τους αδύναμους. Θα φαντάζει ώς η μοναδική λύση στο κοινωνικό χάος που εσκεμμένα θα έχει δημιουργηθεί. Μόνο οι υπάκουοι και οι χρήσιμοι θα πάνε μπροστά. Οι υπόλοιποι θα είναι αναλώσιμοι. Ακόμη περισσότερο απ’ότι είναι τώρα. Κι όλες οι σκλαβιές και οι πλάνες θα μεγαλώσουνε και θα γίνουνε νόμοι και θεσμοί, πάντα στο όνομα της δημοκρατίας και του γενικού καλού.
Αυτό μπορεί να είναι το ζοφερό μέλλον μιάς εγωιστικής κοινωνίας που έχει παραδοθεί άνευ όρων στους απατεώνες πολιτικούς της. Είναι η πραγματικότητα σε μιά χώρα του τρίτου κόσμου, όπου εφαρμόζονται κατα καιρούς όλα τα μυστικά κοινωνικά πειράματα. Η πολιτική του διαίρει και βασίλευε για παράδειγμα εφαρμόζεται κατα κόρον στις περισσότερο υπανάπτυκτες χώρες, οι οποίες τυγχάνει να είναι και οι πιό πλούσιες(βλ. Ινδία, Αφρική, Λατινική Αμερική). Μόνο που τον πλούτο τους τον κλέβουν και τον διαχειρίζονται άλλες χώρες, πάντα σε συνεργασία με τους ντόπιους προδότες. Είναι η πολιτική του εσωτερικού εχθρού. Η λογική και η ψυχολογία της αυτοενοχοποίησης.
Είναι στο χέρι μας να αποτρέψουμε τα οποιαδήποτε απάνθρωπα σχέδια και πολιτικές που σκοπεύουν να εφαρμόσουν οι αποικιοκράτες με τα ντόπια τσιράκια τους. Να τους στείλουμε το μήνυμα ότι δέν παραδίδουμε την ζωή μας τόσο εύκολα. Να τους αφαιρέσουμε το δικαίωμα να μας κυβερνάνε. Να ορίσουμε εμείς οι ίδιοι την τύχη μας. Θέλουμε την ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ και την θέλουμε ΤΩΡΑ!
ΘΑΝΑΤΟς ΣΤΟ ΘΑΝΑΤΟ
ΑΝΩΝΥΜΟς & ΜΑΥΡΗ ΛΙΣΤΑ
“Δέν είστε παρα μαριονέτες της απληστίας και της καταστροφής.
και φωνάζετε και διεκδικείτε το δίκαιο που δέν γνωρίζετε και δέν κατέχετε.
κι η γλώσσα σας διχαλωτή σάν είναι,μόνο την πλάνη ξέρει να φτύνει.
Να γνωρίζετε τούτο.ότι η σπορά σας καταραμένη είναι.
Να επαγρυπνείτε δέ,για την επερχόμενη δικαιοσύνη.
και για τη σοδειά που πρέπει να παρθεί.
Φύγετε! Τρέχτε να κρυφτείτε!
Ντροπιασμένοι σάν τους λεπρούς κρυφτείτε.
Σάν την πανούκλα σέρνεστε στου πολιτισμού τα χρόνια.
Φτάνει πιά με την πανουργία σας!
Βρωμιάρηδες κι υποκριτές κι αδίστακτοι,αφανιστείτε!”
“Δέν είστε παρα μαριονέτες της απληστίας και της καταστροφής.
και φωνάζετε και διεκδικείτε το δίκαιο που δέν γνωρίζετε και δέν κατέχετε.
κι η γλώσσα σας διχαλωτή σάν είναι,μόνο την πλάνη ξέρει να φτύνει.
Να γνωρίζετε τούτο.ότι η σπορά σας καταραμένη είναι.
Να επαγρυπνείτε δέ,για την επερχόμενη δικαιοσύνη.
και για τη σοδειά που πρέπει να παρθεί.
Φύγετε! Τρέχτε να κρυφτείτε!
Ντροπιασμένοι σάν τους λεπρούς κρυφτείτε.
Σάν την πανούκλα σέρνεστε στου πολιτισμού τα χρόνια.
Φτάνει πιά με την πανουργία σας!
Βρωμιάρηδες κι υποκριτές κι αδίστακτοι,αφανιστείτε!”
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου