ΟΙ ΣΥΝΤΑΓΕΣ ΤΗΣ ΓΙΑΓΙΑΣ ΜΟΥ ΠΟΥ ΔΕΝ ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ...

ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΣΗΜΕΡΑ...
ΧΩΡΙΣ ΣΥΝΤΑΓΗ ΤΗΣ ΓΙΑΓΙΑΣ
ΜΟΝΟ ΛΙΓΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ...


Ξέρετε η γιαγιά  μου ήταν κρητικιά 100% και μοιραζόταν απλώχερα τις συνταγές της. Τώρα που είναι η αστρόσκονη που οδηγεί τα βήματα μου στη ζωή και στη κουζίνα, θυμάμαι... Τον νεροχύτη της τον παστρικό, την κουζίνα της, τα χέρια της να ψιλοκόβουν με υπομονή και ευλάβεια, ναι με ευλάβεια, γιατί θεωρούσε ιερό καθήκον να θρέψει σωστά την οικογένεια... Όμως πάνω από τις θύμισες, υπάρχει η αθανασία. Όταν ανοίγω την μεγάλη μου προίκα, τα τεφτέρια της με τις συνταγές και βλέπω να πασχίζουν να μείνουν καθαρά τα γράμματα μέσα στο κίτρινο του αδυσώπιτου χρόνου τότε είμαι πολύ περήφανη. Ξέρω ότι όχι μόνο εγώ έχω αυτές τις συνταγές, αλλά εκατοντάδες άλλα τεφτέρια γράφουν την ίδια με τίτλο "κουλουράκια κας Αγγελικής".

Ξέρετε πόσο περήφανη είμαι όταν γυρίζω στη πόλη μου και μπαίνω στο παραδοσιακό ζαχαροπλαστείο και μου λέει την ίδια ιστορία χρόνια τώρα η καλή κυρία. Αυτά, κι αυτά, κι αυτά τα φτιάχνω ακόμα με τις συνταγές που μου έδωσε η γιαγιά σου η Αγγελική... Αθανασία βρε!!! άνθρωπε μίζερε του 21 ου αιώνα, που στο σχολειό σε μάθανε να κρύβεις την κόλλα από τον διπλανό σου, τις σκέψεις σου από το γειτονικό σπίτι, τη ψυχή σου από τον Άγγελό σου, μέχρι που μας έκαναν όλους να αποκτήσουμε τη γαμψή μύτη του χωστολούπη (αυτή είναι έκφραση του τόπου μου, για όποιον κρύβει... κρύβει... κρύβει... μυστικά - σκέψεις - αισθήματα ...) αλλά εν τέλει την παράδοση...
Άνοιξε στο φως το μέσα σου...!!! θα μουχλιάσεις, θα χτικιάσεις, θα πεθάνεις μόνος με τη γαμψή μύτη σου. Δώσε αυθόρμητα μια συνταγή, δώσε αυθόρμητα ένα ποτήρι νερό, δώσε αυθόρμητα ένα χαμόγελο στο γκρίζο των καιρών, τι σου κοστίζει ? τι σου αφαιρεί από τη κλειστή σου καρδιά ?

Τελικά μια παραδοσιακή συνταγή δεν είναι απλό πράγμα, σε πάει μακριά ... πολύ μακριά, ειδικά αν την μοιραστείς απλόχερα, άδολα, χωρίς αντάλλαγμα. Πολύτιμο πολιτιστικό στοιχείο που δεν ξεπουλιέται, με τόσο αμύθητη αξία που θα έκαιγε τα χέρια κάθε χρηματιστή, κάθε δόλιου δανειστή των καιρών.

Μήπως έχουμε επιτέλους σε κάθε ελληνικό σπίτι ένα τεφτέρι που θα μείνει κατάδικο μας μετά τη μεγάλη λεηλασία των εταίρων ? Εύχομαι ναι ! γιαιτί κι αν μας τα πάρουν όλα, θα μείνει αυτό μοναδική κι ανεκτίμητη προίκα στα παιδιά μας.

Υ.Γ. Μην διαδώσετε το μήνυμα και μάθουν ότι έχουμε κι άλλα "πολύτιμα" στο σεντούκι μας. Ας μείνουν οι συνταγές της γιαγιάς ακριβές μόνο στη καρδιά μας...

Αλέξανδρος Νικαεύς & Κρήσσα Γη