Πιτσιρκο, ειμαι απ’ αυτους τους εκατονταδες χιλιαδες Ελληνες που δεν πιστευουν στα κομματα και την κοινοβουλευτικη τους δημοκρατια, τουλαχιστον με την τωρινή τους ασυδοσία και παρανομη δράση (ατελειωτες οι καταλύσεις του Συνταγματος). Απ’ αυτους τους μυριαδες στην Ευρωπη που δεν πιστευουν οτι η παρουσα ΕΕ (κ γενικοτερα οι τρεχοντες ευρωπαικοι θεσμοι) και η δομη της θα σωσει την παρτιδα. Πεθαινουμε κύριοι.
Απ’ αυτους τους χιλαδες Ελληνες που η όποια τακτικη των εγχωριων εθνοσωτηρων μας προκαλει αηδια και οργη, που παλευουμε στους χωρους εργασιας, που απεργούμε, που κανουμε πολιτικη καθημερινα, διαλεγόμενοι με όλους και για όλα, δίχως κομματικούς πατρόνες, δίχως προστάτες, που ειμαστον ολοι σαν τον φοιτητη του Χατζηνικολαου, που διαβαζουμε για να γίνουμε καλύτεροι και σοφότεροι, που θα είμαστε σαν τον συνταξιουχο που αυτοκτονησε στο Συνταγμα σαν σαν σαν.. Απειρα τα παραδειγματα και επικαιρα.
Γιατι μας γαματε ρε Κόμματα; Κ ασφαλως μιλω στα Κομματα της Αριστερας (με ή χωρις εισαγωγικά). Προτείνει ο ένας, τσινάει ο άλλος, παρα μιλάει ο τρίτος, προδίδει ο τεταρτος (καλά αυτος να πάει να γαμηθεί) ξαναμαναντιδράει ο πρώτος κ.ο.κ. Ε δεν πάμε πουθενα έτσι.
Αν δεν θελουμε τον Κοινοβουλευτισμό, ας τον καταργησουμε, επισημως κι αναιμάκτως.
Αφορμη σταθηκε το τουίτ σου για τη Μαριναλεντα. Ακουστα την ειχα αλλα ειχα αμελησει να διαβασω γι αυτη. Μετα που διαβασα, το συναισθημα που μου αφησε ειναι Ντροπη. Ντροπη για εμενα, εσενα, τους γονεις και τους δασκαλους μου.
Και δεν φτανει να μη ψηφιζουμε τα κομματα που μας φερανε ως εδω, ουτε φτανει να επαναστατουμε διαδικτυακως και μόνο. Φτανει να το θελησουμε πραγματικα και να οργανωθουμε, πρωτα με λόγια, επειτα με πραξεις. Αλλα ρε φίλε, ουτε με τα λόγια δεν συνεννοουμεθα οι μαλακες οι Ελληνες! Φοβερό!
Α , για να μη το ξεχασω, ως φρεσκος οικονομικός μετανάστης, ηθελα να θιξω το ποοοοοοσοοοοο ομορφοτερα ειναι στο εξωτερικο: Πίπες! Παπαρια μάντολες που λεγε κι ενας θειος μου. Σε οποιαδηποτε δυτικοευτωπαικη χωρα (οι βορειες πια) που σεβεται τον καπιταλισμό της δύο τεινά συμβαινουν, αλληλενδετα κι εντελώς αμφιδρομα: Δίνεις; Παίρνεις. Δεν δίνεις; Τον παίρνεις!
Κι εξηγουμαι για να…. παρεξηγουμαι: Θες κοινωνική ασφαλιση; Θες. Θες κοινωνική προνοια, επιδοματα ανεργιας κλπ; Θες. Θες καθαρα πεζοδρομια και 24ωρη τηλεφ. υποστηριξη για θεματα που αφορουν τα βασανισμένα καβούρια και τις ανύπαντρες φάλαινες. Ισως δεν θελεις εσυ αλλα ο διπλανος σου θελει. Ε λοιπον, θα τα εχουμε ολα αυτα πληρωνοντας τους φορους, τις εισφορες και τα γαμησιατικα καθε ειδους. Εχοντας ομως τις νορμαλ απολαβες που επιτρεπουν τον τζίρο, τον κυκλο του χρηματος, ενιοτε και τον κυκλο του αιματος, αλλα αυτο ειν’ άλλη ιστορία. Δεν σου χαρίζουν τίποτα, τα πληρωνεις με κοπο κι ιδρωτα. Παντως, στα δινουν , και τα φραγκα και τις παροχές, όχι επειδη εισαι όμορφος, αλλά επειδή τους υπηρετεις, και τους υπηρετεις καλά. Πώς θα πας άλλωστε στο Καρφουρ μετά να αγορασεις φακές Τυνησίας, λέω γω τώρα.
Τελος, οπου ακουω και διαβαζω για παραδεισενια μερη οπου οι δρομοι της επαγγελματικης στασιοδρομιας ειναι σπαρμενοι απο τάπητες αξιοκρατιας κι ότι τα παντα ειναι ονειρικά κι αλλα τετοια χαριτωμενα μεν ανεδαφικά δε, γελώ με δύναμη.
ΥΓ: Ναι ρε, πεθύμησα τα γεμιστά της μάνας μου!
Πηγή: Ναι ρε, πεθύμησα τα γεμιστά της μάνας μου! - RAMNOUSIA
Απ’ αυτους τους χιλαδες Ελληνες που η όποια τακτικη των εγχωριων εθνοσωτηρων μας προκαλει αηδια και οργη, που παλευουμε στους χωρους εργασιας, που απεργούμε, που κανουμε πολιτικη καθημερινα, διαλεγόμενοι με όλους και για όλα, δίχως κομματικούς πατρόνες, δίχως προστάτες, που ειμαστον ολοι σαν τον φοιτητη του Χατζηνικολαου, που διαβαζουμε για να γίνουμε καλύτεροι και σοφότεροι, που θα είμαστε σαν τον συνταξιουχο που αυτοκτονησε στο Συνταγμα σαν σαν σαν.. Απειρα τα παραδειγματα και επικαιρα.
Γιατι μας γαματε ρε Κόμματα; Κ ασφαλως μιλω στα Κομματα της Αριστερας (με ή χωρις εισαγωγικά). Προτείνει ο ένας, τσινάει ο άλλος, παρα μιλάει ο τρίτος, προδίδει ο τεταρτος (καλά αυτος να πάει να γαμηθεί) ξαναμαναντιδράει ο πρώτος κ.ο.κ. Ε δεν πάμε πουθενα έτσι.
Αν δεν θελουμε τον Κοινοβουλευτισμό, ας τον καταργησουμε, επισημως κι αναιμάκτως.
Αφορμη σταθηκε το τουίτ σου για τη Μαριναλεντα. Ακουστα την ειχα αλλα ειχα αμελησει να διαβασω γι αυτη. Μετα που διαβασα, το συναισθημα που μου αφησε ειναι Ντροπη. Ντροπη για εμενα, εσενα, τους γονεις και τους δασκαλους μου.
Και δεν φτανει να μη ψηφιζουμε τα κομματα που μας φερανε ως εδω, ουτε φτανει να επαναστατουμε διαδικτυακως και μόνο. Φτανει να το θελησουμε πραγματικα και να οργανωθουμε, πρωτα με λόγια, επειτα με πραξεις. Αλλα ρε φίλε, ουτε με τα λόγια δεν συνεννοουμεθα οι μαλακες οι Ελληνες! Φοβερό!
Α , για να μη το ξεχασω, ως φρεσκος οικονομικός μετανάστης, ηθελα να θιξω το ποοοοοοσοοοοο ομορφοτερα ειναι στο εξωτερικο: Πίπες! Παπαρια μάντολες που λεγε κι ενας θειος μου. Σε οποιαδηποτε δυτικοευτωπαικη χωρα (οι βορειες πια) που σεβεται τον καπιταλισμό της δύο τεινά συμβαινουν, αλληλενδετα κι εντελώς αμφιδρομα: Δίνεις; Παίρνεις. Δεν δίνεις; Τον παίρνεις!
Κι εξηγουμαι για να…. παρεξηγουμαι: Θες κοινωνική ασφαλιση; Θες. Θες κοινωνική προνοια, επιδοματα ανεργιας κλπ; Θες. Θες καθαρα πεζοδρομια και 24ωρη τηλεφ. υποστηριξη για θεματα που αφορουν τα βασανισμένα καβούρια και τις ανύπαντρες φάλαινες. Ισως δεν θελεις εσυ αλλα ο διπλανος σου θελει. Ε λοιπον, θα τα εχουμε ολα αυτα πληρωνοντας τους φορους, τις εισφορες και τα γαμησιατικα καθε ειδους. Εχοντας ομως τις νορμαλ απολαβες που επιτρεπουν τον τζίρο, τον κυκλο του χρηματος, ενιοτε και τον κυκλο του αιματος, αλλα αυτο ειν’ άλλη ιστορία. Δεν σου χαρίζουν τίποτα, τα πληρωνεις με κοπο κι ιδρωτα. Παντως, στα δινουν , και τα φραγκα και τις παροχές, όχι επειδη εισαι όμορφος, αλλά επειδή τους υπηρετεις, και τους υπηρετεις καλά. Πώς θα πας άλλωστε στο Καρφουρ μετά να αγορασεις φακές Τυνησίας, λέω γω τώρα.
Τελος, οπου ακουω και διαβαζω για παραδεισενια μερη οπου οι δρομοι της επαγγελματικης στασιοδρομιας ειναι σπαρμενοι απο τάπητες αξιοκρατιας κι ότι τα παντα ειναι ονειρικά κι αλλα τετοια χαριτωμενα μεν ανεδαφικά δε, γελώ με δύναμη.
ΥΓ: Ναι ρε, πεθύμησα τα γεμιστά της μάνας μου!
Πηγή: Ναι ρε, πεθύμησα τα γεμιστά της μάνας μου! - RAMNOUSIA
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου