ΜΟΝΑΞΙΑ (κατά Bukowski: ''πολλές φορές όμορφη...ποτέ όμως σωστή!'')

 

Περί μοναξιάς δοκίμιο.

Ας φύγουμε λίγο από την οικονομική μοναξιά των καιρών, και ας πάμε στην πραγματική

(αυτήν που μας στερεί το ομορφότερο πράγμα...την αγάπη...που δεν είναι πράγμα)

(προτεινόμενη ηχητική συντροφιά κατά τη διάρκεια της ανάγνωσης)

Μοναξιά. Αγριεμένη θάλασσα. Κύματα που σκάνε με μανία πάνω στο βράχο της ύπαρξης. Αφρισμένοι τιτάνες που χτυπάνε αλύπητα την ψυχή. Αχόρταγοι τιμωροί.

Και σύμμαχός τους η οπτασία. Η απατηλή εικόνα του επιθυμητού. Του βελούδινου πέπλου της φαντασίας που χαϊδεύει απαλά τις αισθήσεις. Που ξεσηκώνει το θέλω, που θεριεύει την ανάγκη, που αγριεύει το συναίσθημα. Μαζί καταστρέφουν την οντότητα του είναι. Διαλύουν σαν οξέα τη σάρκα. Κατακρεουργούν τον νου μπλοκάροντας κάθε διέξοδο. Ακούς τον ήχο των ξεραμένων φύλλων που συνθλίβονται στο πέρασμά της. Το τρίξιμο του ξύλου στο φορτίο της. Γεύεσαι την πικρή γεύση της.

Πόσο εύκολο είναι να γίνει αυτή η πίκρα, γλύκα. Η πιο επιθυμητή γλύκα στον κόσμο. Η συντροφικότητα. Το ισχυρό αντίδοτο στο δηλητήριο της μοναξιάς.

Το φρέσκο αεράκι στο λιοπύρι του μεσημεριού. Το γάργαρο νερό στο διψασμένο χώμα. Η ανάσα στο στόμα του πνιγμένου.

Ποιας αυγής ηλιαχτίδες δεν ζεσταίνουν την καρδιά του ανθρώπου. Ποιο γυμνό κορμί δεν ξεσηκώνει τον έρωτα. Ποια χαρά δεν θρέφει την ψυχή. Πόσο άπιαστη είναι.

Εμπόδιο της ο εγωισμός. Σύμμαχός της η ειλικρίνεια. Φίλος της η γνώση. Καταλύτης της η αγάπη. Πόλεμος είναι. Μάχη για επιβίωση. Πόσο αντέχεις στα χαρακώματά της;

Όσο πιο δυνατός είσαι τόσο πιο πολύ σε χτυπάει. Και πώς ξεφεύγεις; Οι σχέσεις δεν είναι υλικά αγαθά να τα αποκτήσεις αγοράζοντάς τα. Θέλουν αμοιβαία συγκατάβαση και συμφωνία αγάπης. Θέλουν το διπλό ναι. Και το ναι είναι ψέμα και το όχι είναι αλήθεια. Και τι μπορείς να κάνεις; Μένεις στο χαράκωμα και συνεχίζεις να πολεμάς. Και αν έχεις πυρομαχικά στη ψυχή καλώς. Αν δεν έχεις τι; Πόνος, χτύπημα. Πόνος σε διάρκεια, χτύπημα σε επανάληψη.

Η καρδιά δεν πείθεται, το μυαλό δεν παραπλανάται.

Πού πρέπει να πας για να βρεις τη συντροφικότητα; Στα μπαρ, στα σάϊτ, στο δρόμο, στο βουνό, στη θάλασσα πού;

Παντού και πουθενά. Γιατί οι καρδιές είναι άδειες ή φοβισμένες. Συναισθήματα σε έκλειψη. Φόβος... αυτή η τροφή της μοναξιάς.

Ε λοιπόν η μοναξιά πρέπει να πεινάσει. Ας μη την θρέφουμε άλλο. Ας πείσουμε ημετέρους να μην περιμένουμε τον ιδανικό σύντροφο. Τον πρίγκιπα ή την πριγκίπισσα των ονείρων μας. Γιατί ωραία τα παραμύθια, αλλά μεγαλώσαμε πια.

Οι άντρες προσπαθούμε να εξιτάρουμε το θηλυκό που μας έχει ήδη εξιτάρει. Οι γυναίκες να τραβήξουν την προσοχή του αρσενικού που ήδη τις έχει προσέξει και το παίζει άνετος. Προσπαθείς να κερδίσεις τον άλλο χωρίς να δέχεσαι να κερδηθείς εσύ.

Ο κυνηγός κυνηγιέται. Ο θύτης θυσιάζεται.

Το σ’ αγαπώ λέγεται χωρίς να εννοείται. Και αν εννοείται;

Σαν το βοσκό που όταν χρειάστηκε βοήθεια δεν την είχε, έχοντας ήδη παραπλανήσει τους χωριανούς του με ψεύτικες κρίσεις. Και όταν ο λύκος έφαγε τα πρόβατα, ο βοσκός ξέμεινε να κλαίει στο μαντρί του.

Και ο πόνος μούδιασε τα μπράτσα του, που διψούσαν να κλείσουν μέσα τους την αγάπη του. Και ψάχνει να τη βρει τριγύρω του.

Κάπου εκεί έξω είναι. Αλλά πού; Πώς; Όποιος ξέρει ας μου πει.!

Πηγή: ΜΟΝΑΞΙΑ (κατά Bukowski: ''πολλές φορές όμορφη...ποτέ όμως σωστή!'') - RAMNOUSIA