Χαρείτε. Είναι διαταγή!

 

Δείτε σας παρακαλώ αυτό το βίντεο, ακόμα και αν το έχετε ξαναδεί. Μια αριστουργηματική 5λεπτη κουρδική ταινία του Σινάν Τσετίν.

Τα γεγονότα υποτίθεται συμβαίνουν σε ένα χωριό της Ανατολίας στις 2 Νοεμβρίου του 1934 και όπως λέει ο Σινάν Τσετίν: "Εκείνα τα χρόνια η Κυβέρνηση της Τουρκικής Δημοκρατίας απαγόρευε να ακούγεται στο ραδιόφωνο η τουρκική μουσική. Σκοπός της ήταν η διάδοση της ευρωπαϊκής μουσικής. Η νεοσύστατη Δημοκρατία επεδίωκε να εδραιωθεί η δυτική κουλτούρα εις βάρος της τοπικής παραδοσιακής κουλτούρας".

Συγκινητική, ανθρώπινη, με συναισθήματα χαρμολύπης για τους τρόπους ζωής που τόσο σκόπιμα και τόσο έντεχνα μας επιβλήθηκαν ή μας επιβάλονται.

Κάθε λαός έχει την δική του κουλτούρα, είναι μέρος της ταυτότητας του. Εάν την χάσει είναι σαν να χάνει τον εαυτό του. Αυτή η κουλτούρα αποτυπώνεται, πέραν των άλλων, και μέσα από τους ήχους. Η μουσική βρίσκεται μέσα μας. Μας χαρακτηρίζει. Η μουσική παραδοσιακή εξελίσσεται καθώς τα χρόνια περνούν, χωρίς όμως να αποκόβεται από τις ρίζες της. Φτάνει να δεις τους ντόπιους κατοίκους της κάθε χώρας να συνεπαίρνονται από τους δικούς τους ήχους για να καταλάβεις τόσα μυστικά για τον λαό, όσα δεν μπορούν να σου περιγράψουν οι καλύτεροι ταξιδιωτικοί οδηγοί του κόσμου.
Ας μην ξεχνάμε και την κρατική λογοκρισία στη μουσική, τα τραγούδια, τις ταινίες, το θέατρο, τη λογοτεχνία, τα σχολικά και πανεπιστημιακά συγγράμματα που γνωρίσαμε και εμείς επί εποχής Μεταξά, επί εποχής δικτατορίας Παπαδόπουλου και όχι μόνο. Μα πέρα από κάθε επιβολή ο χρόνος δείχνει πως η αληθινή ζωή, η δική μας ζωή, θα βρίσκει πάντα διεξόδους και θα επιζεί σε πείσμα των παγκόσμιων και κρατικών εξουσιαστών...

ο σκηνοθέτης Σινάν Τσετίν

 

Αναρτήθηκε από ΛΥΧΝΟΣ ΚΑΙΟΜΕΝΟΣ