Όταν το είμαστε έγινε εχουμε...

 

Ένα και κάτι χρόνια μετά το πρώτο μακροβούτι στον ιντερνετικό ωκεανό, ένα και κάτι χρόνια στρογγυλά όσο και αιχμηρά, και αυτή τη φορά δεν έχω τι να γράψω. 

Μπορεί να φταίνε τα χημικά που μας ψεκάζουν, μπορεί να φταίει που μου είναι πια πολύ πιο εύκολο να μεταφέρω τις απόψεις μου δια ζώσης μια και ο τρόπος ζωής μου άλλαξε και η οθόνη δεν είναι πια ο μόνιμός μου σύντροφος εν όπλοις, μπορεί φταίει ενδεχομένως που ίσως να μην έχω τίποτα τόσο έξυπνο να πω πια...ή που όλες οι ιδέες μου έρχονται άσχετες ώρες, τότε που δεν έχω ίντερνετ τότε που το μυαλό λειτουργεί αυθόρμητα στις δικές του άγνωστες συχνότητες.

Συχνότητες λέω και μου ήρθε στο μυαλό κάτι από εκείνα τα χρόνια, όταν έκανα μία ροκ εκπομπή σε ένα ραδιοφωνικό σταθμό κάπου εκεί στο νότο. "Φλεγόμενες νότες", όπως οι σκέψεις μου, φλεγόμενες και αυτές να καυτηριάζουν στο πέρασμα τους καθετί που μπορεί να παρεκκλίνει την πορεία μου.

Μονοπάτι μακρύ, δύσκολο μα και γεμάτο θετικές εκπλήξεις. Γι αυτές τις εκπλήξεις ζω σκέφτομαι...

Χρόνια μετά ανα οικοδομώντας τα θεμέλια του εγώ μου και συντηρώντας καποια βασικά στοιχεία του λοβοτομημένου dna μου αναρωτιέμαι...

Τι με ορίζει? Τι ειμαι ή τι εχω?

«Ο κόσμος είναι αρκετά μεγάλος να ικανοποιήσει τις ανάγκες του κάθε ανθρώπου, αλλά είναι πολύ μικρός για να ικανοποιήσει την ανθρώπινη απληστία»

Ο υλισμός, η υπερκατανάλωση, ο εγωκεντρισμός, η αδιαφορία, το κουτσομπολιό η ανικανότητα να εκτιμούμε μα και να προσφέρουμε, η τάση να κατηγοριοποιούμε ανθρώπους και καταστάσεις, είναι στοιχεία των ημερών μας, είναι απλά ο ένας δρόμος. Είναι ο δρόμος που μας έφερε μέχρι εδώ αποδεδειγμένα πλέον και δε ξέρω μέχρι που μπορεί να φτάσει με αυτή την ανισόρροπη τροχιά που έχει πάρει.

Οι περισσότεροι επαναπαύτηκαν στα… ρηχά, τα επιφανειακά, τα επιδερμικά, τα εύπεπτα. Χορταίναμε με σερβιρόμενες φούσκες προσωρινής ικανοποίησης, επαναπαυμένοι στην πρόσκαιρη απληστία του καταναλωτισμού. Οι σκεπτόμενοι και ονειροπόλοι έγιναν εξόριστα μιάσματα.

Ο,τι τρώμε είμαστε και ο,τι σκεφτόμαστε ζούμε.

Παίρνω το κόκκινο χάπι και βγαίνω έξω από το σώμα μου, βλέπω τα πάντα από ψηλά!

Ο ελεύθερος άνθρωπος μπορεί να είναι ελεύθερος και στο κλουβί της φυλακής του και εμείς γίναμε σκλάβοι των φυλακών του μυαλού μας…

Βλέπω Αλβανούς, Αιγύπτιους, Έλληνες που έφυγαν από την πατρίδα τους χωρίς τη θέληση τους για μια καλύτερη ζωή, για το δικαίωμα στο όνειρο, βλέπω ομοφυλόφιλους να τρώνε ξύλο και κράξιμο από όλους τους "μη ανώμαλους", βλέπω να ψάχνουμε για πράγματα που μας χωρίζουν και όχι για πράγματα που μας ενώνουν, βλέπω τη μάνα μου να είναι καλή χριστιανή, να πιστεύει στο θεό και αυτός σαν αντάλλαγμα να της παίρνει τον άντρα, βλέπω κακοποιούς να σκοτώνουν, να βασανίζουν, να βιάζουν και να γίνονται διευθυντές και πολιτικοί, βλέπω τα σύνορα του μυαλού μου κάθε μέρα μα μικραίνουν αντι να μεγαλώνουν.

Τόσα χρόνια στα θρανία και στο στρατό πήγαν στράφι  Αντί να μελετήσω το περιβάλλον που ζω, να μάθω να φέρομαι σωστά στη φύση και στους γύρω μου, να αναπτύξω άγνωστες δυνατότητες μου και κατανοήσω τον κύκλο της ζωής, να μάθω να ζω με τα υπόλοιπα ζώα, αντί να μάθω να αγαπώ...

έμαθα για το θεό που είμαι αναγκασμένος να πιστεύω, έμαθα για τα σύνορα της πατρίδας μου που πρέπει να σκοτώσω άλλους ανθρώπους όταν χρειαστεί για να τα προστατέψω (έστω και εάν έχουν ξεπουληθεί για λίγα βαρέλια πετρέλαιο off the record), έμαθα να μισώ, και να σκοτώνω, έμαθα εξελιγμένα μαθηματικά και την τέχνη του χρηματιστηρίου, συνήθισα στο αίμα την υποταγή και στη πολυτέλεια.

Η χειρότερη μορφή τρομοκρατίας είναι η φτώχεια. Τώρα που αυτή ήρθε ή έρχεται για τους πολλούς είναι τουλάχιστον ευκαιρία για σκέψη, απόρριψη, αντίδραση ακόμη και επανάσταση.

Σαν ξεχασμένος τραχανάς που τον έχεσε μύγα μέσα στο γαμημένο κατακαλόκαιρο, το μυαλό μου... επηρεασμένο από τα τοξικά απόβλητα της τηλεόρασης, το ελεγχόμενο γεμάτο ορμόνες φαγητό και τα ληγμένα χημικά διάσπαρτα στον ουρανό!

Αφού ακόμα σκέφτομαι άρα υπάρχω...

Και για το πεισμα σας γουρούνια θα αντέχω.

«Ίσως πεις πως είμαι ονειροπόλος

αλλά δεν είμαι μόνο ένας. Ελπίζω κάποια μέρα εσύ θα μας ενώσεις

και ο κόσμος θα ζει σαν ένας», 

John Lennon

Γιώργος

για το Solution is revolution

Πηγή: Όταν το είμαστε έγινε εχουμε - RAMNOUSIA