Πάσχα των Ελλήνων!

aristarhos

γραφει ο αρισταρχος
“Και δια γενομένου του Σαββάτου…”

Μεγάλη Παρασκευή, χτες, και όλοι οι δρόμοι μποτιλιαρισμένοι. Όλα τα supermarket γεμάτα κα με ξεχειλίζοντα καρότσια. Ουρές στα ταμεία και οι επαίτες στην απ’ έξω με κρεμασμένες τις σακούλες και απλωμένα χέρια. Να και κανά κοριτσάκι που παίζει “αμέριμνο” στα κιγκλιδώματα επειδή δεν έχει να φάει. Το θεώρησα στημένο, απελπισμένο εν πάσει περιπτώσει και… τ’ άφησα ασχολίαστο.
Τα δυό πρωτοκάναλα, επίτηδες(;), μου θύμισαν τον παλιό καλό καιρό. Τότε που ουρά το κομβόϊ εκδράμει προς ύπαιθρο για να σουβλίσει τον ανυποψίαστο οβελία.
-Για πού το βάλατε; Και να το μικρόφωνο στο στόμα του οδηγού με φόντο συνοδηγού την μάνα και πίσω στην τουριστική την πεθερά αγκαζέ με τα παιδιά.
Χαμόγελα και με δόση περίσσειας εξυπνάδας
-Να, πάμε στο χωριό για να κάνουμε Πάσχα!
-Και η ανεργία, η ύφεση, η δυσχέρια;
Χα χα χα, αμήχανα γέλια και έπεται η εξυπνάδα “την έχουμε στο portbaggage”. Από μέσα στο βάθος ακούγεται η φωνή της πεθεράς “η φτώχεια θέλει καλοπέραση” και βρουουουμ ο κινητήρας τρέχει το αυτοκινούμενο για το χωριό. Οι ρόδες θα γράψουν χιλιόμετρα και το καρμπυρατέρ θα φάει βενζίνα προς 1.7ευρώ το λίτρο συν τα απερίγραπτα διόδια.
Όλη την νύχτα θα καίει μια σόμπα, ένα τζάκι να ξεράνει την χειμωνιάτικη υγρασία και την άλλη μέρα από το πρωί τα μεγάφωνα στη διαπασών με δημοτικά, μη πάει τζάμπα το σκηνικό, με το μηχανάκι να σφυρίζει αγκομαχώντας από το ζόρι που τραβάει να γυρίσει το αρνί πάνω από τη φωτιά. Ένα αρνί που ψάχνει απελπισμένα την μετά… Πάσχα ζωή!
Καλά όλα αυτά και εντελώς μέσα στο Ελληνικό πνεύμα για την συμμετοχή στην γιορτή της Ανάστασης(μερικοί συμμετέχουν μόνο σ’ αυτό αδιαφορούντες για την βδομάδα των παθών που πέρασε). Πέρασε;
Αλήθεια αναρωτήθηκε κανείς ύστερα από την μνημονιακή λαίλαπα πόσοι πρώην οικονομικά άνετοι και σήμερα αξιοπρεπώς άποροι πεινάνε; Όχι, δεν ανησύχησε κανείς ! Η ζωή τραβάει την ανηφόρα με νταούλια. Αρκεί να τα βολέψουμε εμείς. Ζήσε κι άσε τους άλλους να πεθάνουν. Χωρίς αυτό να εμποδίσει τους μεγαλόσταυρους ή την συμμετοχή, με οίστρο είναι αλήθεια,  στην  εξόδιο του επιταφίου “Καθελών του ξύλου ο Αριμαθαίας, εν τάφω σε κηδεύει” Και ύστερα, το Μέγα Σάββατο, “ Και διαγενομένου του Σαββάτου Μαρία η Μαγδαληνή…” και να τα φιλιά της αγάπης με έκσταση πάνω στον πεινασμένο ουρανίσκο με μια Θεϊκή μαγειρίτσα και ψητό αρνί το μεσημέρι.
Διόδια μετά το Πάσχα και στο μικρόφωνο η ατάκα του οδηγού σε οποιαδήποτε ερώτηση του… μικροφώνου “Ταλαιπωρηθήκαμε, μπλα μπλα… και τώρα πρέπει αυτοί που κυβερνούν να παραιτηθούν γιατί τα λεφτά δεν φτάνουν στον κόσμο μπλα μπλα… ”
Μέσα στο φτωχικό το φως σβήνει και η ήρεμη φωνή καληνυχτίζει την θεία ημέρα του Πάσχα.
-Κλείσε την τηλεόραση καρδιά μου και έλα να πλαγιάσουμε. Πάλι μας εισάκουσε ο Θεός”… και δος ημίν σήμερον…” Αλήθεια στο είπα; έλα να σε φιλήσω. Χριστός Ανέστη!
-Αληθώς ο κύριος…
Αύριο πάλι μέρα είναι για δικαίους και αδίκους.