Γράφει ο ΙΩΑΝΝΗΣ
Έχουν γραφτεί πολλά για όλα αυτά που ζούμε τα τελευταία χρόνια. Πάρα πολλά. Κι έχουν ειπωθεί άλλα τόσα.
Ίσως να έχουν γραφτεί και ειπωθεί τα πάντα.
Αλλά για να μην είμαι απόλυτος, θα αφήσω μια περίπτωση να μην έχουν.
Ίσως για να μη σταματήσει η ελπίδα. Γιατί αν έχουν γραφτεί και ειπωθεί τα πάντα, τότε αυτό θα γυρίσει εναντίον όλων μας επειδή θα έχουμε φτάσει ακόμα και σε τέλμα σκέψης.
Πολλοί έχουν διατυπώσει την άποψη ότι το Σύνταγμα πρέπει να αλλάξει.
Διαφωνώ. Και διαφωνώ όχι επειδή ξέρω το Σύνταγμα απ’ έξω και έχω γίνει ξαφνικά συνταγματολόγος αλλά επειδή θεωρώ πως η λύση δεν είναι η αλλαγή του Συντάγματος αλλά η τήρηση του. Και η τήρηση του επαφίεται στο λαό. Ακόμα και η ίδια η αλλαγή του γιατί βάσει της λαϊκής βούλησης τηρούνται ή όχι οι νόμοι. Αυτό όμως έχει πάψει να ισχύει.
Το Σύνταγμα είναι η βάση. Και ο κυρίαρχος λαός είναι το υλικό θεμέλιο που έχει την ευθύνη για τη βάση αυτή ώστε να είναι συμπαγής, αεικίνητη και διαχρονικά δίκαιη.
Σήμερα έχουμε πολιτικούς που ασκούν αντισυνταγματικές πολιτικές. Για αυτό δεν ευθύνονται αυτοί, αλλά ο λαός. Γιατί εκτός του ότι ο λαός τους ψηφίζει , το Σύνταγμα στο 1ο και 2ο του άρθρο αναφέρει τα εξής:
«Θεμέλιο του πολιτεύματος είναι η λαική κυριαρχία.
Όλες οι εξουσίες πηγάζουν από το λαό, υπάρχουν υπέρ αυτού και του Έθνους και ασκούνται όπως ορίζει το Σύνταγμα.
Ο σεβασμός της αξίας του ανθρώπου αποτελεί την πρωταρχική υποχρέωση της πολιτείας.»
Όταν θεμέλιο είναι η λαϊκή κυριαρχία, αυτομάτως ορίζεται ο καθ΄εξοχήν αρμόδιος. Κι αυτός είναι ο λαός και κατά συνέπεια των επιλογών του οι πολιτικοί του.
Όσο ένας λαός δε σέβεται την αρμοδιότητα και την ευθύνη της ελευθερίας του μέσα από τη διακυβέρνηση του – που με αίμα, θυσίες και σπαραγμό στοίχισε στους προγόνους του – και όσο δεν αντιλαμβάνεται ότι ο σεβασμός της αξιοπρέπειας του είναι πρωταρχική υποχρέωση της πολιτείας, τότε αυτός ο λαός δε σέβεται ούτε τους αγώνες των προγόνων του, ούτε την ζωή του, ούτε το μέλλον των παιδιών του, ούτε την αξιοπρέπεια του.
Αυτός ο λαός είναι μίζερος. Είναι καταδικασμένος. Δεν έχει την ελάχιστη δύναμη να διεκδικήσει αυτό του ανήκει. Δεν έχει δικαίωμα ούτε από τον Θεό να ζητά βοήθεια. Γιατί ακόμα και η βοήθεια δίνεται σε αυτόν που την αξίζει.
Και οι ραγιάδες της σημερινής εποχής δεν την αξίζουν.
Και όσο δεν την αξίζουν, δε θα την έχουν.
Γιατί στη ζωή αξίζεις πάντα αυτό που έχεις, γιατί ακόμα κι αν νομίζεις ότι δεν το αξίζεις….τότε πάλι το αξίζεις επειδή το ανέχεσαι.
Και όσο ένας λαός ζει με την ανεκτικότητα της αναξιοπρέπειας του, τότε ένα μόνο του αξίζει.
Τίποτα.
Και δε θα έχει τίποτα.
Μέχρι να αντιληφθεί πως η αξιοπρέπεια του είναι η αξία που αποδίδει ο ίδιος στον εαυτό του.
Μέχρι να συνειδητοποιήσει πως όλα αυτά που βιώνει…
είναι η ανταπόδοση της αξίας του…
ΙΩΑΝΝΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου