επί κυριαρχίας των “κυβερνήσεων του φόβου”
Η σκληρή εποχή μας παρουσίασε ένα νέο μοντέλο διακυβέρνησης που στηρίζεται στον Φόβο.
Αυτό ιστορικά πολιτικά και κοινωνιολογικά είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα εξέλιξη.
Είναι γνωστό ότι μέσω της ευαισθητοποίησης και απευαισθητοποίησης της κοινής γνώμης σε ένα θέμα, μπορείς να την οδηγήσεις στο να αντιδράσει υπερβολικά ή να αδιαφορήσει για ένα θέμα, ανάλογα τις επιδιώξεις σου κάθε φορά.
Ένα παράδειγμα είναι η ευαισθητοποίηση της κοινής γνώμης στο καπνό του τσιγάρου, και η παράλληλη απευαισθητοποίηση στους τόνους καυσαέρια που εκλύουν χιλιάδες αυτοκίνητα, καυστήρες και φουγάρα δίπλα μας. Όλοι σήμερα γνωρίζουν πια ότι το παθητικό κάπνισμα βλάπτει άλλα δεν ακούσαμε τίποτα για τις συνέπειες τις παθητική εισπνοή των καυσαερίων όλων των παραπάνω πομπών.
Είναι κατανοητό λοιπόν ότι για αυτή την ευαισθητοποίηση ή απευαισθητοποίηση γινεται διαχείριση θετικών και αρνητικών πληροφοριών που προβληματίζουν, όμως οι μνημονιακοί το έφτασαν στα άκρα.
Άφησαν στο πλάι την “διαχείριση θετικών και αρνητικών πληροφοριών που προβληματίζουν” και χτυπήσαν κατευθείαν στο φόβο και στην τρομοκρατία. Όλοι θυμόμαστε τις κραυγές πως θα χρεοκοπήσουμε, θα μας βγάλουν από το ευρώ, θα Αργεντινή, θα γίνουμε Αφρική δεν θα έχουμε καύσιμα φάρμακά τρόφιμα. Όλοι θυμόμαστε τις κραυγές με τις οποίες πήραν δεκάδες σειρές από νέα μέτρα.Με την καλλιέργεια του φόβου επέτυχαν την επιβολή μιας πολιτικής.
Στην εικόνα βλέπουμε τον τρόπο με τον οποίο επιβλήθηκε μια οικονομική πολιτική. Είναι κατανοητό ότι αντίστοιχες πρακτικές θα μπορούσαν να αφορούν και άλλα πεδία της τέχνης του κυβερνάν. Την ασφάλεια, τον κοινοβουλευτισμό, την δικαιοσύνη, την δημοκρατία, τις ελευθερίες, την επικοινωνία, την έκφραση, την τέχνη.
Ο Φόβος είναι το νέο μέσο της τέχνης του κυβερνάν και άσκησης μιας πολιτικής που από τους εκφραστές της έχουν δοθεί έχει αναμορφωτικά χαρακτηριστικά. Αυτό είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα εξέλιξη καθώς στην ευρωπη έχει να εμφανιστεί το μείγμαφόβου + πολιτικής αναμορφωτηρίου από την εποχή της Ιερέας εξέτασης ενώ. Την ίδια στιγμή άλλη μια πολύ ενδιαφέρουσα εξέλιξη είναι η εντυπωσιακή σμίκρυνση στου βίου μιας “κυβέρνησης του φόβου” κάτι που προφανώς σχετίζεται με τα παραπάνω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου