Αναρωτιέμαι αρκετές φορές τον τελευταίο καιρό για το πως έχουμε εξελιχτεί και τον τρόπο που πορευόμαστε στην καθημερινή μας πραγματικότητα.
Γράφει η Θάλεια Χούντα
Το φρικαλέο επεισόδιο καννιβαλισμού εις βάρος αυτού του αθώου πλάσματος έλαβε χώρα στην Αθήνα εν έτη 2015 χωρίς την σωτήρια επέμβαση κάποιου γείτονα η οποία ενδεχομένως να τροποποιούσε την αδιανοήτη , απάνθρωπη ως εξελίχτηκε ροή των πραγμάτων.
Οι σπαραγμοί αυτού του παιδιού έφτασαν στα αυτιά των γειτόνων αλλά ουδείς είχε την ευαισθησία, να πράξει το αυτονόητο . Να καλέσει την αστυνομία έστω και ως ανώνυμη καταγγελία , προκειμένου να διευκρινιστεί η προέλευση αυτου του κλάματος.
Ένα παιδί όταν κλαίει , τόσο γοερά, κάτι προσπαθεί να μας πεί. Κάτι προσμένει απο εμάς τους μεγάλους το οποίο κάποιες φορές μπορεί να αποβεί σωτήριο ακόμα και για την ίδια του τη ζωή.
Όμως εμείς οι μεγάλοι μάλλον μεγαλώσαμε αρκετά και ξεχάσαμε τα παιδικά ακούσματα , τα οποία όπως τόσο τραγικά αποδείχτηκε ήταν παιδικές εκκλήσεις για την λύτρωση απο τα βασανιστήρια που βιώνε απο τον πατροκτόνο- τέρας..
Έχουμε όλοι αναλωθεί στο να ακούμε και να σχολιάζουμε για το πρωτοφανές στυγερό εγκλημα που υπέστη αυτός ο μικρός άγγελος.
Δέν έχουμε όμως ασχοληθεί καθόλου με το τι δεν έπραξαν οι άλλοι , η επέμβαση των οποίων μπορεί να είχαν ανατρέψει αυτο το τραγικό αποτέλεσμα.
Όταν ακούμε απο τα διπλάνα διαμερίσματα φωνές , αντιδικίες τις περισσότερες φορές στήνουμε τα ωραία μας …ώτα ,προκειμένου να ..αλιεύσουμε τα κακώς δρώμενα του διπλανού ζευγαριού , το οποίοι φωνασκεί και αλληλοβρίζεται.
Το ερωτηματικό που με βασανίζει είναι ένα : Για ποιό λόγο δεν λειτούργησε η” συνήθης πρακτική της κλειδαρότρυπας” και στην προκειμένη περίπτωση ,η οποία θα απέβαινε και σωτήρια.
Ποιός ήταν ο λόγος που ουδείς ήταν παρών;;;
Η απάντηση ας δοθεί στον καθένα απο εμάς , απο εμάς τους ίδιους γιατί η πραγματική διαπίστωση θα είναι τόσο τραγική όσο και το ίδιο το συμβάν.
Εγώ το μόνο που θα προσέθετα στις μαρτυρίες- δηλώσεις των περιοίκων είναι ότι πλέον είναι πολύ αργά για κλάμματα….και ανούσιες διαπίστώσεις.
Το κακό έγινε και …ουδείς ήταν παρών……
Το φρικαλέο επεισόδιο καννιβαλισμού εις βάρος αυτού του αθώου πλάσματος έλαβε χώρα στην Αθήνα εν έτη 2015 χωρίς την σωτήρια επέμβαση κάποιου γείτονα η οποία ενδεχομένως να τροποποιούσε την αδιανοήτη , απάνθρωπη ως εξελίχτηκε ροή των πραγμάτων.
Οι σπαραγμοί αυτού του παιδιού έφτασαν στα αυτιά των γειτόνων αλλά ουδείς είχε την ευαισθησία, να πράξει το αυτονόητο . Να καλέσει την αστυνομία έστω και ως ανώνυμη καταγγελία , προκειμένου να διευκρινιστεί η προέλευση αυτου του κλάματος.
Ένα παιδί όταν κλαίει , τόσο γοερά, κάτι προσπαθεί να μας πεί. Κάτι προσμένει απο εμάς τους μεγάλους το οποίο κάποιες φορές μπορεί να αποβεί σωτήριο ακόμα και για την ίδια του τη ζωή.
Όμως εμείς οι μεγάλοι μάλλον μεγαλώσαμε αρκετά και ξεχάσαμε τα παιδικά ακούσματα , τα οποία όπως τόσο τραγικά αποδείχτηκε ήταν παιδικές εκκλήσεις για την λύτρωση απο τα βασανιστήρια που βιώνε απο τον πατροκτόνο- τέρας..
Έχουμε όλοι αναλωθεί στο να ακούμε και να σχολιάζουμε για το πρωτοφανές στυγερό εγκλημα που υπέστη αυτός ο μικρός άγγελος.
Δέν έχουμε όμως ασχοληθεί καθόλου με το τι δεν έπραξαν οι άλλοι , η επέμβαση των οποίων μπορεί να είχαν ανατρέψει αυτο το τραγικό αποτέλεσμα.
Όταν ακούμε απο τα διπλάνα διαμερίσματα φωνές , αντιδικίες τις περισσότερες φορές στήνουμε τα ωραία μας …ώτα ,προκειμένου να ..αλιεύσουμε τα κακώς δρώμενα του διπλανού ζευγαριού , το οποίοι φωνασκεί και αλληλοβρίζεται.
Το ερωτηματικό που με βασανίζει είναι ένα : Για ποιό λόγο δεν λειτούργησε η” συνήθης πρακτική της κλειδαρότρυπας” και στην προκειμένη περίπτωση ,η οποία θα απέβαινε και σωτήρια.
Ποιός ήταν ο λόγος που ουδείς ήταν παρών;;;
Η απάντηση ας δοθεί στον καθένα απο εμάς , απο εμάς τους ίδιους γιατί η πραγματική διαπίστωση θα είναι τόσο τραγική όσο και το ίδιο το συμβάν.
Εγώ το μόνο που θα προσέθετα στις μαρτυρίες- δηλώσεις των περιοίκων είναι ότι πλέον είναι πολύ αργά για κλάμματα….και ανούσιες διαπίστώσεις.
Το κακό έγινε και …ουδείς ήταν παρών……
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου