Η Αθλιότητα, είναι βέβαιο, ότι θα φτάσει ως εκεί που η αδυναμία ή η ανοχή του θύματός της θα της επιτρέψει να φτάσει. Ως την τέλεια δηλαδή εξουδετέρωσή του, ως την τέλεια υποταγή του. Άλλωστε, αυτό επιβεβαιώνεται από την ίδια την ιστορία της.
Γράφει ο Βασίλης Δημ. Χασιώτης
Το ΔΝΤ, π.χ., είναι πασίγνωστο για τις εκλεκτικές του σχέσεις με τα πλέον αιμοσταγή δικτατορικά καθεστώτα και με τις δημοκρατίες τύπου «Μπανανίας», ή, όταν βρίσκονταν μπρος σε «κανονικές» Δημοκρατίες, είναι πασίγνωστη η πρωτεύουσαστρατηγική του, που είναι να εμπεδώσει στο θύμα του, την ιδέα ότι μπρος στις αγοραίες λύσεις που προσφέρει σε κάθε είδους οικονομικό πρόβλημα, οι «δημοκρατικές ευαισθησίες» δεν έχουν κανένα περιεχόμενο και νόημα, μάλιστα δε, μιλώντας επί της φιλελεύθερης ουσίας, οι «κανονικές δημοκρατίες» είναι κάτι που δεν θάπρεπε να υπάρχουν.
Όπως έχω γράψει και στο παρελθόν, η παραπάνω νεοφιλελεύθερη αντίληψη για τα «βαρίδια της Δημοκρατίας» φυσικά, δεν θα ήταν δυνατόν να αποτελέσει εξαίρεση για την νεοφιλελεύθερη Νέα Τάξη Πραγμάτων στην Ευρώπη. Βεβαίως εδώ, τα πράγματα είναι κάπως διαφορετικά από ό,τι σε άλλα μέρη του κόσμου, διότι εδώ υπάρχει ένα πολύχρονο «δημοκρατικό κεκτημένο», που δεν μπορεί να παραβλεφθεί έτσι ανώδυνα. Όμως, η Αθλιότητα, είναι περιώνυμη για πολλά πράγματα, ένα των οποίων είναι και το ότι δεν φείδεται κόπου και μακροχρόνιων προσπαθειών να επιτύχει τους στόχους της. Όπως επίσης έχω σημειώσει σε γραπτά μου στο παρελθόν, η «άφιξη» του ΔΝΤ στην Ευρώπη, μέσω του «Ελληνικού Πειραματόζωου», έγινε ακριβώς για να προσφέρει στην ευρωπαϊκή νεοφιλελεύθερη ηγεμονική Νέα Τάξη Πραγμάτων το αναγκαίο άλλοθι, ότι δηλαδή, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά την δημοκρατική και κοινωνική αποδόμηση δεν είμαστε εμείς (οι Ευρωπαίοι) που την εισηγούμαστε, αλλά το ΔΝΤ, που «προσλήφθηκε» ως «τεχνικός σύμβουλος»!
Βέβαια αυτή η συμπαιγνία ήταν ορατή από τη πρώτη στιγμή. Πρώτα απ’ όλα, όσοι θεώρησαν υπεύθυνο τον Γιώργο Παπανδρέου για την έλευση του ΔΝΤ στην Ευρώπη, αναμφίβολα πάσχουν από αναλυτικά μυωπία. Ο Γιώργος Παπανδρέου, ήταν ο ελάχιστος παράγων, που διέθετε τέτοια δύναμη, ώστε να επιβάλει σε ολόκληρη την Ευρώπη μια κατάσταση, δηλαδή την εμπλοκή του ΔΝΤ σε καθαρώς ενδοευρωπαϊκά οικονομικά και όχι μόνο ζητήματα, το ΔΝΤ, δηλαδή τις ΗΠΑ (για να μη ξεχνιόμαστε). Αν δεν τον ήθελε η Ευρώπη, δηλαδή η Γερμανία, κανένα ΔΝΤ δεν θα ήταν δυνατό να έρθει στην Ευρώπη.
Εξ ου και η με «νύχια και δόντια» αντίδραση των Ευρωπαίων (δηλαδή της Γερμανίας) να φύγει το ΔΝΤ από το πρόγραμμα «διάσωσης» της Ελλάδας, διότι περισσότερο από τη «διάσωση» της Ελλάδας, τους ενδιαφέρει να παραμείνει το ΔΝΤ, το οποίο σιγά – σιγά θα πρέπει να μετέχει και των λειτουργιών των ευρωπαϊκών θεσμών, όπως π.χ. στο Eurogroup, με διάφορες προφάσεις. Αν αυτό παγιωθεί, τότε, αναμφίβολα, η θεσμική του πια παρουσία θα επεκταθεί.
Επίσης, από τη πρώτη στιγμή, ήταν ξεκάθαρο το ποιος έθετε τους όρους δανειοδότησης στην πλέον εξειδικευμένη μορφή τους. Διότι το κατάμουτρο ψέμα που επαναλαμβάνει η Τρόϊκα, εδώ και πέντε χρόνια, είναι τούτο : «Εμείς, δεν είπαμε ΠΟΤΕ στην ελληνική κυβέρνηση να κόψει μισθούς και συντάξεις ή αν πάρει οποιοδήποτε υφεσιακό ή αντιαναπτυξιακό μέτρο. Εμείς «απλά» λέμε, ότι πρέπει να έχετε αυτό το «τελικό» οικονομικό αποτέλεσμα, και το πώς η ελληνική κυβέρνησης θα το πετύχει, εξαρτάται από αυτή». Αυτό, ή κάτι σαν αυτό δεν έχουμε ακούσει συχνά τη τελευταία πενταετία, και μάλιστα και πολύ πρόσφατα; Και δεν είμαστε εμείς οι ίδιοι, δηλαδή ο ελληνικός λαός, που ακούει καθημερινά δηλώσεις ότι οι «Θεσμοί» (η Τρόϊκα δηλαδή), ΑΠΑΙΤΟΥΝ μειώσεις μισθών και συντάξεων, απαιτούν τούτο ή το άλλο, που υποτίθεται ότι θα έπρεπε να αποτελεί μέριμνα της κυβέρνησης;
Βρισκόμαστε τούτη τη στιγμή σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι, σε ό,τι αφορά τις σχέσεις μας με τους Διεθνείς Τοκογλύφους (αυτό πια μετά και τα όσα ακούγονται την τελευταία περίοδο μπορούμε να το λέμε με ακόμα μεγαλύτερη σιγουριά), οι οποίοι έχοντας αποθρασυνθεί εντελώς, ζητούν όλο και πιο επιτακτικά, όχι απλά τη συνέχιση της «θεραπείας» που σκοτώνει, αλλά με ακόμα πιο εντατικό ρυθμό και με ακόμα πιο επίμονη διάθεση να αποδομηθεί ολοκληρωτικά η έννομη και συνταγματική τάξη της χώρας.
Τρανό, εντελώς πρόσφατο παράδειγμα, η επίμονή να μειωθούν οι συντάξεις, όταν μόλις λίγες μέρες πριν, το ΣτΕ έκρινε αντισυνταγματικές όλες τις περικοπές από το 2012 και μετά, δηλαδή, γράφουν στα παλαιότερα των υποδημάτων τους τη Δικαιοσύνη!
Έχει λεχθεί, ότι η Δημοκρατία ούτε εκβιάζει ούτε εκβιάζεται.
Αυτό είναι σωστό για μια «κανονική» Δημοκρατία, και είναι τούτη η στιγμή, που πρέπει να αποδείξουμε αν η ελληνική Δημοκρατία επέστρεψε στην «κανονικότητά» της.
Όμως, μια Δημοκρατία δεν αρκεί να δηλώνει πως ούτε εκβιάζει ούτε εκβιάζεται. Όταν βρίσκεται εμπρός σε έναν αδίστακτο εκβιαστή, που στέλνει συνεχώς τελεσίγραφα, τότε, πρέπει με την ίδια αποφασιστικότητα η Δημοκρατία να ξεκαθαρίσει οριστικά το παιχνίδι, στέλνοντας το δικό της τελεσίγραφο, με τρόπο όμως αποφασιστικό, διότι διαφορετικά, αν ο εκβιαστής «σηκώσει το γάντι» κι εσύ τρομοκρατηθείς από αυτή την ενδεχομένως μη αναμενόμενη ενέργειά του, η μόνη υποστροφή που θα είναι νοητή και δυνατή θα είναι η επιστροφή στη Κόλαση. Ή πιστεύεις στη Ρήξη με την Αθλιότητα ή δεν το πιστεύεις.
Λοιπόν τούτη την ώρα που ο ωμός εκβιασμός περισσεύει από πλευράς δανειστών, ήρθε η ώρα της Ελληνικής Δημοκρατίας να αποστείλει το τελεσίγραφό της στην Αθλιότητα.
Ένα τελεσίγραφο, στο οποίο θα επισημαίνονται κυρίως τα ακόλουθα :
Ότι η Ελληνική Δημοκρατία, δεν πρόκειται να αποδεχτεί κανένα όρο που να αντίκειται στις ιδρυτικές συμβάσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης και το Ελληνικό Σύνταγμα, και επομένως τούτος ο όρος ως εντελώς αδιαπραγμάτευτος, τίθεται στους δανειστές στη λογική του take it or leave it!
Ότι η Ελληνική Δημοκρατία, δεν πρόκειται να αποδεχτεί κανένα όρο που δεν περιέχεται σε μια οριστική συνολική συμφωνία, και επομένως τούτος ο όρος ως εντελώς αδιαπραγμάτευτος, τίθεται στους δανειστές στη λογική του take it or leave it!
Ότι η Ελληνική Δημοκρατία, δεν πρόκειται να αποδεχτεί κανένα όρο που παγιώνει την λογική των Συνήθων Υποζυγίων στα δημόσια βάρη και τη μη συμμετοχή σ’ αυτά του πραγματικά μεγάλου πλούτου και των πραγματικά μεγάλων εισοδημάτων, και επομένως τούτος ο όρος ως εντελώς αδιαπραγμάτευτος, τίθεται στους δανειστές στη λογική του take it or leave it!
Ότι η Ελληνική Δημοκρατία, δεν πρόκειται να αποδεχτεί κανένα όρο που παγιώνει την λογική της ατιμωρησίας και της υπόθαλψης της Μεγάλης Διαφθοράς στη χώρα, ανεξάρτητα εθνικής υπηκοότητας των προσώπων που διαπλέκονται σε αυτή, και επομένως τούτος ο όρος ως εντελώς αδιαπραγμάτευτος, τίθεται στους δανειστές στη λογική του take it or leave it!
Ότι η Ελληνική Δημοκρατία, δεν πρόκειται να αποδεχτεί κανένα όρο που παγιώνει την εξαφάνιση της μικρομεσαίας επιχειρηματικής τάξης με ταυτόχρονη ενίσχυση των ολιγοπωλίων, και επομένως τούτος ο όρος ως εντελώς αδιαπραγμάτευτος, τίθεται στους δανειστές στη λογική του take it or leave it!
Ότι η Ελληνική Δημοκρατία, δεν πρόκειται να αποδεχτεί κανένα όρο που να οδηγεί στην συνέχιση της Ανθρωπιστικής Κρίσης και της διαδικασίας φτωχοποίησης όσων ακόμα κοινωνικών στρωμάτων δεν φτωχοποιήθηκαν, και επομένως τούτος ο όρος ως εντελώς αδιαπραγμάτευτος, τίθεται στους δανειστές στη λογική του take it or leave it!
Ότι η Ελληνική Δημοκρατία, δεν πρόκειται να αποδεχτεί καμία συνολική λύση η οποία θα αγνοεί το ζήτημα της ανάπτυξης της χώρας και της σταδιακής αλλά ταχείας ανάκτησης του κλαπέντος βιοτικού επιπέδου του λαού εκεί που βρίσκονταν πριν την έναρξη την έναρξη της Μεγάλης Λεηλασίας, και επομένως τούτος ο όρος ως εντελώς αδιαπραγμάτευτος, τίθεται στους δανειστές στη λογική του take it or leave it!
Ότι η Ελληνική Δημοκρατία, δεν αποδέχεται κανένα χρέος χωρίς προηγούμενο λογιστικό έλεγχο, την παραγραφή του τυχόν παράνομου και επονείδιστου τμήματός του που ήθελε προκύψει από αυτόν τον έλεγχο, και επομένως τούτος ο όρος ως εντελώς αδιαπραγμάτευτος, τίθεται στους δανειστές στη λογική του take it or leave it!
Αν οι δανειστές, απορρίψουν το τελεσίγραφο, τότε η κυβέρνηση θα πρέπει να απευθυνθεί στον ελληνικό λαό, με κάθε έγκυρο και πρόσφορο μέσο, για να λάβει περαιτέρω οδηγίες και εντολές.
olympia.gr
Το ΔΝΤ, π.χ., είναι πασίγνωστο για τις εκλεκτικές του σχέσεις με τα πλέον αιμοσταγή δικτατορικά καθεστώτα και με τις δημοκρατίες τύπου «Μπανανίας», ή, όταν βρίσκονταν μπρος σε «κανονικές» Δημοκρατίες, είναι πασίγνωστη η πρωτεύουσαστρατηγική του, που είναι να εμπεδώσει στο θύμα του, την ιδέα ότι μπρος στις αγοραίες λύσεις που προσφέρει σε κάθε είδους οικονομικό πρόβλημα, οι «δημοκρατικές ευαισθησίες» δεν έχουν κανένα περιεχόμενο και νόημα, μάλιστα δε, μιλώντας επί της φιλελεύθερης ουσίας, οι «κανονικές δημοκρατίες» είναι κάτι που δεν θάπρεπε να υπάρχουν.
Όπως έχω γράψει και στο παρελθόν, η παραπάνω νεοφιλελεύθερη αντίληψη για τα «βαρίδια της Δημοκρατίας» φυσικά, δεν θα ήταν δυνατόν να αποτελέσει εξαίρεση για την νεοφιλελεύθερη Νέα Τάξη Πραγμάτων στην Ευρώπη. Βεβαίως εδώ, τα πράγματα είναι κάπως διαφορετικά από ό,τι σε άλλα μέρη του κόσμου, διότι εδώ υπάρχει ένα πολύχρονο «δημοκρατικό κεκτημένο», που δεν μπορεί να παραβλεφθεί έτσι ανώδυνα. Όμως, η Αθλιότητα, είναι περιώνυμη για πολλά πράγματα, ένα των οποίων είναι και το ότι δεν φείδεται κόπου και μακροχρόνιων προσπαθειών να επιτύχει τους στόχους της. Όπως επίσης έχω σημειώσει σε γραπτά μου στο παρελθόν, η «άφιξη» του ΔΝΤ στην Ευρώπη, μέσω του «Ελληνικού Πειραματόζωου», έγινε ακριβώς για να προσφέρει στην ευρωπαϊκή νεοφιλελεύθερη ηγεμονική Νέα Τάξη Πραγμάτων το αναγκαίο άλλοθι, ότι δηλαδή, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά την δημοκρατική και κοινωνική αποδόμηση δεν είμαστε εμείς (οι Ευρωπαίοι) που την εισηγούμαστε, αλλά το ΔΝΤ, που «προσλήφθηκε» ως «τεχνικός σύμβουλος»!
Βέβαια αυτή η συμπαιγνία ήταν ορατή από τη πρώτη στιγμή. Πρώτα απ’ όλα, όσοι θεώρησαν υπεύθυνο τον Γιώργο Παπανδρέου για την έλευση του ΔΝΤ στην Ευρώπη, αναμφίβολα πάσχουν από αναλυτικά μυωπία. Ο Γιώργος Παπανδρέου, ήταν ο ελάχιστος παράγων, που διέθετε τέτοια δύναμη, ώστε να επιβάλει σε ολόκληρη την Ευρώπη μια κατάσταση, δηλαδή την εμπλοκή του ΔΝΤ σε καθαρώς ενδοευρωπαϊκά οικονομικά και όχι μόνο ζητήματα, το ΔΝΤ, δηλαδή τις ΗΠΑ (για να μη ξεχνιόμαστε). Αν δεν τον ήθελε η Ευρώπη, δηλαδή η Γερμανία, κανένα ΔΝΤ δεν θα ήταν δυνατό να έρθει στην Ευρώπη.
Εξ ου και η με «νύχια και δόντια» αντίδραση των Ευρωπαίων (δηλαδή της Γερμανίας) να φύγει το ΔΝΤ από το πρόγραμμα «διάσωσης» της Ελλάδας, διότι περισσότερο από τη «διάσωση» της Ελλάδας, τους ενδιαφέρει να παραμείνει το ΔΝΤ, το οποίο σιγά – σιγά θα πρέπει να μετέχει και των λειτουργιών των ευρωπαϊκών θεσμών, όπως π.χ. στο Eurogroup, με διάφορες προφάσεις. Αν αυτό παγιωθεί, τότε, αναμφίβολα, η θεσμική του πια παρουσία θα επεκταθεί.
Επίσης, από τη πρώτη στιγμή, ήταν ξεκάθαρο το ποιος έθετε τους όρους δανειοδότησης στην πλέον εξειδικευμένη μορφή τους. Διότι το κατάμουτρο ψέμα που επαναλαμβάνει η Τρόϊκα, εδώ και πέντε χρόνια, είναι τούτο : «Εμείς, δεν είπαμε ΠΟΤΕ στην ελληνική κυβέρνηση να κόψει μισθούς και συντάξεις ή αν πάρει οποιοδήποτε υφεσιακό ή αντιαναπτυξιακό μέτρο. Εμείς «απλά» λέμε, ότι πρέπει να έχετε αυτό το «τελικό» οικονομικό αποτέλεσμα, και το πώς η ελληνική κυβέρνησης θα το πετύχει, εξαρτάται από αυτή». Αυτό, ή κάτι σαν αυτό δεν έχουμε ακούσει συχνά τη τελευταία πενταετία, και μάλιστα και πολύ πρόσφατα; Και δεν είμαστε εμείς οι ίδιοι, δηλαδή ο ελληνικός λαός, που ακούει καθημερινά δηλώσεις ότι οι «Θεσμοί» (η Τρόϊκα δηλαδή), ΑΠΑΙΤΟΥΝ μειώσεις μισθών και συντάξεων, απαιτούν τούτο ή το άλλο, που υποτίθεται ότι θα έπρεπε να αποτελεί μέριμνα της κυβέρνησης;
Βρισκόμαστε τούτη τη στιγμή σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι, σε ό,τι αφορά τις σχέσεις μας με τους Διεθνείς Τοκογλύφους (αυτό πια μετά και τα όσα ακούγονται την τελευταία περίοδο μπορούμε να το λέμε με ακόμα μεγαλύτερη σιγουριά), οι οποίοι έχοντας αποθρασυνθεί εντελώς, ζητούν όλο και πιο επιτακτικά, όχι απλά τη συνέχιση της «θεραπείας» που σκοτώνει, αλλά με ακόμα πιο εντατικό ρυθμό και με ακόμα πιο επίμονη διάθεση να αποδομηθεί ολοκληρωτικά η έννομη και συνταγματική τάξη της χώρας.
Τρανό, εντελώς πρόσφατο παράδειγμα, η επίμονή να μειωθούν οι συντάξεις, όταν μόλις λίγες μέρες πριν, το ΣτΕ έκρινε αντισυνταγματικές όλες τις περικοπές από το 2012 και μετά, δηλαδή, γράφουν στα παλαιότερα των υποδημάτων τους τη Δικαιοσύνη!
Έχει λεχθεί, ότι η Δημοκρατία ούτε εκβιάζει ούτε εκβιάζεται.
Αυτό είναι σωστό για μια «κανονική» Δημοκρατία, και είναι τούτη η στιγμή, που πρέπει να αποδείξουμε αν η ελληνική Δημοκρατία επέστρεψε στην «κανονικότητά» της.
Όμως, μια Δημοκρατία δεν αρκεί να δηλώνει πως ούτε εκβιάζει ούτε εκβιάζεται. Όταν βρίσκεται εμπρός σε έναν αδίστακτο εκβιαστή, που στέλνει συνεχώς τελεσίγραφα, τότε, πρέπει με την ίδια αποφασιστικότητα η Δημοκρατία να ξεκαθαρίσει οριστικά το παιχνίδι, στέλνοντας το δικό της τελεσίγραφο, με τρόπο όμως αποφασιστικό, διότι διαφορετικά, αν ο εκβιαστής «σηκώσει το γάντι» κι εσύ τρομοκρατηθείς από αυτή την ενδεχομένως μη αναμενόμενη ενέργειά του, η μόνη υποστροφή που θα είναι νοητή και δυνατή θα είναι η επιστροφή στη Κόλαση. Ή πιστεύεις στη Ρήξη με την Αθλιότητα ή δεν το πιστεύεις.
Λοιπόν τούτη την ώρα που ο ωμός εκβιασμός περισσεύει από πλευράς δανειστών, ήρθε η ώρα της Ελληνικής Δημοκρατίας να αποστείλει το τελεσίγραφό της στην Αθλιότητα.
Ένα τελεσίγραφο, στο οποίο θα επισημαίνονται κυρίως τα ακόλουθα :
Ότι η Ελληνική Δημοκρατία, δεν πρόκειται να αποδεχτεί κανένα όρο που να αντίκειται στις ιδρυτικές συμβάσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης και το Ελληνικό Σύνταγμα, και επομένως τούτος ο όρος ως εντελώς αδιαπραγμάτευτος, τίθεται στους δανειστές στη λογική του take it or leave it!
Ότι η Ελληνική Δημοκρατία, δεν πρόκειται να αποδεχτεί κανένα όρο που δεν περιέχεται σε μια οριστική συνολική συμφωνία, και επομένως τούτος ο όρος ως εντελώς αδιαπραγμάτευτος, τίθεται στους δανειστές στη λογική του take it or leave it!
Ότι η Ελληνική Δημοκρατία, δεν πρόκειται να αποδεχτεί κανένα όρο που παγιώνει την λογική των Συνήθων Υποζυγίων στα δημόσια βάρη και τη μη συμμετοχή σ’ αυτά του πραγματικά μεγάλου πλούτου και των πραγματικά μεγάλων εισοδημάτων, και επομένως τούτος ο όρος ως εντελώς αδιαπραγμάτευτος, τίθεται στους δανειστές στη λογική του take it or leave it!
Ότι η Ελληνική Δημοκρατία, δεν πρόκειται να αποδεχτεί κανένα όρο που παγιώνει την λογική της ατιμωρησίας και της υπόθαλψης της Μεγάλης Διαφθοράς στη χώρα, ανεξάρτητα εθνικής υπηκοότητας των προσώπων που διαπλέκονται σε αυτή, και επομένως τούτος ο όρος ως εντελώς αδιαπραγμάτευτος, τίθεται στους δανειστές στη λογική του take it or leave it!
Ότι η Ελληνική Δημοκρατία, δεν πρόκειται να αποδεχτεί κανένα όρο που παγιώνει την εξαφάνιση της μικρομεσαίας επιχειρηματικής τάξης με ταυτόχρονη ενίσχυση των ολιγοπωλίων, και επομένως τούτος ο όρος ως εντελώς αδιαπραγμάτευτος, τίθεται στους δανειστές στη λογική του take it or leave it!
Ότι η Ελληνική Δημοκρατία, δεν πρόκειται να αποδεχτεί κανένα όρο που να οδηγεί στην συνέχιση της Ανθρωπιστικής Κρίσης και της διαδικασίας φτωχοποίησης όσων ακόμα κοινωνικών στρωμάτων δεν φτωχοποιήθηκαν, και επομένως τούτος ο όρος ως εντελώς αδιαπραγμάτευτος, τίθεται στους δανειστές στη λογική του take it or leave it!
Ότι η Ελληνική Δημοκρατία, δεν πρόκειται να αποδεχτεί καμία συνολική λύση η οποία θα αγνοεί το ζήτημα της ανάπτυξης της χώρας και της σταδιακής αλλά ταχείας ανάκτησης του κλαπέντος βιοτικού επιπέδου του λαού εκεί που βρίσκονταν πριν την έναρξη την έναρξη της Μεγάλης Λεηλασίας, και επομένως τούτος ο όρος ως εντελώς αδιαπραγμάτευτος, τίθεται στους δανειστές στη λογική του take it or leave it!
Ότι η Ελληνική Δημοκρατία, δεν αποδέχεται κανένα χρέος χωρίς προηγούμενο λογιστικό έλεγχο, την παραγραφή του τυχόν παράνομου και επονείδιστου τμήματός του που ήθελε προκύψει από αυτόν τον έλεγχο, και επομένως τούτος ο όρος ως εντελώς αδιαπραγμάτευτος, τίθεται στους δανειστές στη λογική του take it or leave it!
Αν οι δανειστές, απορρίψουν το τελεσίγραφο, τότε η κυβέρνηση θα πρέπει να απευθυνθεί στον ελληνικό λαό, με κάθε έγκυρο και πρόσφορο μέσο, για να λάβει περαιτέρω οδηγίες και εντολές.
olympia.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου