Όσο περνά ο καιρός και το τρίτο μνημόνιο, η Πρώτη Φορά Αριστερά ξεπερνάει και τις τελευταίες της ντροπές. Επιτέλους, ετοιμάζεται να κυβερνήσει. Η είδηση πως ο Αλέξης Τσίπρας ετοιμάζεται να κλείσει τη βουλή για να περάσει τους εφαρμοστικούς νόμους με βουλευτές της αρεσκείας του σκορπά αισιοδοξία στους κατά τόπους ολιγάρχες και λοιπούς ενσυνείδητους πολίτες.
Το κλείσιμο της βουλής για καλοκαίρι, μέχρι τα βάθη του φθινοπώρου, είναι το κερασάκι σε μία τούρτα που στα χαμηλότερα στρώματα έχει Πρόεδρο της Δημοκρατίας τον Προκόπη Παυλόπουλο, υπουργούς και στελέχη της κυβέρνησης με σκοτεινό (ή όχι και τόσο) πασοκικό παρελθόν, ψήφιση μνημονιακών υποχρεώσεων με την μορφή του κατεπείγοντος, τροπολογίες της μαύρης νύχτας και της τελευταίας στιγμής, και μια σειρά από άλλες εκπλήξεις.
Η στροφή του ΣΥΡΙΖΑ προς το κέντρο και τις συνήθεις πρακτικές των προηγούμενων κυβερνήσεων, μπορεί να έχει γίνει αισθητή σε μία μερίδα ψηφοφόρων του με μεγάλη δυσαρέσκεια. Όμως συνεχίζει ακόμα να εκπλήσσει.
Κυρίως ευχάριστα. Και συγκεκριμένες ομάδες συμφερόντων.
Το παρακάτω σκηνικό έλαβε χώρα κατά την ψήφιση του τρίτου μνημονίου, σε κάποιον διάδρομο της βουλής.
Ήταν κάπου στα ξημερώματα, όταν το δεξί χέρι του Αλέξη Τσίπρα αποφάσισε να μιλήσει στους δημοσιογράφους για τα σχέδια των διαφωνούντων συντρόφων του. Τότε, αφού μάθαμε πως το κρυφό σχέδιο Λαφαζάνη είναι και μνημόνιο, και χρεοκοπία, και δραχμή, μας εξήγησε πως το μνημόνιο είναι μονόδρομος, δεν υπάρχει εναλλακτική και οτιδήποτε άλλο οδηγεί στο χάος.
Εκείνη τη στιγμή, το ένα από τα δύο ολογράμματα της ΝΕΡΙΤ που είχε πάρει εκείνη την ιστορική συνέντευξη από τον Σαμαρά που «το αισθανόταν», ακούγοντας τον Παππά γυρίζει σε όμοιό του του Αντένα εντυπωσιασμένος και του λέει: «Ρε συ, αυτός τα λέει μια χαρά, σαν τους άλλους είναι».
Εάν η αντίδραση της αυλής Σαμαρά εμπρός στην πρώτη φορά Αριστερά είναι τέτοια, φανταστείτε τι σαμπάνιες πρέπει να έχουν ανοίξει στην υγειά τους οι ολιγάρχες και όσοι θα έπρεπε να τρέμουν σήμερα.
Προσωπικά, ήμουν από τους ανθρώπους που πίστευαν πως ο Τσίπρας έρχεται όντως για να δώσει ένα τέλος στην πλήρη υποδούλωση των τελευταίων ετών. Τουλάχιστον, πίστευα πως δεν έρχεται για να βρει τρόπο να περάσει το επόμενο μνημόνιο. Αντιθέτως, πως θα κάνει τα πάντα για να το αποτρέψει.
Το έγραψα πολλάκις. Είμαστε τα λάθη μας.
Ωστόσο, είτε στόχος του ήταν αυτός εξ αρχής, είτε λουζόμαστε το τρύπιο και ξέφραγο σχέδιο του για υποταγή των δανειστών στα όμορφά του λόγια, το αποτέλεσμα μένει ίδιο.
Η κυβέρνηση Τσίπρα δείχνει αποφασισμένη να εκμεταλλευτεί κάθε όπλο που της δίνει το σύστημα για να εφαρμόσει την πολιτική του μνημονίου, που η ίδια δέχθηκε. Έστω εκβιαστικά.
Και αυτό φαίνεται πως έχει σκοπό να το κάνει όσο πιο προκλητικά γίνεται. Προφανώς επειδή την κοιτάνε όλοι οι μεγάλοι. Και οι μέσα, και οι έξω.
Τελικά, όντως είναι η πρώτη φορά. Η πρώτη φορά που η Αριστερά χρησιμοποιεί όλα τα εργαλεία της αστικής τάξης.
Το εάν μετά από αυτή τη διακυβέρνηση θα βγει λαβωμένη η ίδια η Αριστερά, ή εκείνοι που απεκδύθηκαν τις αρχές και τα πιστεύω τους, θα το αποδείξουν οι δυνάμεις που θα μείνουν πίσω. Και τελικά απέναντί της.
Ακόμα κι εάν οι διαφωνούντες δεν επιθυμούν να ανατρέψουν την πρώτη κυβέρνηση που σχηματίστηκε από τις τάξεις της Αριστεράς, ο μόνος χώρος που μπορεί να είναι χρήσιμοι πλέον είναι έξω από αυτή. Διαφορετικά, σύντομα θα μοιάζουν σύγχρονα μνημεία των υποσχέσεων και των προσδοκιών ενός λαού, που για ακόμα μια φορά, χάθηκε στη λήθη.
Τα σύννεφα είναι πλέον ακατοίκητα. Ο αγώνας θα δοθεί στη γη. Στο δρόμο. Και δεν θα έχουν σημασία, ούτε οι προθέσεις, ούτε τα λόγια. Εκεί θα μιλήσουν μόνο οι πράξεις.
Ρεμπελίσκος
Το κλείσιμο της βουλής για καλοκαίρι, μέχρι τα βάθη του φθινοπώρου, είναι το κερασάκι σε μία τούρτα που στα χαμηλότερα στρώματα έχει Πρόεδρο της Δημοκρατίας τον Προκόπη Παυλόπουλο, υπουργούς και στελέχη της κυβέρνησης με σκοτεινό (ή όχι και τόσο) πασοκικό παρελθόν, ψήφιση μνημονιακών υποχρεώσεων με την μορφή του κατεπείγοντος, τροπολογίες της μαύρης νύχτας και της τελευταίας στιγμής, και μια σειρά από άλλες εκπλήξεις.
Η στροφή του ΣΥΡΙΖΑ προς το κέντρο και τις συνήθεις πρακτικές των προηγούμενων κυβερνήσεων, μπορεί να έχει γίνει αισθητή σε μία μερίδα ψηφοφόρων του με μεγάλη δυσαρέσκεια. Όμως συνεχίζει ακόμα να εκπλήσσει.
Κυρίως ευχάριστα. Και συγκεκριμένες ομάδες συμφερόντων.
Το παρακάτω σκηνικό έλαβε χώρα κατά την ψήφιση του τρίτου μνημονίου, σε κάποιον διάδρομο της βουλής.
Ήταν κάπου στα ξημερώματα, όταν το δεξί χέρι του Αλέξη Τσίπρα αποφάσισε να μιλήσει στους δημοσιογράφους για τα σχέδια των διαφωνούντων συντρόφων του. Τότε, αφού μάθαμε πως το κρυφό σχέδιο Λαφαζάνη είναι και μνημόνιο, και χρεοκοπία, και δραχμή, μας εξήγησε πως το μνημόνιο είναι μονόδρομος, δεν υπάρχει εναλλακτική και οτιδήποτε άλλο οδηγεί στο χάος.
Εκείνη τη στιγμή, το ένα από τα δύο ολογράμματα της ΝΕΡΙΤ που είχε πάρει εκείνη την ιστορική συνέντευξη από τον Σαμαρά που «το αισθανόταν», ακούγοντας τον Παππά γυρίζει σε όμοιό του του Αντένα εντυπωσιασμένος και του λέει: «Ρε συ, αυτός τα λέει μια χαρά, σαν τους άλλους είναι».
Εάν η αντίδραση της αυλής Σαμαρά εμπρός στην πρώτη φορά Αριστερά είναι τέτοια, φανταστείτε τι σαμπάνιες πρέπει να έχουν ανοίξει στην υγειά τους οι ολιγάρχες και όσοι θα έπρεπε να τρέμουν σήμερα.
Προσωπικά, ήμουν από τους ανθρώπους που πίστευαν πως ο Τσίπρας έρχεται όντως για να δώσει ένα τέλος στην πλήρη υποδούλωση των τελευταίων ετών. Τουλάχιστον, πίστευα πως δεν έρχεται για να βρει τρόπο να περάσει το επόμενο μνημόνιο. Αντιθέτως, πως θα κάνει τα πάντα για να το αποτρέψει.
Το έγραψα πολλάκις. Είμαστε τα λάθη μας.
Ωστόσο, είτε στόχος του ήταν αυτός εξ αρχής, είτε λουζόμαστε το τρύπιο και ξέφραγο σχέδιο του για υποταγή των δανειστών στα όμορφά του λόγια, το αποτέλεσμα μένει ίδιο.
Η κυβέρνηση Τσίπρα δείχνει αποφασισμένη να εκμεταλλευτεί κάθε όπλο που της δίνει το σύστημα για να εφαρμόσει την πολιτική του μνημονίου, που η ίδια δέχθηκε. Έστω εκβιαστικά.
Και αυτό φαίνεται πως έχει σκοπό να το κάνει όσο πιο προκλητικά γίνεται. Προφανώς επειδή την κοιτάνε όλοι οι μεγάλοι. Και οι μέσα, και οι έξω.
Τελικά, όντως είναι η πρώτη φορά. Η πρώτη φορά που η Αριστερά χρησιμοποιεί όλα τα εργαλεία της αστικής τάξης.
Το εάν μετά από αυτή τη διακυβέρνηση θα βγει λαβωμένη η ίδια η Αριστερά, ή εκείνοι που απεκδύθηκαν τις αρχές και τα πιστεύω τους, θα το αποδείξουν οι δυνάμεις που θα μείνουν πίσω. Και τελικά απέναντί της.
Ακόμα κι εάν οι διαφωνούντες δεν επιθυμούν να ανατρέψουν την πρώτη κυβέρνηση που σχηματίστηκε από τις τάξεις της Αριστεράς, ο μόνος χώρος που μπορεί να είναι χρήσιμοι πλέον είναι έξω από αυτή. Διαφορετικά, σύντομα θα μοιάζουν σύγχρονα μνημεία των υποσχέσεων και των προσδοκιών ενός λαού, που για ακόμα μια φορά, χάθηκε στη λήθη.
Τα σύννεφα είναι πλέον ακατοίκητα. Ο αγώνας θα δοθεί στη γη. Στο δρόμο. Και δεν θα έχουν σημασία, ούτε οι προθέσεις, ούτε τα λόγια. Εκεί θα μιλήσουν μόνο οι πράξεις.
Ρεμπελίσκος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου