“Ο κόσμος είναι ένα μεγάλο εστιατόριο. Ενώ πιστεύεις ότι είσαι ο πελάτης, ανακαλύπτεις, ότι είσαι το πιάτο ημέρας”
(Αρκάς)
Ειρωνικό, αλλά καίριο το σχόλιο του Αρκά, στο οποίο αντικατοπτρίζεται όλη η αλήθεια, που αφορά τους ανίσχυρους και μικρούς, είτε αυτοί είναι πολίτες της Ελλάδας, είτε είναι τα κράτη της Ευρώπης που απειλούνται με αφανισμό, είτε –ακόμη- και τους ισχυρούς, οι οποίοι για έναν παράδοξο λόγο φαίνεται να πριονίζουν το κλαδί στο οποίο κάθονται, αφού οδηγούνται με μαθηματική ακρίβεια στο τέλος που επιβάλλουν στα μικρά ανίσχυρα θύματά τους.
Το τελευταίο διάστημα παρατηρούμε πως η τάση εξαγωγής χρημάτων σε ισχυρές τράπεζες του ευρωπαϊκού βορρά (δηλαδή της Γερμανίας) δεν είναι φαινόμενο μόνο Ελληνικό, αλλά τείνει να πάρει πολύ μεγάλες διαστάσεις και στις υπόλοιπες χώρες του Ευρωπαϊκού νότου, λόγω της ανασφάλειας που αισθάνονται οι (μεγαλο)καταθέτες από το οικονομικό περιβάλλον που δημιουργείται. Αυτή η «κένωση» του ρευστού κατορθώνει να επιταχύνει την διαδικασία πτώχευσης των μη ισχυρών οικονομικά κρατών. Όμως, μία πτώχευση της Ελλάδας (η οποία αποτελεί το πλέον ανίσχυρο μέλος των PIIGS) θα οδηγήσει σε ένα φαινόμενο ντόμινο (γεγονός αποδεκτό και καταγεγραμμένο από όλους τους οικονομολόγους) ολόκληρο τον ευρωπαϊκό νότο, καταστρέφοντας –ουσιαστικά- τους πελάτες των ισχυρών, κυρίως της Γερμανίας.
Το οικονομικό κραχ της Ελλάδας θα είναι όμως –δυστυχώς- το πρώτο. Το δεύτερο και ισχυρότερο, θα είναι αυτό της Γερμανίας, η οποία θα απωλέσει σημαντικότατα κεφάλαια λόγω μείωσης του πελατειακού της καταλόγου (σε ύψος περίπου 40%) από τον ευρωπαϊκό νότο. Θέλει πραγματικά η Γερμανία να συμβεί κάτι τέτοιο; Και αν ναι, γιατί; Δεν γνωρίζει η Γερμανική κυβέρνηση πως η αλλαγή αυτή θα επηρεάσει τις κοινωνίες των κρατών που θα πτωχεύσουν και θα υπάρξουν μεγάλες κοινωνικές αντιδράσεις, οι οποίες ίσως και να είναι πρωτόγνωρες και ισοδύναμες με έναν πόλεμο;
Η απάντηση βρίσκεται στα σωρευμένα κεφάλαια –τα οποία συνεχώς αυξάνονται- στις τράπεζές της. Η Γερμανία θα βρεθεί ξαφνικά ως εγγυήτρια δύναμη του ευρώ, μέχρι τη στιγμή που και η ίδια θα «καταρρεύσει», λόγω της τεράστιας οικονομικής ζημίας, η οποία θα προκληθεί από την μη διάθεση ενός τεράστιου όγκου της παραγωγής της. Αυτό θα είναι το τεχνητό κραχ και ελάχιστα απέχει από το αμερικανικό κραχ, το οποίο στάθηκε αφετηρία για την δημιουργία μίας κυριαρχίας των τραπεζιτών στις ΗΠΑ. Όμως, ο σκοπός στην περίπτωση της Ευρώπης, δεν φαίνεται να είναι η επιβολή των μεγαλο-τραπεζών, η οποία ήδη υφίσταται, στο ευρωπαϊκό οικονομικό γίγνεσθαι. Ο σκοπός είναι να δημιουργηθεί η ανάγκη ενός οικονομικού και πολιτικού μοντέλου, το οποίο θα μπορέσει να εγγυηθεί την ευημερία και τον κοινωνικό εφησυχασμό σε ολόκληρη την Ευρώπη.
Η Γερμανία εντός της ζώνης του Ευρώ δεν αποτελεί οικονομικό πρότυπο, διότι ουσιαστικά καταστρέφει την οικονομική βάση στην οποία στηρίζεται ακριβώς όπως η υπερεντατική γεωργία καταστρέφει ένα χωράφι. Ας μην ξεχνάμε ότι κοντά στο 40% των Γερμανικών εξαγωγών κατευθύνθηκε τα τελευταία χρόνια εντός της ζώνης του Ευρώ.
Για να αγοραστούν όλα αυτά τα αγαθά, κάποιοι έπρεπε να συντηρούν εμπορικά ελλείμματα. Το Ευρώ, έτσι όπως λειτουργεί σήμερα, ουσιαστικά λειτουργεί ως μηχανισμός ενίσχυσης του γερμανικού εξαγωγικού μοντέλου εις βάρος όμως των υπόλοιπων εταίρων και αυτό γιατί δεν υπάρχει αποτελεσματικός μηχανισμός οικονομικής σύγκλισης (convergence mechanism), ούτε υπάρχει μηχανισμός εξομοίωσης οικονομικού ρίσκου (risk sharing mechanism).
Με πιο απλά λόγια, όσο η ΕΚΤ αδυνατεί να λειτουργήσει ως ο δανειστής τελευταίου καταφυγίου (lender of last resort), τόσο θα είναι έκθετη η ευρωζώνη σε κερδοσκοπικές επιθέσεις και τόσο θα υπάρχει αιμορραγία κεφαλαίων από το Νότο προς τη Γερμανία.
Αυτό θα οδηγήσει σε κατάρρευση της ζώνης του Ευρώ με μαθηματική ακρίβεια ακριβώς επειδή οι κερδοσκοπικές επιθέσεις είναι σε μεγάλο βαθμό αυτό-εκπληρούμενες προφητείες: γνωρίζουν εκ των προτέρων οι κερδοσκόποι ότι αποτελούν τους μονοπωλιακούς δανειστές των κρατών της Ευρωζώνης και έτσι όλα τα κράτη βρίσκονται δυνητικά στο έλεος τους.
Επομένως η τρέχουσα γερμανική οικονομική πολιτική είναι αδιέξοδη για τα γερμανικά εθνικά συμφέροντα στο βαθμό που η Γερμανία ελπίζει να ανταγωνιστεί στο μέλλον τους Ασιατικούς γίγαντες. Ναι, κάποιοι στην Γερμανία γνωρίζουν πως δεν εργάζονται για το συμφέρον της χώρας τους, αλλά για κάτι άλλο, πολύ μεγαλύτερο και από την σημερινή παντοδύναμη Γερμανία…
Από εκεί και πέρα είναι φυσικά θεμιτό και απολύτως απαραίτητο το κάθε κράτος να προσπαθεί να επικεντρώνει την παραγωγή του εκεί όπου διαθέτει συγκριτικό πλεονέκτημα και γι αυτό τα γερμανικά αυτοκίνητα ή οι γερμανικές οικιακές συσκευές για παράδειγμα προτιμούνται ανεξάρτητα της τιμής τους από τα ανταγωνιστικά προϊόντα. Είναι για τον ίδιο λόγο που θα προτιμήσετε να κοσμήσετε το σαλόνι σας με ένα περσικό χαλί αντί για ένα όμοιο του φτιαγμένο π. χ στο Βέλγιο.
Η Γερμανία, παίζει απλά το παιχνίδι της παγκοσμιοποίησης και –δυστυχώς- η Ελλάδα μέσω της ακατανόητης οικονομικής πολιτικής του Γιώργου Παπανδρέου έγινε η κερκόπορτα για την υλοποίηση της δημιουργίας ενός τεχνητού οικονομικού εκβιασμού προς τους λαούς της Ευρώπης. Ίσως και η πρόσφατη πρόσκληση του Γιώργου Παπακωνσταντίνου την λέσχη Bilderberg να αποτελεί και επιβράβευση της ειδικής εργασίας που ο συγκεκριμένος κατέβαλε προς την κατεύθυνση δημιουργίας ανώμαλου οικονομικού κλίματος στην Ελλάδα, παρά τις επίμονες αντίθετες προβλέψεις και συστάσεις που έκαναν διεθνείς οικονομολόγοι (εξαιρουμένων των οικονομολόγων που δρούσαν ως σύμβουλοι του Γιώργου Παπανδρέου).
Η πτώχευση της Ελλάδας επίκειται, επειδή έτσι έχει προγραμματιστεί κι έτσι πρέπει να γίνει. Η επόμενη, όμως, πτώχευση, που θα είναι αυτή της Γερμανίας, θα αλλάξει την ροή των ευρωπαϊκών εξελίξεων και –φυσικά- θα αλλάξει ριζικά την εικόνα της Ευρώπης όπως την γνωρίζουμε σήμερα. Η παγκοσμιοποίηση, δεν θέλει μόνο ένα κοινό νόμισμα, αλλά θέλει και μία ενιαία πολιτική, η οποία θα αντιμετωπίζει τους πολίτες ως αριθμούς που καταλαμβάνουν έναν χώρο (εδώ ίσως θα πρέπει να αναρωτηθούμε γιατί η Ε.Ε. επιμένει από της συστάσεώς της στην κατάργηση των εθνικών χαρακτηριστικών και στην ανάδειξη των μειονοτήτων…).
Στο αμέσως επόμενο διάστημα, ως χώρα και ως πολίτες, θα βιώσουμε την επιβολή του μέτρου θανάτωσης του πειραματόζωου, προκειμένου να γίνει πιεστικότερη και πειστικότερη η ανάγκη υπακοής και στους υπόλοιπους ευρωπαϊκούς λαούς. Δεν το έχουμε κατανοήσει ακόμη σαν λαός, αφού με «χειρουργικές παρεμβάσεις» τοποθετούνται ελάσσονος σημασίας ζητήματα στην καθημερινότητά μας, αλλά έχουμε γίνει ο πυροκροτητής της επικείμενης ευρωπαϊκής κατάρρευσης. Θα μπορούσαμε να γίνουμε και πυροκροτητής της επαναφοράς της Ευρώπης στην Ευρώπη των λαών, της ισότητας και της δημοκρατίας, αλλά με το υπάρχον πολιτικό προσωπικό κάτι τέτοιο δεν διαφαίνεται στον ορίζοντα. Εξάλλου, η (δίκαιη αλλά πολύ εύστοχα «εισαχθείσα») καχυποψία του σημερινού Έλληνα πολίτη, δρα ως απαγορευτικό μέσο προς την κατεύθυνση αναγνώρισης της οδού διάσωσής του.
Στην περίπτωση της Ελλάδας, υπήρξαν πολλές «προτροπές» προς την κατεύθυνση υλοποίησης της οργής των πολιτών, προκειμένου να δημιουργηθεί το κατάλληλο «κλίμα» για την αύξηση της αστυνόμευσης, αλλά και προκειμένου να δημιουργηθεί το άλλοθι εκείνο που θα αθωώνει τους θύτες και θα ενοχοποιεί το θύμα (δεν θα πρέπει να αισθανθούμε καθόλου παράξενα εάν το επόμενο –κοντινό- χρονικό διάστημα υπάρξει μία στάση πληρωμών στην Ελλάδα, η οποία θα γίνει με το αιτιολογικό έλλειψης ρευστού, αλλά στην ουσία θα αυξήσει τις πιέσεις προς την κοινωνία, η οποία με τη σειρά της θα αντιδράσει με άκρως αναμενόμενο και άκρως βίαιο τρόπο, προς τέρψιν των διαμορφωτών της κοινής γνώμης και εκείνων που τους χρηματοδοτούν)!!!
Ως εκ τούτου, δεν χρειάζεται να ανησυχούμε πως θα βγούμε δια της βίας από το ευρώ, αφού λειτουργούμε ως «δείγμα» και παράδειγμα προς αποφυγή για τους υπόλοιπους Ευρωπαίους. Η Ελλάδα είναι καταδικασμένη να μείνει στο ευρώ, μέχρι και της ισοπέδωσής της… Σαν παράδειγμα θα φέρουμε την πολύ πρόσφατη παρέμβαση του οικου Fitch. ο οποίος πριν 12 μέρες υποβάθμισε την Ελλάδα λόγω των αυξημένων πιθανοτήτων να βγει από το ευρώ και τώρα λέει ότι είναι «απίθανο» να φύγει η χώρα από το ευρώ!!! Τι μπορεί να άλλαξε μέσα σε 12 μέρες; Η κατάσταση στην Ελλάδα χειροτερεύει μέρα με την μέρα αν το πάρουμε από οικονομικής άποψης.
Προ των εξελίξεων, λοιπόν, είναι προτιμότερο να ετοιμαζόμαστε ως λαός για τα χειρότερα, να παρατηρούμε τα όσα συμβαίνουν με έμφαση στην ανάγνωση πίσω από τις εικόνες και τις λέξεις, παρά να λειτουργούμε ως αυτόχειρες στηρίζοντας τις ορντινάντσες του τραπεζικού συστήματος, δηλαδή του μηχανισμού που χρησιμοποιείται για να ολοκληρωθεί η καταστροφή μας. Το πόσο γρήγορα θα διέλθουμε από την καταστροφή που με τόση επιμέλεια μας ετοίμασαν, είναι κάτι που εξαρτάται από εμάς τους ίδιους…
ΠΗΓΗ
Ειρωνικό, αλλά καίριο το σχόλιο του Αρκά, στο οποίο αντικατοπτρίζεται όλη η αλήθεια, που αφορά τους ανίσχυρους και μικρούς, είτε αυτοί είναι πολίτες της Ελλάδας, είτε είναι τα κράτη της Ευρώπης που απειλούνται με αφανισμό, είτε –ακόμη- και τους ισχυρούς, οι οποίοι για έναν παράδοξο λόγο φαίνεται να πριονίζουν το κλαδί στο οποίο κάθονται, αφού οδηγούνται με μαθηματική ακρίβεια στο τέλος που επιβάλλουν στα μικρά ανίσχυρα θύματά τους.
Το τελευταίο διάστημα παρατηρούμε πως η τάση εξαγωγής χρημάτων σε ισχυρές τράπεζες του ευρωπαϊκού βορρά (δηλαδή της Γερμανίας) δεν είναι φαινόμενο μόνο Ελληνικό, αλλά τείνει να πάρει πολύ μεγάλες διαστάσεις και στις υπόλοιπες χώρες του Ευρωπαϊκού νότου, λόγω της ανασφάλειας που αισθάνονται οι (μεγαλο)καταθέτες από το οικονομικό περιβάλλον που δημιουργείται. Αυτή η «κένωση» του ρευστού κατορθώνει να επιταχύνει την διαδικασία πτώχευσης των μη ισχυρών οικονομικά κρατών. Όμως, μία πτώχευση της Ελλάδας (η οποία αποτελεί το πλέον ανίσχυρο μέλος των PIIGS) θα οδηγήσει σε ένα φαινόμενο ντόμινο (γεγονός αποδεκτό και καταγεγραμμένο από όλους τους οικονομολόγους) ολόκληρο τον ευρωπαϊκό νότο, καταστρέφοντας –ουσιαστικά- τους πελάτες των ισχυρών, κυρίως της Γερμανίας.
Το οικονομικό κραχ της Ελλάδας θα είναι όμως –δυστυχώς- το πρώτο. Το δεύτερο και ισχυρότερο, θα είναι αυτό της Γερμανίας, η οποία θα απωλέσει σημαντικότατα κεφάλαια λόγω μείωσης του πελατειακού της καταλόγου (σε ύψος περίπου 40%) από τον ευρωπαϊκό νότο. Θέλει πραγματικά η Γερμανία να συμβεί κάτι τέτοιο; Και αν ναι, γιατί; Δεν γνωρίζει η Γερμανική κυβέρνηση πως η αλλαγή αυτή θα επηρεάσει τις κοινωνίες των κρατών που θα πτωχεύσουν και θα υπάρξουν μεγάλες κοινωνικές αντιδράσεις, οι οποίες ίσως και να είναι πρωτόγνωρες και ισοδύναμες με έναν πόλεμο;
Η απάντηση βρίσκεται στα σωρευμένα κεφάλαια –τα οποία συνεχώς αυξάνονται- στις τράπεζές της. Η Γερμανία θα βρεθεί ξαφνικά ως εγγυήτρια δύναμη του ευρώ, μέχρι τη στιγμή που και η ίδια θα «καταρρεύσει», λόγω της τεράστιας οικονομικής ζημίας, η οποία θα προκληθεί από την μη διάθεση ενός τεράστιου όγκου της παραγωγής της. Αυτό θα είναι το τεχνητό κραχ και ελάχιστα απέχει από το αμερικανικό κραχ, το οποίο στάθηκε αφετηρία για την δημιουργία μίας κυριαρχίας των τραπεζιτών στις ΗΠΑ. Όμως, ο σκοπός στην περίπτωση της Ευρώπης, δεν φαίνεται να είναι η επιβολή των μεγαλο-τραπεζών, η οποία ήδη υφίσταται, στο ευρωπαϊκό οικονομικό γίγνεσθαι. Ο σκοπός είναι να δημιουργηθεί η ανάγκη ενός οικονομικού και πολιτικού μοντέλου, το οποίο θα μπορέσει να εγγυηθεί την ευημερία και τον κοινωνικό εφησυχασμό σε ολόκληρη την Ευρώπη.
Η Γερμανία εντός της ζώνης του Ευρώ δεν αποτελεί οικονομικό πρότυπο, διότι ουσιαστικά καταστρέφει την οικονομική βάση στην οποία στηρίζεται ακριβώς όπως η υπερεντατική γεωργία καταστρέφει ένα χωράφι. Ας μην ξεχνάμε ότι κοντά στο 40% των Γερμανικών εξαγωγών κατευθύνθηκε τα τελευταία χρόνια εντός της ζώνης του Ευρώ.
Για να αγοραστούν όλα αυτά τα αγαθά, κάποιοι έπρεπε να συντηρούν εμπορικά ελλείμματα. Το Ευρώ, έτσι όπως λειτουργεί σήμερα, ουσιαστικά λειτουργεί ως μηχανισμός ενίσχυσης του γερμανικού εξαγωγικού μοντέλου εις βάρος όμως των υπόλοιπων εταίρων και αυτό γιατί δεν υπάρχει αποτελεσματικός μηχανισμός οικονομικής σύγκλισης (convergence mechanism), ούτε υπάρχει μηχανισμός εξομοίωσης οικονομικού ρίσκου (risk sharing mechanism).
Με πιο απλά λόγια, όσο η ΕΚΤ αδυνατεί να λειτουργήσει ως ο δανειστής τελευταίου καταφυγίου (lender of last resort), τόσο θα είναι έκθετη η ευρωζώνη σε κερδοσκοπικές επιθέσεις και τόσο θα υπάρχει αιμορραγία κεφαλαίων από το Νότο προς τη Γερμανία.
Αυτό θα οδηγήσει σε κατάρρευση της ζώνης του Ευρώ με μαθηματική ακρίβεια ακριβώς επειδή οι κερδοσκοπικές επιθέσεις είναι σε μεγάλο βαθμό αυτό-εκπληρούμενες προφητείες: γνωρίζουν εκ των προτέρων οι κερδοσκόποι ότι αποτελούν τους μονοπωλιακούς δανειστές των κρατών της Ευρωζώνης και έτσι όλα τα κράτη βρίσκονται δυνητικά στο έλεος τους.
Επομένως η τρέχουσα γερμανική οικονομική πολιτική είναι αδιέξοδη για τα γερμανικά εθνικά συμφέροντα στο βαθμό που η Γερμανία ελπίζει να ανταγωνιστεί στο μέλλον τους Ασιατικούς γίγαντες. Ναι, κάποιοι στην Γερμανία γνωρίζουν πως δεν εργάζονται για το συμφέρον της χώρας τους, αλλά για κάτι άλλο, πολύ μεγαλύτερο και από την σημερινή παντοδύναμη Γερμανία…
Από εκεί και πέρα είναι φυσικά θεμιτό και απολύτως απαραίτητο το κάθε κράτος να προσπαθεί να επικεντρώνει την παραγωγή του εκεί όπου διαθέτει συγκριτικό πλεονέκτημα και γι αυτό τα γερμανικά αυτοκίνητα ή οι γερμανικές οικιακές συσκευές για παράδειγμα προτιμούνται ανεξάρτητα της τιμής τους από τα ανταγωνιστικά προϊόντα. Είναι για τον ίδιο λόγο που θα προτιμήσετε να κοσμήσετε το σαλόνι σας με ένα περσικό χαλί αντί για ένα όμοιο του φτιαγμένο π. χ στο Βέλγιο.
Η Γερμανία, παίζει απλά το παιχνίδι της παγκοσμιοποίησης και –δυστυχώς- η Ελλάδα μέσω της ακατανόητης οικονομικής πολιτικής του Γιώργου Παπανδρέου έγινε η κερκόπορτα για την υλοποίηση της δημιουργίας ενός τεχνητού οικονομικού εκβιασμού προς τους λαούς της Ευρώπης. Ίσως και η πρόσφατη πρόσκληση του Γιώργου Παπακωνσταντίνου την λέσχη Bilderberg να αποτελεί και επιβράβευση της ειδικής εργασίας που ο συγκεκριμένος κατέβαλε προς την κατεύθυνση δημιουργίας ανώμαλου οικονομικού κλίματος στην Ελλάδα, παρά τις επίμονες αντίθετες προβλέψεις και συστάσεις που έκαναν διεθνείς οικονομολόγοι (εξαιρουμένων των οικονομολόγων που δρούσαν ως σύμβουλοι του Γιώργου Παπανδρέου).
Η πτώχευση της Ελλάδας επίκειται, επειδή έτσι έχει προγραμματιστεί κι έτσι πρέπει να γίνει. Η επόμενη, όμως, πτώχευση, που θα είναι αυτή της Γερμανίας, θα αλλάξει την ροή των ευρωπαϊκών εξελίξεων και –φυσικά- θα αλλάξει ριζικά την εικόνα της Ευρώπης όπως την γνωρίζουμε σήμερα. Η παγκοσμιοποίηση, δεν θέλει μόνο ένα κοινό νόμισμα, αλλά θέλει και μία ενιαία πολιτική, η οποία θα αντιμετωπίζει τους πολίτες ως αριθμούς που καταλαμβάνουν έναν χώρο (εδώ ίσως θα πρέπει να αναρωτηθούμε γιατί η Ε.Ε. επιμένει από της συστάσεώς της στην κατάργηση των εθνικών χαρακτηριστικών και στην ανάδειξη των μειονοτήτων…).
Στο αμέσως επόμενο διάστημα, ως χώρα και ως πολίτες, θα βιώσουμε την επιβολή του μέτρου θανάτωσης του πειραματόζωου, προκειμένου να γίνει πιεστικότερη και πειστικότερη η ανάγκη υπακοής και στους υπόλοιπους ευρωπαϊκούς λαούς. Δεν το έχουμε κατανοήσει ακόμη σαν λαός, αφού με «χειρουργικές παρεμβάσεις» τοποθετούνται ελάσσονος σημασίας ζητήματα στην καθημερινότητά μας, αλλά έχουμε γίνει ο πυροκροτητής της επικείμενης ευρωπαϊκής κατάρρευσης. Θα μπορούσαμε να γίνουμε και πυροκροτητής της επαναφοράς της Ευρώπης στην Ευρώπη των λαών, της ισότητας και της δημοκρατίας, αλλά με το υπάρχον πολιτικό προσωπικό κάτι τέτοιο δεν διαφαίνεται στον ορίζοντα. Εξάλλου, η (δίκαιη αλλά πολύ εύστοχα «εισαχθείσα») καχυποψία του σημερινού Έλληνα πολίτη, δρα ως απαγορευτικό μέσο προς την κατεύθυνση αναγνώρισης της οδού διάσωσής του.
Στην περίπτωση της Ελλάδας, υπήρξαν πολλές «προτροπές» προς την κατεύθυνση υλοποίησης της οργής των πολιτών, προκειμένου να δημιουργηθεί το κατάλληλο «κλίμα» για την αύξηση της αστυνόμευσης, αλλά και προκειμένου να δημιουργηθεί το άλλοθι εκείνο που θα αθωώνει τους θύτες και θα ενοχοποιεί το θύμα (δεν θα πρέπει να αισθανθούμε καθόλου παράξενα εάν το επόμενο –κοντινό- χρονικό διάστημα υπάρξει μία στάση πληρωμών στην Ελλάδα, η οποία θα γίνει με το αιτιολογικό έλλειψης ρευστού, αλλά στην ουσία θα αυξήσει τις πιέσεις προς την κοινωνία, η οποία με τη σειρά της θα αντιδράσει με άκρως αναμενόμενο και άκρως βίαιο τρόπο, προς τέρψιν των διαμορφωτών της κοινής γνώμης και εκείνων που τους χρηματοδοτούν)!!!
Ως εκ τούτου, δεν χρειάζεται να ανησυχούμε πως θα βγούμε δια της βίας από το ευρώ, αφού λειτουργούμε ως «δείγμα» και παράδειγμα προς αποφυγή για τους υπόλοιπους Ευρωπαίους. Η Ελλάδα είναι καταδικασμένη να μείνει στο ευρώ, μέχρι και της ισοπέδωσής της… Σαν παράδειγμα θα φέρουμε την πολύ πρόσφατη παρέμβαση του οικου Fitch. ο οποίος πριν 12 μέρες υποβάθμισε την Ελλάδα λόγω των αυξημένων πιθανοτήτων να βγει από το ευρώ και τώρα λέει ότι είναι «απίθανο» να φύγει η χώρα από το ευρώ!!! Τι μπορεί να άλλαξε μέσα σε 12 μέρες; Η κατάσταση στην Ελλάδα χειροτερεύει μέρα με την μέρα αν το πάρουμε από οικονομικής άποψης.
Προ των εξελίξεων, λοιπόν, είναι προτιμότερο να ετοιμαζόμαστε ως λαός για τα χειρότερα, να παρατηρούμε τα όσα συμβαίνουν με έμφαση στην ανάγνωση πίσω από τις εικόνες και τις λέξεις, παρά να λειτουργούμε ως αυτόχειρες στηρίζοντας τις ορντινάντσες του τραπεζικού συστήματος, δηλαδή του μηχανισμού που χρησιμοποιείται για να ολοκληρωθεί η καταστροφή μας. Το πόσο γρήγορα θα διέλθουμε από την καταστροφή που με τόση επιμέλεια μας ετοίμασαν, είναι κάτι που εξαρτάται από εμάς τους ίδιους…
ΠΗΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου