Στις 19 του Ιούνη θα ακούσουμε το Μεγαλειώδες ΝEΙΝ της Αγγέλας που θα αφορά κάθε ανοησία που συζητιέται τις μέρες μεταξύ των πολιτικών μας, ή εννοείται πίσω από τους όρους αναδιαπραγμάτευση απαγκίστρωση αναθεώρηση κτλ του Μνημονιού.
Το Ελληνικό πολιτικό σύστημα και τους μνημονικούς εκπρόσωπους του, στην Γερμανία τους έχουν για κλωτσιές. Επί δυόμισι χρόνια τους έχουν ταπεινώσει και διασύρει κατ εξακολούθηση και κατά συρροή. Στο τέλος τους έβαλαν να υπογράψουν ένα ανεφάρμοστο πρόγραμμα όχι τόσο γιατί δεν τους εμπιστεύονται αλλά για να τους διασύρουν ως αιχμαλώτους. Τέλος έφτασαν στο σημείο να ζητήσουν με το ποιο επίσημο τρόπο -η καγκελάριος προς την Ελληνική Δημοκρατία- να κάνει Δημοψήφισμα.
Αμέσως μετά τις εκλογές λοιπόν θα διαλυθεί κάθε ψευδαίσθηση ότι μπορούμε να βάλουμε όρους στην διάσωση μας.
Διότι θα πρέπει τελικά να τονιστεί ότι η «πραγματική» εικόνα για όλους τους υπόλοιπους ευρωπαίους πολίτες είναι ότι αυτό που ζούμε είναι η διάσωση μας. Μια διάσωση την οποία εμφανιζόμαστε μεν να θέλουμε, αλλά λόγο του στερεότυπου του “τεμπέλη γλεντζέ και ανεύθυνου διεφθαρμένου Έλληνα” δεν θέλουμε τους όρους της. Έξω φαινόμαστε σαν να Θέλουμε να τρώμε τα φράγκα τους “τζαμπέ όλε”. Και σε αυτή ακριβώς την ανάλυση φτάνουν εκεί έξω γιατί τους δίνουμε πάτημα.
Ας γίνει αντιληπτό επιτέλους το πόσο ζημιά κάνει στην χώρα μας να μας βλέπουν να λέμε ένα συντριπτικό ΟΧΙ στο Μνημόνιο παράλληλα με ένα συντριπτικό ΝΑΙ στο ευρώ ενώ όλη η ευρώπη βρίσκεται σε κρίση. Όλους τους ευρωπαίους τους έχουν παραμυθιάσει ότι μας πληρώνουν ότι μας έχουν πληρώσει μέχρι τώρα 31.000 ευρώ το άτομο
Με αυτή την στάση μας τρέφουμε το αρνητικό στερεότυπο του Έλληνα που θέλει να τους τα “τρώει” χωρίς όρους. Με αυτή την εξυπνακίστικη απάντηση πάνω στην οποία μυωπικά στέκονται πολλοί από εμάς, δικαιώνουμε και δίνουμε δικαίωμα στους έξω να μας βρίζουν. Σοβαρευτείτε!
Μετά τις εκλογές λοιπόν αν πισωγυρίζουμε και νικήσουν οι Μνημονιακοί είναι προφανές ότι θα βιώσουμε την πιο τιμωριτική πολιτική που γνώρισε η Ευρώπη. Ένα πογκρόμ λιτότητας σαδισμού και ύφεσης που θα έχει στόχο να τρομάξει του υπολοίπους Ευρωπαίους ώστε να μην διανοηθούν το παραμικρό σχετιζόμενο με την Δημοκρατία ή την δικαιοσύνη.
Θυμίζω σε όλους ότι την τιμωριτική πολιτική ως μεθοδολογία για να “ψαρώσουν” οι υπόλοιποι ευρωπαίοι την έχουμε βιώσει ήδη, και μάλιστα τόσο άγρια που οδήγησε τους υπολοίπους προβληματικούς να δηλώνουν ανοικτά ότι “Δεν είμαστε Ελλάδα”.
Αυτό που έρχεται όμως τώρα είναι άνω ποταμών. Και είναι άνω ποταμών γιατί το πρόβλημα δεν είναι ελληνικό αλλά η Ελλάδα απειλείσαι ανοιχτά να το κάνει ευρωπαϊκό και τα τινάξει όλα στον αέρα. Για αυτό και θα τιμωρηθεί με μίσος. Μια γεύση αυτού του μίσους το είδαμε ήδη στην Λαγκάρντ που μέσα από το ΔΝΤ γνωρίζει ότι η απειλή της Ελλάδας είναι σοβαρή και αυτό την εξοργίζει.
Είναι πέρα από σαφές ότι η Ελλάδα θα τιμωρηθεί. Θα συνθλιβεί σαν κατσαρίδα αν τώρα κάνει πίσω.
Το μεγάλο βήμα έγινε και δεν υπάρχει επιστροφή. Όποιος καλεί τώρα για επιστροφή είναι εχθρός γιατί ήδη διαβίκαμε την πύλη και άρχισε η έξοδος. Αν κάνουμε πίσω θα μας λιώσουν.
Η αναλυτική ικανότητα των ταγών μας και των διαμορφωτών γνώμης και υστερεί ξανά των γεγονότων. Στην πραγματικότητα ήδη είμαστε μόνοι μας στην ΕΕ. Ταυτισμένοι με το στερεότυπο μας, γίναμε ένας παρίας, ένας ατίθασος παρίας που κατέχει το ευρώ και τους απειλεί όλους με τις εκλογές του. Την 18 Ιουνίου θα είμαστε μόνοι μας και εκ των πραγμάτων και το όπλο μας θα έχει χαθεί.
Τότε όλοι εκεί έξω θα μας το πουν όσο πιο ωμά γίνεται: Ή αυτοκαταστρεφόσαστε και διαλύεστε ως κοινωνία ή σας βγάζουμε από το ευρώ. Και τρείς μήνες μετά όλα θα έχουν λήξει σε βάρος μας…
Η μοίρα μας χαράχτηκε με πρώτο Μνημόνιο και σήμερα πια όλοι λένε ότι το Μνημόνιο μας βγάζει από το ευρώ. Οι Αυταπάτες μας θα έπρεπε να εντοπιστούν ως τέτοιες πριν από τον Μάιο του 2010.
Δυστυχώς όμως αυτή η χώρα μαστίζεται από έλλειψη σε ικανούς πολιτικούς με δυνατότητα οραματισμού και προβολής στο μέλλον. Έχουμε μόνο κοινούς θεσιθήρες πολιτικοκοστολογούντες και ισχυρές πολιτικές οικογένειες με δεσμεύσεις και υποχρεώσεις. Όλο αυτό μας κόστισε στα 10 χρόνια στο ευρώ αλλά και μας κοστίζει ακόμη και μέσα στο Μνημόνιο.
Γιάννης Παπαϊωάννου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου