Φτου κι απ’ το ανοιχτό παράθυρο του ανέμου βγαίνω κι όποιον βρίσκω δεμένο στο κατάρτι του χρόνου «Αργώ», «τα φυλλάει» τ’ άγραφα κείμενα των ονείρων:
«Δε βρήκες μου πες το Θεό μα δε σε νοιάζει, εγώ όμως βρήκα αυτό το κάτι που σου μοιάζει» Κι αν ο κόσμος μας είναι το όνειρο αθέατου θεού που η ώρα του να ξυπνήσει σταμάτησε παρά τέταρτο εκατομμύρια έτη φωτός σε ανάδρομους σιωπής; Ποίησε πολυσχιδή και πολύχρωμο μύθο στης καρδιάς τα φύλλα .
www.afterzed.gr/kartas
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου