Πως γίνεται η δουλειά, δουλεία!

aristarhos

γραφει ο anton
Πρόεδρος ή Διευθύνων Σύμβουλος ή απλά ΑΦΕΝΤΙΚΟ.Η επιχείρηση δουλεύει ρολόι.Τα κέρδη συνεχώς αυξάνονται , το ίδιο και τα έξοδα σε προσωπικό επίπεδο.Καλύτερη ποιότητα ζωής κι όχι μόνο.Σπατάλη και μεγάλη πλέον ζωή…
Έξοδα πολλά για ρούχα , αυτοκίνητα, σπίτια, ταξίδια και εισαγωγή στα μεγάλα σαλόνια.Η ζωή κυλάει όπως την ονειρευόσουν και ίσως καλύτερα.
Ξαφνικά η οικονομική κρίση σου χτυπάει την πόρτα και σε βρίσκει απροετοίμαστο.Τόσα χρόνια που ο τζίρος της επιχείρησης σου ήταν μεγάλος και οι τράπεζες μοίραζαν χρήμα στην αγορά, δεν φρόντισες να επενδύσεις στο μέλλον ούτε από εξαγωγές ούτε από εξοπλισμό και αυτονομία παραγωγής και διακίνησης των προϊόντων σου.Προσαρμόζεσαι στο κλίμα, αρχίζουν οι περικοπές, οι επαναδιαπραγματεύσεις και ότι άλλο χρειάζεται για να παραμείνεις ζωντανός. Αρχίζεις να αγχώνεσαι, να τα χάνεις ….μέχρι που χωρίς να το καταλάβεις βρίσκεσαι στην άκρη του γκρεμού.Δεν έχεις πλέον πολλές επιλογές.
Προσπαθείς να κρατήσεις ζωντανή την επιχείρηση αλλά δεν μπορείς.Τώρα δύο πράγματα μπορεί να συμβούν.’Η “σαγιονάρα μαγαζάκι” ή θα πρέπει να θυσιάσεις πολλά πράγματα από την μέχρι τώρα πλούσια ζωή σου.Αποφασίζεις το δεύτερο.Μπράβο σου γιατί θέλει πολλή κουράγιο και μεγάλα κότσια.
Ο χρόνος περνάει και η επιχείρηση κρατιέται ζωντανή κι αυτό το οφείλει στις θυσίες που έχεις κάνει…ή μήπως όχι? όλο αυτό το διάστημα που η επιχείρηση δουλεύει εν καιρό κρίσης, εσύ άλλαξες εν μέρη βέβαια την ζωή σου αλλά οι θυσίες που είχες αποφασίσει να κάνεις μάλλον άλλος τις κάνει.ποιός?
Μα βέβαια το προσωπικό, που έχει να πληρωθεί πολλούς μήνες τώρα.Προσωπικό που από πίσω του κουβαλάει κι άλλα άτομα στην οικογένεια.Άνθρωποι που μέχρι τώρα δεν ζούσαν την μεγάλη ζωή που εσύ απολάμβανες.
Αποφάσισες λοιπόν να γίνουν θυσίες … όχι από εσένα αλλα απο το πιστό προσωπικό σου.Με ποιό δικαίωμα δεν γνωρίζω.Γιατί θα πρέπει ΕΓΩ να θυσιαστώ για την επιχείρηση σου και όχι εσύ?Γιατί θα πρέπει εγώ να θυσιάζω την οικογενειακή μου γαλήνη και ευτυχία για να σωθεί η επιχείρηση σου?
Θυσία στο βωμό του χρήματος και της απανθρωπιάς.
Σημείωση του αρισταρχου
Πήρα μια απάντηση στο άρθρο μου “Δουλειά ναι, δουλεία όχι” σαν σχόλιο. Το θεώρησα πολύ όμορφο να σταθεί σαν άρθρο και να το δημοσιεύσω με την άδεια φυσικά του συγγραφέα. Εγώ απλά να προσθέσω πως ο επιχειρηματίας που νομίζει πως ότι βγάζει είναι όλα δικά του για φάγωμα είναι εκ προϊμίου ανίκανος για την δουλειά και κατεστραμένος.
Και σ’ αυτή του την καταστροφική πορεία συνθλίβει εργαζόμενους που πέραν των πενιχρών μισθών έδωσαν την αγάπη τους και την φροντίδα τους γι αυτή την επιχείρηση πολύ περισσότερο κι από αυτόν τον ίδιο τον ιδιοκτήτη.
Μια λύση είναι οι ενώσεις αλλά εκεί ελοχεύει ο κίνδυνος της υπέρμετρης βλακείας από άτομα και κόμματα που παρεισφρύουν.