Τα παραμύθια για τις επενδύσεις μεταξύ Σαμαρά, Μέργου, Κρεμαστινού, αλλά και ενός ενημερωτικού σημειώματος του Υπουργείου Εξωτερικών
Εάν οι κυβερνώντες και τα ε-ΜΜΕ- τικά «παπαγαλάκια» τους ήταν γιατροί, θα είχαν μονιμοποιήσει μια απέριττη συμβουλή:
«Ψήνεσαι» στον πυρετό; Σπάσε το θερμόμετρο.
Έχεις υψηλή πίεση; Σπάσε το πιεσόμετρο.
Μόνο πάψε να…«μας τη σπας»…
Ανάλογη «λογική» διέπει τα απίστευτα «ηθικά διδάγματα» των ημερών: προτού προλάβουμε να αφομοιώσουμε το δόγμα που θεωρεί «εθνική ντροπή» το ταξίδι των εγχώριων εικόνων της εξαθλίωσης ανά τον κόσμο κι όχι την ίδια την απόγνωση όσων περιμένουν επί ώρες σε ουρά για τρία ραπανάκια, μας χτύπησε κατακέφαλα ο Σαμαράς: στο 30% η ανεργία; Θα… πατάξομεν όσους «διώχνουν επενδύσεις» κλείνοντας δρόμους, διαδηλώνοντας, απεργώντας. Δεν υπάρχουν εν προκειμένω θερμόμετρα και πιεσόμετρα, άρα θα σπάσουμε τα κεφάλια όσων έχουν τον «επενδυτοδιώχτη».
Ας αρχίσουμε λοιπόν να φτύνουμε ο ένας τον άλλον. Όλοι, όμως. Οι (συχνά ή σποραδικά) κινητοποιούμενοι, αλλά και οι αδρανείς που δεν έχουν επιστρατεύσει ακόμη επαρκή, αντίστοιχο των περιστάσεων, «κοινωνικό αυτοματισμό».
Ας το ομολογήσουμε. Εμείς κάναμε τους μισθούς χαρτζιλίκια. Εμείς αποφασίσαμε την απονέκρωση των δημόσιων επενδύσεων. Εμείς βάζουμε λουκέτα, αφού προηγουμένως βγάζουμε δια της βίας από τα μαγαζιά τα πλήθη που διερωτώνται πώς να ξοδέψουν το άφθονο περίσσευμά τους. Ολοκληρώνοντας την αποστολή μας, τώρα διαγωνιζόμαστε για το ποιος θα διώξει περισσότερους επιχειρηματίες. Κατά προτίμηση ξένους, από αυτούς που εγγυώνται οικονομική αναθέρμανση. Να, όπως ο Λιβανέζος Σάφα των «αναγεννημένων» Ναυπηγείων Σκαραμαγκά…
Επί τέσσερα χρόνια, η ελληνική κοινωνία υποτίθεται ότι απωθείται στη Σκύλλα για να αποφύγει τη Χάρυβδη. Μας έχουν κατασπαράξει αμφότερες. Δεν συγκαλύπτεται, πλέον, η σαθρότητα του ισχυρισμού πως η μισθολογική καταβαράθρωση θα ενίσχυε την απασχόληση. Επειδή είναι παταγώδης η διάψευση του προαναφερθέντος άθλιου φληναφήματος, μάλλον θα πρέπει να αναμένουμε την τόνωση της… διεθνούς εκδοχής του. Διότι όσα συμβαίνουν εδώ είναι οδυνηρά βιώματα που δεν επιδέχονται αμφισβήτηση, αλλά τα έξω «σηκώνουν» κάμποσο θόλωμα.
Το έχουμε άλλωστε ακούσει ήδη: « Η ανεργία θα χτυπηθεί όταν ολοκληρωθεί το πρόγραμμα των διαρθρωτικών αλλαγών (σ. σ. που προβλέπουν ή συνεπάγονται νέες απολύσεις!) και φορολογικών κινήτρων, ώστε να προσελκύσουμε ξένες επενδύσεις. Όπως στη Βουλγαρία. Εκεί άλλωστε η Ελλάδα είναι η τρίτη, σε επενδύσεις, χώρα». Αυτό το τελευταίο, βεβαίως, στην πραγματικότητα υπογραμμίζει πόσο λίγες είναι οι ξένες επενδύσεις στη Βουλγαρία, της οποίας οι αρχές δυσκολεύονται να κρύψουν την απογοήτευσή τους! Αλλά τι περιμένεις…
Ποιοι ενσαρκώνουν, λοιπόν, το ενδεδειγμένο… πρότυπό μας; «Βου- Βου- Βούλγαροι»!! Οι ιεροκήρυκες των Μνημονίων ηχητικά θυμίζουν τους «σκληροπυρηνικούς» οπαδούς των αθλητικών ομάδων της Νότιας Ελλάδας, όταν θέλουν να πικάρουν τους «ομολόγους» των συλλόγων της Θεσσαλονίκης.
Το «βουλγαρικό μοντέλο» είχε την τιμητική του από την προεκλογική περίοδο. Ακριβώς τότε, στις 4 Μαΐου 2012, ένα σημείωμα του ελληνικού Υπουργείου Εξωτερικών (Β2 Διεύθυνση Οικονομικών Σχέσεων), ανέφερε για τη Βουλγαρία όσα ήδη γνώριζαν εκείνοι που δεν εναποθέτουν την ενημέρωσή τους στα χλωροφόρμια των βραδινών δελτίων:
«Συνεχίστηκε και το 2011 η φθίνουσα πορεία των τελευταίων ετών, με πτώση των καθαρών άμεσων ξένων επενδύσεων της τάξης του 40%, έναντι του 2010». Συγκεκριμένα: Από 9 δισ. ευρώ το 2007, σε 1,06 ευρώ το 2011. Αυτά τόνιζε το σημείωμα του Υπουργείου Εξωτερικών. Το επιλέξαμε ανάμεσα σε πολλές πηγές, ελπίζοντας ότι δεν θα βρεθεί… φωστήρας να μας πει πως πρόκειται για «χαλκεύματα αριστερών»…
Μήπως, τουλάχιστον, αντέχουν οι επενδύσεις σε γη; Όχι. Να τι έγραφε η «Ημερησία», στις 5 Νοεμβρίου 2012:
«Βουτιά της τάξης του 60% σημειώνει η επενδυτική δραστηριότητα στον χώρο του real estate της Βουλγαρίας, από τις αρχές του έτους κι εντεύθεν, έναντι της αντίστοιχης περιόδου πέρσι».
Επίσης:
«Η κίνηση που καταγράφεται οφείλεται κατά τεκμήριο σε αγορές από ντόπιους ή επενδυτικά ταμεία της χώρας, που πωλούν ακίνητά τους, με σκοπό να αγοράσουν κάποια άλλα. Αντίθετα οι ροές κεφαλαίων από το εξωτερικό είναι ελάχιστες».
Μάλιστα. Όλα αυτά στη χώρα φορολογική- Εδέμ. Χώρα του κατώτατου μισθού των 158,5 ευρώ και του τραγικού βιοτικού επιπέδου, όπως μαρτυρούν τα πρόσφατα (Ιανουάριος 2013) στοιχεία της έρευνας, την οποία διενήργησαν το Ινστιτούτο Κοινωνικών Επιστημών και η Συνομοσπονδία Ανεξάρτητων Εργατικών Συνδικάτων: Οκτώ στους δέκα ζουν υπό συνθήκες φτώχειας, το 45% των νοικοκυριών διαθέτει τα μισά χρήματα από όσα απαιτούνται για αξιοπρεπή διαβίωση…
Δεν είναι αντικείμενο του παρόντος σημειώματος η αναφορά στις πραγματικές παραμέτρους που κρίνουν την ποσότητα, την προέλευση και τον τύπο των επενδύσεων σε μία χώρα. Προς το παρόν, ας συγκρατήσουμε πως η εξωφρενική νουθεσία να γίνουμε κάτι σαν Βουλγαρία είναι και απύθμενα απατηλή, σε ό,τι αφορά τα υποσχόμενα «αντίτιμα».
Η «γραμμή» αυτή, βεβαίως, δεν εκπορεύεται μόνο από στόματα διάφορων Μέργων. «Δυστυχώς, όπως έχει πει Ράιχενμπαχ, για να αρχίσουμε να ανακάμπτουμε θα πρέπει πρώτα να φθάσουμε στον πάτο- άλλη λύση δεν υπάρχει». Τάδε έφη μεσοβδόμαδα, σε τηλεοπτική εκπομπή, ένας κύριος – πραγματικός Μέργος σε «πολλαπλασιαστή». Όχι, δεν ήταν κανένας στενός συνεργάτης του Στουρνάρα, ούτε στέλεχος τράπεζας. Ο… Δ. Κρεμαστινός ήταν, βουλευτής του ΠΑΣΟΚ.
Αλλά, ξεχάσαμε… Θα σώσει την τιμή της Κεντροαριστεράς η ΔΗΜΑΡ, συνεχίζοντας να θέτει στο κυβερνητικό (Μ)έργο «αστερίσκους», που μοιάζουν πλέον με κουδούνια κρεμασμένα στη μύτη της…
Διονύσης Ελευθεράτος
Πηγή: Πρότυπο ανάπτυξης; «Βου- Βου- Βούλγαροι»… - RAMNOUSIA Εάν οι κυβερνώντες και τα ε-ΜΜΕ- τικά «παπαγαλάκια» τους ήταν γιατροί, θα είχαν μονιμοποιήσει μια απέριττη συμβουλή:
«Ψήνεσαι» στον πυρετό; Σπάσε το θερμόμετρο.
Έχεις υψηλή πίεση; Σπάσε το πιεσόμετρο.
Μόνο πάψε να…«μας τη σπας»…
Ανάλογη «λογική» διέπει τα απίστευτα «ηθικά διδάγματα» των ημερών: προτού προλάβουμε να αφομοιώσουμε το δόγμα που θεωρεί «εθνική ντροπή» το ταξίδι των εγχώριων εικόνων της εξαθλίωσης ανά τον κόσμο κι όχι την ίδια την απόγνωση όσων περιμένουν επί ώρες σε ουρά για τρία ραπανάκια, μας χτύπησε κατακέφαλα ο Σαμαράς: στο 30% η ανεργία; Θα… πατάξομεν όσους «διώχνουν επενδύσεις» κλείνοντας δρόμους, διαδηλώνοντας, απεργώντας. Δεν υπάρχουν εν προκειμένω θερμόμετρα και πιεσόμετρα, άρα θα σπάσουμε τα κεφάλια όσων έχουν τον «επενδυτοδιώχτη».
Ας αρχίσουμε λοιπόν να φτύνουμε ο ένας τον άλλον. Όλοι, όμως. Οι (συχνά ή σποραδικά) κινητοποιούμενοι, αλλά και οι αδρανείς που δεν έχουν επιστρατεύσει ακόμη επαρκή, αντίστοιχο των περιστάσεων, «κοινωνικό αυτοματισμό».
Ας το ομολογήσουμε. Εμείς κάναμε τους μισθούς χαρτζιλίκια. Εμείς αποφασίσαμε την απονέκρωση των δημόσιων επενδύσεων. Εμείς βάζουμε λουκέτα, αφού προηγουμένως βγάζουμε δια της βίας από τα μαγαζιά τα πλήθη που διερωτώνται πώς να ξοδέψουν το άφθονο περίσσευμά τους. Ολοκληρώνοντας την αποστολή μας, τώρα διαγωνιζόμαστε για το ποιος θα διώξει περισσότερους επιχειρηματίες. Κατά προτίμηση ξένους, από αυτούς που εγγυώνται οικονομική αναθέρμανση. Να, όπως ο Λιβανέζος Σάφα των «αναγεννημένων» Ναυπηγείων Σκαραμαγκά…
Επί τέσσερα χρόνια, η ελληνική κοινωνία υποτίθεται ότι απωθείται στη Σκύλλα για να αποφύγει τη Χάρυβδη. Μας έχουν κατασπαράξει αμφότερες. Δεν συγκαλύπτεται, πλέον, η σαθρότητα του ισχυρισμού πως η μισθολογική καταβαράθρωση θα ενίσχυε την απασχόληση. Επειδή είναι παταγώδης η διάψευση του προαναφερθέντος άθλιου φληναφήματος, μάλλον θα πρέπει να αναμένουμε την τόνωση της… διεθνούς εκδοχής του. Διότι όσα συμβαίνουν εδώ είναι οδυνηρά βιώματα που δεν επιδέχονται αμφισβήτηση, αλλά τα έξω «σηκώνουν» κάμποσο θόλωμα.
Το έχουμε άλλωστε ακούσει ήδη: « Η ανεργία θα χτυπηθεί όταν ολοκληρωθεί το πρόγραμμα των διαρθρωτικών αλλαγών (σ. σ. που προβλέπουν ή συνεπάγονται νέες απολύσεις!) και φορολογικών κινήτρων, ώστε να προσελκύσουμε ξένες επενδύσεις. Όπως στη Βουλγαρία. Εκεί άλλωστε η Ελλάδα είναι η τρίτη, σε επενδύσεις, χώρα». Αυτό το τελευταίο, βεβαίως, στην πραγματικότητα υπογραμμίζει πόσο λίγες είναι οι ξένες επενδύσεις στη Βουλγαρία, της οποίας οι αρχές δυσκολεύονται να κρύψουν την απογοήτευσή τους! Αλλά τι περιμένεις…
Ποιοι ενσαρκώνουν, λοιπόν, το ενδεδειγμένο… πρότυπό μας; «Βου- Βου- Βούλγαροι»!! Οι ιεροκήρυκες των Μνημονίων ηχητικά θυμίζουν τους «σκληροπυρηνικούς» οπαδούς των αθλητικών ομάδων της Νότιας Ελλάδας, όταν θέλουν να πικάρουν τους «ομολόγους» των συλλόγων της Θεσσαλονίκης.
Το «βουλγαρικό μοντέλο» είχε την τιμητική του από την προεκλογική περίοδο. Ακριβώς τότε, στις 4 Μαΐου 2012, ένα σημείωμα του ελληνικού Υπουργείου Εξωτερικών (Β2 Διεύθυνση Οικονομικών Σχέσεων), ανέφερε για τη Βουλγαρία όσα ήδη γνώριζαν εκείνοι που δεν εναποθέτουν την ενημέρωσή τους στα χλωροφόρμια των βραδινών δελτίων:
«Συνεχίστηκε και το 2011 η φθίνουσα πορεία των τελευταίων ετών, με πτώση των καθαρών άμεσων ξένων επενδύσεων της τάξης του 40%, έναντι του 2010». Συγκεκριμένα: Από 9 δισ. ευρώ το 2007, σε 1,06 ευρώ το 2011. Αυτά τόνιζε το σημείωμα του Υπουργείου Εξωτερικών. Το επιλέξαμε ανάμεσα σε πολλές πηγές, ελπίζοντας ότι δεν θα βρεθεί… φωστήρας να μας πει πως πρόκειται για «χαλκεύματα αριστερών»…
Μήπως, τουλάχιστον, αντέχουν οι επενδύσεις σε γη; Όχι. Να τι έγραφε η «Ημερησία», στις 5 Νοεμβρίου 2012:
«Βουτιά της τάξης του 60% σημειώνει η επενδυτική δραστηριότητα στον χώρο του real estate της Βουλγαρίας, από τις αρχές του έτους κι εντεύθεν, έναντι της αντίστοιχης περιόδου πέρσι».
Επίσης:
«Η κίνηση που καταγράφεται οφείλεται κατά τεκμήριο σε αγορές από ντόπιους ή επενδυτικά ταμεία της χώρας, που πωλούν ακίνητά τους, με σκοπό να αγοράσουν κάποια άλλα. Αντίθετα οι ροές κεφαλαίων από το εξωτερικό είναι ελάχιστες».
Μάλιστα. Όλα αυτά στη χώρα φορολογική- Εδέμ. Χώρα του κατώτατου μισθού των 158,5 ευρώ και του τραγικού βιοτικού επιπέδου, όπως μαρτυρούν τα πρόσφατα (Ιανουάριος 2013) στοιχεία της έρευνας, την οποία διενήργησαν το Ινστιτούτο Κοινωνικών Επιστημών και η Συνομοσπονδία Ανεξάρτητων Εργατικών Συνδικάτων: Οκτώ στους δέκα ζουν υπό συνθήκες φτώχειας, το 45% των νοικοκυριών διαθέτει τα μισά χρήματα από όσα απαιτούνται για αξιοπρεπή διαβίωση…
Δεν είναι αντικείμενο του παρόντος σημειώματος η αναφορά στις πραγματικές παραμέτρους που κρίνουν την ποσότητα, την προέλευση και τον τύπο των επενδύσεων σε μία χώρα. Προς το παρόν, ας συγκρατήσουμε πως η εξωφρενική νουθεσία να γίνουμε κάτι σαν Βουλγαρία είναι και απύθμενα απατηλή, σε ό,τι αφορά τα υποσχόμενα «αντίτιμα».
Η «γραμμή» αυτή, βεβαίως, δεν εκπορεύεται μόνο από στόματα διάφορων Μέργων. «Δυστυχώς, όπως έχει πει Ράιχενμπαχ, για να αρχίσουμε να ανακάμπτουμε θα πρέπει πρώτα να φθάσουμε στον πάτο- άλλη λύση δεν υπάρχει». Τάδε έφη μεσοβδόμαδα, σε τηλεοπτική εκπομπή, ένας κύριος – πραγματικός Μέργος σε «πολλαπλασιαστή». Όχι, δεν ήταν κανένας στενός συνεργάτης του Στουρνάρα, ούτε στέλεχος τράπεζας. Ο… Δ. Κρεμαστινός ήταν, βουλευτής του ΠΑΣΟΚ.
Αλλά, ξεχάσαμε… Θα σώσει την τιμή της Κεντροαριστεράς η ΔΗΜΑΡ, συνεχίζοντας να θέτει στο κυβερνητικό (Μ)έργο «αστερίσκους», που μοιάζουν πλέον με κουδούνια κρεμασμένα στη μύτη της…
Διονύσης Ελευθεράτος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου