Πώς να ησυχάσω…είπε…
…να ησυχάσω και να χαρώ πραγματικά τις λίγες όμορφες στιγμές με την όμορφη οικογένεια, τους λιγοστούς καλούς φίλους…
πώς να νοιώσω τη χαρά βαθειά μέσα από την καρδιά μου…να ημερέψει η καρδιά…
θα πρέπει να περιορίσω την όραση, να τη στενέψω,
να αποστρέψω τα μάτια απ όσα συμβαίνουνε στο διπλανό μου…
πώς να φτιάξω κάτι τόσο δα μικρό
που να χωρέσει μοναχά εμένα και λίγους διαλεχτούς…
η θλίψη ξεπαγιάζει στα φανάρια,
κυκλοφορεί στους κρύους γκρίζους δρόμους,
μουσκεύει μέχρι το κόκαλο στη βροχή…
η θλίψη έχει βλέμμα παιδικό κι αθώο, απορεί…
κι αυτός ο απρόσωπος φόβος τσακίζει τα φτερά
και τα όνειρα των παιδιών…
πώς να ησυχάσω…είπε, πες μου…
το μπορείς εσύ;
Είναι ευχή και κατάρα μαζί
αν μπορείς να βλέπεις λίγο πέρα απ όσα φαίνονται,
λίγο πέρα από τα φαινόμενα
χωρίς κίνητρο, χωρίς οφέλη…
η καρδιά πάλλεται ακατάπαυστα
δεν ησυχάζει, δε βρίσκει εύκολα γαλήνη…
γίνεται, ρώτησε, να περνά καλά το μέρος, να ευτυχεί,
όταν το όλον υποφέρει και πονά;
Πηγή: Πώς να ησυχάσω...; - RAMNOUSIA
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου