Μύρισε χειμαδιά!

aristarhos

γραφει ο αρισταρχος

Έρχονται στιγμές, μετά από κάποια χοντρά γεγονότα, που όλα αδειάζουν, χάνουν. Μένει ένα κενό σαν το κρέμασμα που κάνει ο γέρος με το στόμα του ανοιχτό μόλις ξεχαστεί. Ένας κουρνιαχτός που απομακρύνεται, ένας ανεμοστρόβιλος που αφού έκανε ότι έκανε φεύγει αφήνοντα πίσω του μια νεκρική σιγή, ένα απόηχο. Κάπως έτσι, σήμερα Σαββατιάτικα, είδα τις εφημερίδες και το μόνο γνώριμο τοπίο στα μάτια μου οι πρώτες ηλιαχτίδες, καθυστερημένες πια, να πέφτουν πάνω στην τρελαμένη πολυανθούσα του φράχτη μου. Μια θερμοκρασία που ξαφνικά μας προσγείωσε στο Φθινόπωρο μαζί κι ένα σκίρτημα πως έρχονται καύσιμα για θέρμανση.

Πάλι το μυαλό θα ονειρεύεται χουχουλιάσματα και στριμώγματα να ζεσταθεί και να περάσει τη μουντάδα του χειμώνα. Αν ήταν δυνατό να χτίσω ένα κουκούλι και να περάσω αυτούς τους μήνες όπως φιλοσοφημένα κάνει η αρκούδα. Ένα φορτηγό η ζωή με συγκεκριμένο δρομολόγιο και συγκεκριμένη ώρα άφιξης που δεν αφήνει περιθώρια για υπνηλίες και στάσεις. Όλα τα βάσανα του χειμώνα θα τα υποστούμε πάλι παρέα με φόρους και χαράτσια και με χαμένες στιγμιαίες χαρές των Χριστουγέννων μια και τα οικονομικά κατέρρευσαν. Ένα εορτοδώρο, που θυσιάστηκε,  έκλεινε κάποιες άπονες τρύπες, έκανε κάποιο δωράκι που έδινε χαρά σε δωρητή και δωροδέκτη. Τώρα… κυνηγητά με εφορίες και τράπεζες και με παρακαλετά για απόδοση των δεδουλευμένων.

Υπάρχουν (υπήρχαν) τα σαλέ και τα ορειβατικά που προσπαθούν να ομορφύνουν την μουντάδα και το κρύο. Λείπει όμως το μέσον… το χρήμα. Γι αυτό και θα περιοριστώ στους τέσσερις παγωμένους τοίχους ακροβατώντας με ένα μαγγάλι και θέα κάποιον πεινασμένο κοκκινολαίμη πάνω στα ξερά πια κλαδιά της πολυανθούσας.

Όμως όχι. Καμιά μπάλα και κανένας τροχός δεν θα με πάρει από κάτω. Έχω πολλά να κάνω έστω και μέσα στο κρύο, έστω και κάτω από παγωμένο ουρανό, έστω και κάτω από παγωμένες καρδιές. Έχω τη δική μου φλόγα, τη δική μου ζεστασιά. Είναι η απλότητά μου, η αγάπη μου, το χουχούλιασμα της ψυχής μου. Αυτό που θα με κάνει να νιώσω πως έξω από όλα αυτά που με λάβωσαν δεν έπαψα να είμαι η πηγή της ευτυχίας, η πηγή της χαράς. Αρκεί να το θέλω.

Τα τριαντάφυλλα της ψυχής μου θα παραμείνουν κατακόκκινα χωρίς να ακολουθήσουν το rose d’ arzent του οικονομικού χειμώνα που μας τυλίγει.

Καλό Φθινοπωρινό, καλό χειμώνα… καιρικά. Και καλή άνοιξη στην καρδιά σας.