Στη Χιλή, πριν το πραξικόπημα του Πινοσέτ, οι κυρίες από τις καλές συνοικίες του Σαντιάγο διαδήλωναν χτυπώντας άδειες κατσαρόλες, γιατί, λέει, πεινούσαν! Τότε που οι εταιρίες μεταφορών (οι σύζυγοί τους, δηλαδή) κήρυξαν τη μεγάλη απεργία κατά της κυβέρνησης Αλιέντε, παρεμποδίζοντας τη μεταφορά τροφίμων.
Στη Βενεζουέλα διαδηλώνουν τα πλουσιόπαιδα, γιατί, λέει, δεν έχουν χαρτί υγείας. Δεν συμφέρει στους μπαμπάδες τους να εμπορεύονται τέτοια είδη, όπως δεν εισάγουν και πολλά άλλα, στο πλαίσιο του μποϊκοτάζ κατά της αριστερής κυβέρνησης.
Μια άθλια τάξη χορτάτων, που συμπεριφέρεται παντού και πάντα με την ίδια χυδαιότητα. Μια τάξη που για να διατηρήσει τα κοινωνικά της προνόμια, τα βασισμένα στη δυστυχία των πολλών, δεν διστάζει μπροστά σε τίποτα...
_____________________
Όταν παίρνουμε την εξουσία με ένοπλα κινήματα κατηγορούμαστε πως είμαστε εχθροί της δημοκρατίας. Παρόλο που ο ένοπλος αγώνας μας έγινε υποχρεωτικός για να καταργήσουμε ξένες κατοχές ή δικτατορίες.
Αλλά το ίδιο μας λένε και όταν ανεβαίνουμε στην κυβέρνηση με τη λαϊκή ψήφο, όπως στην Ισπανία το 1936, στη Χιλή το 1970, στη Βενεζουέλα από το 1998 κ.λπ. Και πάλι εχθροί της δημοκρατίας είμαστε και οργανώνουν κινητοποιήσεις και πραξικοπήματα για να μας ανατρέψουν.
Είναι προφανές πως η δημοκρατία δεν είναι αυτό που τους απασχολεί. Τα ταξικά τους προνόμια είναι αυτά που τους ενδιαφέρουν. Και πρέπει να το υπενθυμίζουμε κάθε τόσο, παρόλο που είναι αυτονόητο...
Για δημοκρατία συζητάμε στους κόλπους του λαϊκού κινήματος και της Αριστεράς. Με τους εχθρούς της μεγάλης πλειονότητας των ανθρώπων δεν έχουμε καμιά κουβέντα.
Του Γιώργου Αλεξάτου - tsak-giorgis.blogspot.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου