Περί αστικής υποκειμενικότητας. του Παναγιώτη Χατζηστεφάνου

Η αιχμή του δόρατος της Ναζιστικής προπαγάνδας εν Αιλλάδει, και δη εκείνης που κατασκευάζεται και διασπείρεται από τους άοπλους πλην έμμισθους πολιτοφύλακες του Ναζισμού καθώς υποδύονται τους διανοούμενους, συγγραφείς, opinion makers, social media celebrities κλπ, προκειμένου να καμφθεί και να ακυρωθεί ο αντιστασιακός λόγος και να ενοχοποιηθούν οι αντιρρησίες συνείδησης, είναι η εξής διεστραμμένη συλλογιστική:

"Τo γεγονός ότι αηδιάζεις με την Αιλάδδα και δεν θες να ξέρεις, το γεγονός ότι κλείνεσαι σπίτι σου και αποφεύγεις κάθε επαφή με Αιλυνναίζους και δηλώνεις πως σε πιάνει διαταραχή πανικού και μόνο στην σκέψη να έρθεις σε επαφή με την Αιλυνναίζυκη κοινωνία, δεν έχει τόσο να κάνει με τα όσα δυσάρεστα συμβαίνουν στην χώρα αυτή, αλλά με τον εσωτερικό σου κόσμο. Με λίγη καλή διάθεση θα ανακαλύψεις ότι γίνονται και υπέροχα πράγματα εδώ πέρα και έτσι θα μπορέσεις να περνάς καλύτερα όπως εγώ και οι φίλοι μου".

Έχουμε και λέμε - καμία σημασία δεν έχουν αφ' εαυτού τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, τα Φαρμακονήσια, οι Μανωλάδες, οι Σκουριές, το 60% ανεργίας, οι αυτοκτονίες, το ξύλο και το βιτριόλι στα μούτρα που τρώει όποιος διαδηλώνει από τα ΜΑΤ, οι ψυχοπαθείς τηλεπλασιέ και πάσης φύσης Ναζιστές στην εξουσία, οι καρκινοπαθείς που πεθαίνουν χωρίς φάρμακα... όχι, καμία σημασία. ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΟΥΣ ΔΙΝΕΙΣ ΕΣΥ ΕΠΕΙΔΗ ΕΙΣΑΙ ΜΙΖΕΡΗ ΚΑΙ ΚΑΤΑΘΛΙΠΤΙΚΗ. ΑΛΗΘΙΝΗ σημασία έχει να βρίσκεις τρόπους για να ασχολείσαι ΜΕ ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ ΑΛΛΟ προκειμένου να ΠΕΡΝΑΣ ΚΑΛΑ εσύ και ας καίγεται ο κόσμος όλος. Πλέξε πουλόβερ για νεραντζιές, ασχολήσου με τον αντρουλίνο σου, διάβασε κάνα Άρλεκιν, πλύνε κάνα πιάτο. Αναισθητοποιήσου μαζί μας και θα δεις τι ωραία θα περνάς. Αν δεν μπορείς, σήκω φύγε, αυτή η χώρα είναι δική μας πια, ανήκει δηλαδή σε όλους εκείνους που μπορούν να περνάνε μια χαρά και στο Άουσβιτς, αφού είμαστε ΜΕ ΤΟ ΜΕΡΟΣ ΤΟΥ ΔΙΩΚΤΗ ή τουλάχιστον είμαστε τόσο αναίσθητοι που μπορούμε μια χαρά να καλοπερνάμε και στο Άουσβιτς, και όποιος δεν είναι έχει ο ΊΔΙΟΣ πρόβλημα, όχι το Άουσβιτς.

Η αστική υποκειμενικότητα είναι από τα πλέον δηλητηριώδη τεχνάσματα της Ναζιστικής προπαγάνδας. Είναι η στιγμή όπου το δάχτυλο του διεφθαρμένου εισαγγελέα, αντί να δείξει τον εγκληματία, δείχνει τον μάρτυρα, και τον κατηγορεί πως η κατάθεση του φταίει, χωρίς αυτήν δεν θα ασχολούνταν κανείς με το έγκλημα και κυρίως δεν θα υπήρχε ένοχος.

Ψόφος, τώρα.

Πηγή:Απο το προφίλ του Chatzistefanou Panagiotis στο Facebook

Πηγή: Περί αστικής υποκειμενικότητας. του Παναγιώτη Χατζηστεφάνου - RAMNOUSIA