Μα καλά, για σταθείτε, μέχρι τώρα δεν μας κατηγορούσαν πως τρώγαμε παραπάνω από όσα βγάζαμε; Δεν μας έλεγαν πως παράγουμε λιγότερα από τους άλλους ευρωπαίους, πως δουλεύουμε λιγότερο και τεμπελιάζουμε περισσότερο, πως έχουμε το μεγαλύτερο δείκτη ιδιοκατοίκησης;
Του Κωνσταντίνου Γκαντάτσιου
Ξύπνησα με κέφι. Βγαίνουμε στις αγορές, είπα... μην πείτε μέσα σας κάποιοι πως βγαίνουμε στις αγορές εσπευσμένα για να καλυφθεί το σκάνδαλο Μπαλτάκου, ούτε για να καλύψουμε το σκάνδαλο κάποιου Τάκη που κανείς δεν τον γνώριζε και φύτρωνε μόνος του εκεί που δεν τον έσπερναν. Όχι, δεν είναι αντιπερισπασμός… Ο Τάκης όπως αποφάνθηκαν όλοι ήταν άγνωστος σε όλους στην κυβέρνηση, ξεκάθαρα πράγματα. Πίσω μας αφήνουμε την συμπεριφορά του υιού Μπαλτάκου που έδρασε στην βουλή λες και ήταν στο τσιφλίκι του πατέρα του (ποιος ξέρει), αδιαφορούμε για το χαμένο Μπόινγκ που αναζητούσαν εναγωνίως τα κανάλια παραμονές του πολυνομοσχεδίου και ερχόμαστε στο δια ταύτα.
Για να μην μεμψιμοιρούμε η αλήθεια είναι πως επιτέλους βγαίνουμε στις αγορές με την ψυχή στο στόμα βγάζοντας άλλο έναν χειμώνα χωρίς θέρμανση και αφανίζοντας τα τελευταία ορφανά δέντρα παραβολών και ποταμών (Σταύρο συγνώμη αλλά έχω την ΔΕΗ απλήρωτη),
Όλα τα έχει το success story Σαμαρά, χιλιάδες απολύσεις, περικοπές μισθών και επιδομάτων, καταπάτηση δημόσιων αγαθών και ξεπούλημα περιουσίας.
Μα καλά, για σταθείτε, μέχρι τώρα δεν μας κατηγορούσαν πως τρώγαμε παραπάνω από όσα βγάζαμε; Δεν μας έλεγαν πως παράγουμε λιγότερα από τους άλλους ευρωπαίους, πως δουλεύουμε λιγότερο και τεμπελιάζουμε περισσότερο, πως έχουμε το μεγαλύτερο δείκτη ιδιοκατοίκησης; Πάνω που είχαμε πειστεί (όχι όλοι) πως δεν χρειαζόμαστε κι άλλα δανεικά, εκεί που ξεκοιλιαζόμασταν για το ποια ομάδα και πόσο μερίδιο θα πάρει από το πρωτογενές πλεόνασμα, ξαφνικά λέει βγαίνουμε στις αγορές έχοντας στην πλάτη μας τόσα και τόσα εσωτερικά με 170% χρέος και 30% ανεργία με την πραγματική να αγγίζει το 35%, και τρία εκατομμύρια Έλληνες στα όρια της φτώχειας.
Οι ανασφάλιστοι πεθαίνουν αβοήθητοι, αλλά εμείς βγαίνουμε στις αγορές, είδαμε ασθενείς να μεταφέρονται λόγω έλλειψης οδηγού ασθενοφόρου στο πορτ μπαγκάζ αυτοκινήτου, αλλά εμείς πρέπει να πανηγυρίσουμε ακόμη και με την ανεργία στο φουλ, με μικρομεσαίους επιχειρηματίες σε κατάσταση παροξυσμού, με δεκάδες χιλιάδες ανεμβολίαστα παιδιά, με οικογένειες να καταπίνουν άγχος.
Την πόρτα των κοινωνικών ιατρείων διαβαίνουν καθημερινά όλο και περισσότεροι, τα κοινωνικά παντοπωλεία και τα γεύματα σε εμπερίστατους συμπολίτες μας αυξάνονται. Εμείς όμως πρέπει όλα αυτά να τα χωνέψουμε, να αλληθωρίσουμε, να κάνουμε πως ελπίζουμε για να πάρουμε τα εύσημα των Ευρωπαίων. Κανείς δεν δανείζει τζάμπα, ο δανειστής ενδιαφέρεται να πάρει τα λεφτά του πίσω και μάλιστα με τόκο. Στα ψιλά γράμματα ο κάθε Άδωνης δεν θα σου πει πως ξαναδανειζόμαστε με επιτόκιο 5,5%, το ακριβότερο της ευρωπαϊκής ένωσης, την ώρα που η Γερμανία δανείζεται με λιγότερο από 0.2% .Θα αρκεστεί να σου κολλήσει την ταμπέλα του Συριζαίου. Σε έναν ένα υποτιθέμενο διάλογο θα έλεγε πως πετύχαμε πλεόνασμα, διώξαμε τον Μπαλτάκο, κλείσαμε την Χ. Αυγή στα μπουντρούμια, και εσείς έρχεστε τώρα και ζητάτε μεροκάματα, φθηνά φάρμακα, φρέσκο γάλα, ψωμί ζεστό, προστασία περιβαλλοντικών όρων σε περιοχές επενδύσεων, θέσεις εργασίας, θα αράδιαζε και μερικές ψευτοσυγκρίσεις με χώρες του βορρά και σε λίγο θα έπρεπε να πούμε και ευχαριστώ που μας έβγαλαν την αλυσίδα από τον λαιμό και μας την πέρασαν στα πόδια.
Τώρα φαίνονται να αγωνιούν για την ανεργία για να εξαγοράσουν ψήφους, να αμβλύνουν συνειδήσεις, να θολώσουν τα νερά διοχετεύοντας την αγανάκτηση σε στα νερά τους και φυσικά όλα με νόμιμα καρυκεύματα και έχοντας λίγο από το «αλάτι» της δημοκρατίας.
Αν καταλάβατε καλά δανειζόμαστε πάλι, βγήκαμε στην γύρα για δανεικά, όχι όμως και αγύριστα (τα συγκεκριμένα ομόλογα υπάγονται στο αγγλικό δίκαιο), η διαφορά είναι πως αυτήν την φορά πρέπει να πανηγυρίσουμε επειδή δανειστήκαμε ξανά ή επειδή ζητιανεύουμε δανεικά με επαχθείς όρους. Τον στόχο της κίνησης αυτής τον καταλαβαίνουμε όλοι, η κυβέρνηση με την πολιτική της απέτυχε, η ύφεση είναι τεράστια και οι πολίτες βλέπουν όλο και πιο έντονα το χάσμα μεταξύ κυβερνητικών υποσχέσεων και καθημερινότητας.
Βγαίνουμε λοιπόν κυρ Στέφανε...όπως έλεγε και η Βουγιουκλάκη που κρυφομιλούσε στο τηλέφωνο χαρούμενη που προσλήφθηκε σε εργασία, «βάλε και ένα κιλό μακαρόνια για να τα μαγειρέψουμε με κιμά όπως πέρσι τα Χριστούγεννα, βάλε και δυο κουτιά μαρμελάδες (γιατί είδαμε το φώς στο τούνελ), και 150γρ ζαμπόν, και σοκολατίτσες για τα παιδιά, (γιατί έρχεται η ανάπτυξη)» .
Βάλε τρία μπουκάλια κρασί και έξι μπουκάλια μπύρα, όχι για να γιορτάσουμε αλλά για να μην έρθει η στιγμή που θα ακούσουμε μια μέρα από τα χείλη των παιδιών μας αυτό που είπε ο Τζ.Όργουελ, πως :
«ένας λαός που εκλέγει διεφθαρμένους, κλέφτες, προδότες και απατεώνες δεν είναι θύμα αλλά συνένοχος»
Για να μην μεμψιμοιρούμε η αλήθεια είναι πως επιτέλους βγαίνουμε στις αγορές με την ψυχή στο στόμα βγάζοντας άλλο έναν χειμώνα χωρίς θέρμανση και αφανίζοντας τα τελευταία ορφανά δέντρα παραβολών και ποταμών (Σταύρο συγνώμη αλλά έχω την ΔΕΗ απλήρωτη),
Όλα τα έχει το success story Σαμαρά, χιλιάδες απολύσεις, περικοπές μισθών και επιδομάτων, καταπάτηση δημόσιων αγαθών και ξεπούλημα περιουσίας.
Μα καλά, για σταθείτε, μέχρι τώρα δεν μας κατηγορούσαν πως τρώγαμε παραπάνω από όσα βγάζαμε; Δεν μας έλεγαν πως παράγουμε λιγότερα από τους άλλους ευρωπαίους, πως δουλεύουμε λιγότερο και τεμπελιάζουμε περισσότερο, πως έχουμε το μεγαλύτερο δείκτη ιδιοκατοίκησης; Πάνω που είχαμε πειστεί (όχι όλοι) πως δεν χρειαζόμαστε κι άλλα δανεικά, εκεί που ξεκοιλιαζόμασταν για το ποια ομάδα και πόσο μερίδιο θα πάρει από το πρωτογενές πλεόνασμα, ξαφνικά λέει βγαίνουμε στις αγορές έχοντας στην πλάτη μας τόσα και τόσα εσωτερικά με 170% χρέος και 30% ανεργία με την πραγματική να αγγίζει το 35%, και τρία εκατομμύρια Έλληνες στα όρια της φτώχειας.
Οι ανασφάλιστοι πεθαίνουν αβοήθητοι, αλλά εμείς βγαίνουμε στις αγορές, είδαμε ασθενείς να μεταφέρονται λόγω έλλειψης οδηγού ασθενοφόρου στο πορτ μπαγκάζ αυτοκινήτου, αλλά εμείς πρέπει να πανηγυρίσουμε ακόμη και με την ανεργία στο φουλ, με μικρομεσαίους επιχειρηματίες σε κατάσταση παροξυσμού, με δεκάδες χιλιάδες ανεμβολίαστα παιδιά, με οικογένειες να καταπίνουν άγχος.
Την πόρτα των κοινωνικών ιατρείων διαβαίνουν καθημερινά όλο και περισσότεροι, τα κοινωνικά παντοπωλεία και τα γεύματα σε εμπερίστατους συμπολίτες μας αυξάνονται. Εμείς όμως πρέπει όλα αυτά να τα χωνέψουμε, να αλληθωρίσουμε, να κάνουμε πως ελπίζουμε για να πάρουμε τα εύσημα των Ευρωπαίων. Κανείς δεν δανείζει τζάμπα, ο δανειστής ενδιαφέρεται να πάρει τα λεφτά του πίσω και μάλιστα με τόκο. Στα ψιλά γράμματα ο κάθε Άδωνης δεν θα σου πει πως ξαναδανειζόμαστε με επιτόκιο 5,5%, το ακριβότερο της ευρωπαϊκής ένωσης, την ώρα που η Γερμανία δανείζεται με λιγότερο από 0.2% .Θα αρκεστεί να σου κολλήσει την ταμπέλα του Συριζαίου. Σε έναν ένα υποτιθέμενο διάλογο θα έλεγε πως πετύχαμε πλεόνασμα, διώξαμε τον Μπαλτάκο, κλείσαμε την Χ. Αυγή στα μπουντρούμια, και εσείς έρχεστε τώρα και ζητάτε μεροκάματα, φθηνά φάρμακα, φρέσκο γάλα, ψωμί ζεστό, προστασία περιβαλλοντικών όρων σε περιοχές επενδύσεων, θέσεις εργασίας, θα αράδιαζε και μερικές ψευτοσυγκρίσεις με χώρες του βορρά και σε λίγο θα έπρεπε να πούμε και ευχαριστώ που μας έβγαλαν την αλυσίδα από τον λαιμό και μας την πέρασαν στα πόδια.
Τώρα φαίνονται να αγωνιούν για την ανεργία για να εξαγοράσουν ψήφους, να αμβλύνουν συνειδήσεις, να θολώσουν τα νερά διοχετεύοντας την αγανάκτηση σε στα νερά τους και φυσικά όλα με νόμιμα καρυκεύματα και έχοντας λίγο από το «αλάτι» της δημοκρατίας.
Αν καταλάβατε καλά δανειζόμαστε πάλι, βγήκαμε στην γύρα για δανεικά, όχι όμως και αγύριστα (τα συγκεκριμένα ομόλογα υπάγονται στο αγγλικό δίκαιο), η διαφορά είναι πως αυτήν την φορά πρέπει να πανηγυρίσουμε επειδή δανειστήκαμε ξανά ή επειδή ζητιανεύουμε δανεικά με επαχθείς όρους. Τον στόχο της κίνησης αυτής τον καταλαβαίνουμε όλοι, η κυβέρνηση με την πολιτική της απέτυχε, η ύφεση είναι τεράστια και οι πολίτες βλέπουν όλο και πιο έντονα το χάσμα μεταξύ κυβερνητικών υποσχέσεων και καθημερινότητας.
Βγαίνουμε λοιπόν κυρ Στέφανε...όπως έλεγε και η Βουγιουκλάκη που κρυφομιλούσε στο τηλέφωνο χαρούμενη που προσλήφθηκε σε εργασία, «βάλε και ένα κιλό μακαρόνια για να τα μαγειρέψουμε με κιμά όπως πέρσι τα Χριστούγεννα, βάλε και δυο κουτιά μαρμελάδες (γιατί είδαμε το φώς στο τούνελ), και 150γρ ζαμπόν, και σοκολατίτσες για τα παιδιά, (γιατί έρχεται η ανάπτυξη)» .
Βάλε τρία μπουκάλια κρασί και έξι μπουκάλια μπύρα, όχι για να γιορτάσουμε αλλά για να μην έρθει η στιγμή που θα ακούσουμε μια μέρα από τα χείλη των παιδιών μας αυτό που είπε ο Τζ.Όργουελ, πως :
«ένας λαός που εκλέγει διεφθαρμένους, κλέφτες, προδότες και απατεώνες δεν είναι θύμα αλλά συνένοχος»
Και εμείς ρε παιδιά όχι μόνο τους εκλέξαμε αλλά και τους ανεχθήκαμε τόσα χρόνια τώρα….
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου