Tο Μνημόνιο χώρισε την Ελλάδα, την πολιτική και την ιστορία στα δυο:
Σε αυτούς που την χρεοκόπησαν το 2009-10 και έφεραν το μνημόνιο γιατί δεν άντεχαν να αντιμετωπίσουν τις συνέπειες των πράξεων τους εσωτερικά και διεθνώς. Έτσι με το μνημονιο κατέστησαν την χρεοκοπία ελεγχόμενη, την διάλυση μας σταδιακή και την συμφορά μας ευκαιρία για πλιάτσικο.
Στους αντιμνημονιακους δηλαδή σε αυτούς που θέλουν να την φτιάξουν από την αρχή σε άλλη βάση.
Είναι αλήθεια ότι το αντιμνημονιο μόλις τώρα ξεκίνησε να βαθαίνει νοηματικά και στο επίπεδο του λογιστικού πεδίου κατά τον Αριστοτέλη.
Σε μεγάλο βαθμό έχει παραμείνει στο θυμικό και στην οργή και ταλαντεύεται μεταξύ μιας αριστεράς μοντέρνας, νεανικής, συνθηματικής και παθιασμένης και μιας ακροδεξιάς των ψεκασμών, της συνωμοσιολογίας και των προφητειών. Μεταξύ και γύρω από αυτούς τους δυο πόλους, θα βρούμε χιλιάδες άλλες μικρές και ατομικές αναλύσεις προτάσεις και λύσεις.
Έτσι το αντιμνημόνιο δεν έχει φτάσει να δημιουργήσει συγκροτημένο και συμπαγές εθνικό σχέδιο απάντηση στην ευρωπαϊκή μόνιμη λιτότητα και στην κρίση. Υπάρχει μόνο ένα σαφές “εμείς και οι άλλοι”! Ξέρουμε ποιους δεν θέλουμε.
Όμως το αντιμνημόνιο είναι το μόνο που μπορεί να παράξει αυτό εθνικό σχέδιό-απάντηση που έχει ανάγκη η χώρα. Μπορεί να το κάνει αυτό, κυρίως γιατί οι μνημονιακοί έχουν υιοθετήσει το σχέδιο του Γερμανοευρωπαϊκού μονοδρόμου. Ένα σχέδιό μη ελληνικό -κατά τεκμήριο. Ένα σχέδιο ξένο το οποίο μας περιλαμβάνει.
Σήμερα είναι πλέον φανερό ότι το αντιμνημονιο έρχεται πιο δυνατό από πότε και θα σαρώσει τα πάντα. Πορευόμαστε προς ένα αύριο στο οποίο το μόνο σαφές είναι ότι δεν θα έχουμε μνημονιακούς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου