Γράφει: ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ
Όταν η «Siemens» μοιράζει 1,5 δισ. ευρώ σε «μαύρο» χρήμα για να κάνει τις δουλειές της σε 160 χώρες ανά τον κόσμο, αυτό λέγεται «μίζες», «διαφθορά» και «σκάνδαλο». Όταν, όμως, οι υποψήφιοι των Δημοκρατικών και των Ρεπουμπλικάνων επιχορηγούνται με 1,5 δισ. δολάρια από τους πολυεθνικούς κολοσσούς των ΗΠΑ, για να διεξαγάγουν τον προεκλογικό τους αγώνα, αυτό λέγεται «εκλογές»...
Το σημειώνουμε, διότι ορισμένοι «οργανικοί διανοούμενοι» της πλάκας, τρέφουν ένα ασίγαστο πάθος για το «αμερικάνικο όνειρο», το οποίο προσπαθούν να το πουλήσουν σαν «αμερικανικό παράδειγμα», που πρέπει μάλιστα να το ακολουθήσουμε κι εμείς ως λαός και ως χώρα.Το ακατανίκητο επιχείρημά τους είναι ότι αν τα κόμματα θέλουν να τα πιάνουν, τότε να το κάνουν ανοιχτά, να το γνωρίζει ο ψηφοφόρος και τότε «όλα μέλι γάλα». Αλλά το βασικό στην υπόθεση δεν είναι αν τα κόμματα που κυβερνούν στην Αμερική, στην Ελλάδα, στην Ουγκάντα και όπου δραστηριοποιούνται οι «Siemens» τα πιάνουν φανερά ή κρυφά. Το θέμα – όταν τα πιάνουν - είναι ότι τα πιάνουν!
Ορισμένοι θέλουν το μοντέλο «αμερικανικής δημοκρατίας», όπου η κάθε εταιρεία θα έχει τους «δικούς της» βουλευτές, υπουργούς, πρωθυπουργούς και προέδρους, να αποτελέσει εισαγώγιμο είδος και στην Ελλάδα.
Δε φτάνει, δηλαδή, που το πολιτικό σύστημα που υπηρετούν και υποστηρίζουν πιάνεται ενίοτε στα πράσα να εξαργυρώνει τη δημαγωγία προς το λαό στα «μαύρα» ταμεία της διαπλοκής, θέλουν να επιβάλουν και τη γύμνια τους σαν «διαφάνεια» (!), την θρυλούμενη σχέση υπαλληλίας τους προς τα μεγάλα συμφέροντα σαν «πολιτική εντιμότητα» (!) και την ξετσιπωσιά σαν «ηθική ακεραιότητα»!
Σε λίγο, μπορεί να μας πουν ακόμα και ότι το μοντέλο της «φόρα παρτίδα» εξάρτησης του πολιτικού κατεστημένου από τις πολυεθνικές συνιστά ...εκχριστιανισμό της πολιτικής ζωής κατά τα πρότυπα της ευαγγελικής συνταγής «εξομολογημένη αμαρτία ουκ έστιν αμαρτία».
Κλασική περίπτωση, όπου το κρέας βαφτίζεται ψάρι. Αλλά και εξαιρετική η ομολογία που κρύβεται πίσω από όλα αυτά: ότι τέτοιο που είναι το σύστημά τους δεν έχει καμία ελπίδα, κατά πώς προκύπτει από τα λεγόμενά τους, να υπάρξει χωρίς και πέρα από τους ξεπουλημένους που θα βαφτίζουν το ξεπούλημά τους σαν αποδοχή… χορηγίας.
Η «μίζα» βαφτίζεται «χορηγία»;
Πριν ισχυριστεί κάποιος ότι υπερβάλλουμε να τον ενημερώσουμε: Μόλις χτες ψηφίστηκε στη Βουλή – από τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και τη ΔΗΜΑΡ - ο νόμος με τίτλο: «Έλεγχος των οικονομικών των πολιτικών κομμάτων και των αιρετών αντιπροσώπων Βουλής και Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου».
Οι βασικές ρυθμίσεις είναι δυο:
1ο) Υποχρεώνει τα κόμματα να παραδίδουν πλήρη στοιχεία, από ονοματεπώνυμο μέχρι ΑΦΜ και αριθμό ταυτότητας, για κάθε φίλο ή μέλος τους που προσφέρει ενίσχυση στο κόμμα ακόμα και για κουπόνια του ενός ή δυο ευρώ!
2ο) Την ίδια στιγμή «ευλογεί» και επίσημα την ανοιχτή χρηματοδότηση κομμάτων από επιχειρήσεις. Συγκεκριμένα, όχι μόνο αίρει την απαγόρευση που ισχύει στη χρηματοδότηση κομμάτων από μεγάλα οικονομικά συμφέροντα, αλλά προσφέρει και φοροαπαλλαγές σε επιχειρήσεις που χρηματοδοτούν κόμματα!
Έτσι, λοιπόν, μετά τη «σωτηρία» του τόπου, οι κύριοι της τρόικας (η τρόικα είχε θέσει την ψήφιση του συγκεκριμένου νόμου στα «προαπαιτούμενα» για να συνεχίζει να μας «σώζει» και φυσικά η κυβέρνηση έσπευσε να την ικανοποιήσει) θα μας φέρουν και το τέλος της πολιτικής διαπλοκής.
Η αλήθεια είναι ότι - και σε αυτό το ζήτημα - το εγχώριο καθεστωτικό σύστημα που επίλεκτα στελέχη του έχουν εντοπιστεί να συμμετέχουν στα σουαρέ της αρπαγής, της λεηλασίας, της λαμογιάς και της «Siemens», κρύβεται πίσω από την τρόικα. Χρόνια τώρα θέλουν να επιβάλουν το συγκεκριμένο μέτρο. Ήρθε η ώρα, λοιπόν, να το εντάξουν κι αυτό στα «προαπαιτούμενα».
Οι βασικές ρυθμίσεις είναι δυο:
1ο) Υποχρεώνει τα κόμματα να παραδίδουν πλήρη στοιχεία, από ονοματεπώνυμο μέχρι ΑΦΜ και αριθμό ταυτότητας, για κάθε φίλο ή μέλος τους που προσφέρει ενίσχυση στο κόμμα ακόμα και για κουπόνια του ενός ή δυο ευρώ!
2ο) Την ίδια στιγμή «ευλογεί» και επίσημα την ανοιχτή χρηματοδότηση κομμάτων από επιχειρήσεις. Συγκεκριμένα, όχι μόνο αίρει την απαγόρευση που ισχύει στη χρηματοδότηση κομμάτων από μεγάλα οικονομικά συμφέροντα, αλλά προσφέρει και φοροαπαλλαγές σε επιχειρήσεις που χρηματοδοτούν κόμματα!
Έτσι, λοιπόν, μετά τη «σωτηρία» του τόπου, οι κύριοι της τρόικας (η τρόικα είχε θέσει την ψήφιση του συγκεκριμένου νόμου στα «προαπαιτούμενα» για να συνεχίζει να μας «σώζει» και φυσικά η κυβέρνηση έσπευσε να την ικανοποιήσει) θα μας φέρουν και το τέλος της πολιτικής διαπλοκής.
Η αλήθεια είναι ότι - και σε αυτό το ζήτημα - το εγχώριο καθεστωτικό σύστημα που επίλεκτα στελέχη του έχουν εντοπιστεί να συμμετέχουν στα σουαρέ της αρπαγής, της λεηλασίας, της λαμογιάς και της «Siemens», κρύβεται πίσω από την τρόικα. Χρόνια τώρα θέλουν να επιβάλουν το συγκεκριμένο μέτρο. Ήρθε η ώρα, λοιπόν, να το εντάξουν κι αυτό στα «προαπαιτούμενα».
«Αμερικάνικο όνειρο»…
Ας δούμε ορισμένες πλευρές του ζητήματος.
Πρώτον: Λένε ότι ο νόμος στοχεύει στη «διαφάνεια» για τις σχέσεις μεταξύ των κομμάτων και των εταιρειών-χρηματοδοτών τους. Ρωτάμε: Αν τα λεφτά από τη Siemens ο Τσουκάτος και ο Μαντέλης τα έπαιρναν με... απόδειξη, η διαπλοκή θα ήταν μικρότερη;
Δεύτερον: Μας λένε να δούμε τι γίνεται στην Αμερική. Πολύ ευχαρίστως: Morgan Stanley, UBS Americas, Goldman Sachs, Citigroup, US Government, Bank of America, Microsoft. Πρόκειται για αμερικανικές πολυεθνικές, χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, τράπεζες, εταιρείες πληροφορικής που, όπως δημοσιεύτηκε το 2004, αποτέλεσαν τους μεγαλύτερους χρηματοδότες των υποψήφιων προέδρων Μπους και Κέρι. Αλήθεια:Η δημοσιοποίηση των χρηματοδοτών του Μπους και του Κέρι τους καθιστούσε λιγότερο διαπλεκόμενους με τους χρηματοδότες τους;
Πάμε στις εκλογές των ΗΠΑ το 2008:
Πρώτον: Λένε ότι ο νόμος στοχεύει στη «διαφάνεια» για τις σχέσεις μεταξύ των κομμάτων και των εταιρειών-χρηματοδοτών τους. Ρωτάμε: Αν τα λεφτά από τη Siemens ο Τσουκάτος και ο Μαντέλης τα έπαιρναν με... απόδειξη, η διαπλοκή θα ήταν μικρότερη;
Δεύτερον: Μας λένε να δούμε τι γίνεται στην Αμερική. Πολύ ευχαρίστως: Morgan Stanley, UBS Americas, Goldman Sachs, Citigroup, US Government, Bank of America, Microsoft. Πρόκειται για αμερικανικές πολυεθνικές, χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, τράπεζες, εταιρείες πληροφορικής που, όπως δημοσιεύτηκε το 2004, αποτέλεσαν τους μεγαλύτερους χρηματοδότες των υποψήφιων προέδρων Μπους και Κέρι. Αλήθεια:Η δημοσιοποίηση των χρηματοδοτών του Μπους και του Κέρι τους καθιστούσε λιγότερο διαπλεκόμενους με τους χρηματοδότες τους;
Πάμε στις εκλογές των ΗΠΑ το 2008:
- Στη λίστα με τις πολυεθνικές που χρηματοδότησαν τον έναν υποψήφιο, στην 1η θέση βρισκόταν η Goldman Sachs. Η ίδια εταιρεία βρισκόταν στην 4η θέση των χρηματοδοτών και του άλλου υποψηφίου.
- Στη λίστα με τους μεγαλοκαρχαρίες του χρηματοπιστωτικού καρτέλ που είχαν σπονσοράρει τον έναν υποψήφιο, η Citigroup βρισκόταν στην 3η θέση. Στη λίστα με τους ισχυρούς σπόνσορες του άλλου υποψήφιου, η ίδια εταιρεία, η Citigroup, βρισκόταν στη 2η θέση.
- Ο ένας είχε στη 4η θέση της λίστας των μεγάλων χρηματοδοτών του την JP Morgan. Ο άλλος την είχε στην 5η θέση.
- Ο ένας είχε στη λίστα με τους μεγάλους χορηγούς του τα πιράνχας της UBS AG στην 7η θέση. Ο άλλος την είχε στη 15η θέση.
Αλήθεια, το ότι οι πολυεθνικές τα έχωσαν και στον Ομπάμα και στον Μακέιν, κι αυτό καταγράφηκε και καταγράφεται δημόσια, καθιστά λιγότερη τη διαπλοκή τους;
Τρίτον: Αν ο Σαρκοζί τα έπαιρνε με απόδειξη από την Μπετανκούρ ή αν ο μπερλουσκονισμός ό,τι έκανε το έκανε με απόδειξη, η βρωμιά θα ήταν μικρότερη;
Τέταρτον: Υπάρχει μεγαλύτερη απόδειξη διαπλοκής από το τι πολιτική εφαρμόζεις; Τίνος τα συμφέροντα εξυπηρετείς; Υπάρχει μεγαλύτερη απόδειξη πολιτικής διαπλοκής από τους νόμους, τα ξεπουλήματα, τις εκποιήσεις, τις φοροαπαλλαγές, τα πακέτα σε τράπεζες κτλ. που ψηφίζει ή δεν ψηφίζει ένα κόμμα; Ο φερετζές ότι δεν τα πιάνουν κάτω από το τραπέζι τους μάρανε;
Τρίτον: Αν ο Σαρκοζί τα έπαιρνε με απόδειξη από την Μπετανκούρ ή αν ο μπερλουσκονισμός ό,τι έκανε το έκανε με απόδειξη, η βρωμιά θα ήταν μικρότερη;
Τέταρτον: Υπάρχει μεγαλύτερη απόδειξη διαπλοκής από το τι πολιτική εφαρμόζεις; Τίνος τα συμφέροντα εξυπηρετείς; Υπάρχει μεγαλύτερη απόδειξη πολιτικής διαπλοκής από τους νόμους, τα ξεπουλήματα, τις εκποιήσεις, τις φοροαπαλλαγές, τα πακέτα σε τράπεζες κτλ. που ψηφίζει ή δεν ψηφίζει ένα κόμμα; Ο φερετζές ότι δεν τα πιάνουν κάτω από το τραπέζι τους μάρανε;
Αβυσσαλέα υποκρισία
Αυτό που βαφτίζουν οικονομικό έλεγχο των κομμάτων για κάθε ένα ευρώ που πάει στα ταμεία τους από συνδρομές, ενισχύσεις κτλ., δεν αφορά τα κόμματα του συστήματος. Έχει ευθέως στόχο να βάλει στο χέρι εκείνα τα κόμματα που βρίσκονται απέναντι από το σύστημα.Έχει στόχο να ελέγξει, να περιορίσει και να υπονομεύσει την πολιτική αυτοτέλεια των αντισυστημικών κομμάτων.
Τα κόμματα που εμπλέκονται στις «μίζες» από τη «Siemens», αυτοί που ποτέ δεν έδωσαν εξήγηση για το «πόθεν» των χλιδάτων προεκλογικών κέντρων των υποψηφίων τους και για τις φαραωνικές προεκλογικές εκστρατείες των κομμάτων τους, που ποτέ δεν εισέπραξαν φράγκο από τα δεκάδες δισεκατομμύρια της φοροδιαφυγής των πλουτοκρατών, που στέλνουν χαιρετίσματα στους θαμώνες της «λίστας Λαγκάρντ», δεν έχουν λόγο να ανησυχούν.
Τα κόμματα που εμπλέκονται στις «μίζες» από τη «Siemens», αυτοί που ποτέ δεν έδωσαν εξήγηση για το «πόθεν» των χλιδάτων προεκλογικών κέντρων των υποψηφίων τους και για τις φαραωνικές προεκλογικές εκστρατείες των κομμάτων τους, που ποτέ δεν εισέπραξαν φράγκο από τα δεκάδες δισεκατομμύρια της φοροδιαφυγής των πλουτοκρατών, που στέλνουν χαιρετίσματα στους θαμώνες της «λίστας Λαγκάρντ», δεν έχουν λόγο να ανησυχούν.
«Τα πράγματα έχουν αλλάξει» (;)
Ας μπούμε στον κόπο να παρακάμψουμε (για την ανάγκη της συζήτησης και μόνο) την αβυσσαλέα υποκρισία τους. Ας δεχτούμε, επίσης, ότι είναι τόσο ανιστόρητοι, ώστε δεν γνωρίζουν ούτε τα βασικά. Ότι, για παράδειγμα, δεν γνωρίζουν τίποτα για τις διώξεις ανθρώπων στο παρελθόν -εδώ στην Ελλάδα- με μοναδική «κατηγορία» όχι είχαν ενισχύσει οικονομικά το Κομμουνιστικό Κόμμα. Ότι δεν γνωρίζουν τίποτα για τον Νικηφορίδη που στήθηκε στον τοίχο με την «κατηγορία» ότι μάζευε υπογραφές κατά των πυρηνικών και ότι διοργάνωνε «εράνους», υπέρ της ειρήνης.
Αλλά πώς να δεχτούμε ότι αυτά που λένε τα πιστεύουν; Ότι, δηλαδή, «οι εποχές έχουν αλλάξει» και ότι «δεν υπάρχει κίνδυνος φακελώματος». Όμως:
-
- Πώς να τους πιστέψεις όταν είναι τα κόμματά τους που συμμετέχουν και υμνούν μια Ευρωπαϊκή Ένωση, όπου για παράδειγμα (αυτήν τη στιγμή!) τα μισά Κομμουνιστικά Κόμματα έχουν κηρυχτεί παράνομα!
- Πώς να τους πιστέψεις όταν η ΕΕ τα κάνει πλακάκια με τους ναζί της Ουκρανίας;
- Πώς να τους πιστέψεις όταν ζητούν, για παράδειγμα, από το ΚΚΕ ή από τον ΣΥΡΙΖΑ, ή από κόμματα της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς, να δίνουν τα στοιχεία των ανθρώπων που τα ενισχύουν με 1 ή δυο ευρώ σε έναν κρατικό μηχανισμό από τον οποίο δεν λείπουν οι «Μπαλτάκοι»;
Φακέλωμα του πολιτικού φρονήματος
Ας έρθουμε στο κατά τη γνώμη μας ουσιαστικότερο:
Το να ενισχύεις οικονομικά ένα πολιτικό κόμμα είναι κάτι που συνδέεται άμεσα με το πολιτικό φρόνημα. Αλλά η ελευθερία του πολιτικού φρονήματος βρίσκεται στην καρδιά αυτού που οι ίδιοι αποκαλούν «ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα». Βρίσκεται στην καρδιά δηλαδή των ατομικών, των κοινωνικών και των πολιτικών ελευθεριών.
Συνεπώς, αυτοί που… φοροαπαλλάσσουν τις εταιρείες όταν χρηματοδοτούν κόμματα και πολιτικούς, τι ακριβώς ζητούν από έναν αντισυστημικό ή αντικαθεστωτικό ή αντικαπιταλιστικό ή αντι- ιμπεριαλιστικό ή κομμουνιστικό πολιτικό φορέα; Να συμφωνήσει και, ακόμα χειρότερα, να συνεργήσει και να συνεργαστεί (!) με τους κρατικούς μηχανισμούς για την καταγραφή και τον έλεγχο του πολιτικού φρονήματος των εργαζομένων που το στηρίζουν;
Τι ακριβώς ζητούν από ένα κόμμα που βρίσκεται απέναντι στην εξουσία τους; Να δώσει διευθύνσεις και ονόματα των μελών του (που καταβάλλουν τις συνδρομές τους στο κόμμα), των οπαδών και των φίλων του (που συμμετέχουν και συμβάλλουν στην οικονομική του ενίσχυση), να «κατονομάσει» τους «συμπαθούντες»; Να «δώσει» στο κράτος και στους μηχανισμούς του τους «συνοδοιπόρους» του; Με άλλα λόγια, του ζητούν να συμφωνήσει και, ακόμα χειρότερα, να συνεργήσει και να συνεργαστεί (!) στο φακέλωμά του;
Μα είναι με τα καλά τους οι άνθρωποι;
Το να ενισχύεις οικονομικά ένα πολιτικό κόμμα είναι κάτι που συνδέεται άμεσα με το πολιτικό φρόνημα. Αλλά η ελευθερία του πολιτικού φρονήματος βρίσκεται στην καρδιά αυτού που οι ίδιοι αποκαλούν «ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα». Βρίσκεται στην καρδιά δηλαδή των ατομικών, των κοινωνικών και των πολιτικών ελευθεριών.
Συνεπώς, αυτοί που… φοροαπαλλάσσουν τις εταιρείες όταν χρηματοδοτούν κόμματα και πολιτικούς, τι ακριβώς ζητούν από έναν αντισυστημικό ή αντικαθεστωτικό ή αντικαπιταλιστικό ή αντι- ιμπεριαλιστικό ή κομμουνιστικό πολιτικό φορέα; Να συμφωνήσει και, ακόμα χειρότερα, να συνεργήσει και να συνεργαστεί (!) με τους κρατικούς μηχανισμούς για την καταγραφή και τον έλεγχο του πολιτικού φρονήματος των εργαζομένων που το στηρίζουν;
Τι ακριβώς ζητούν από ένα κόμμα που βρίσκεται απέναντι στην εξουσία τους; Να δώσει διευθύνσεις και ονόματα των μελών του (που καταβάλλουν τις συνδρομές τους στο κόμμα), των οπαδών και των φίλων του (που συμμετέχουν και συμβάλλουν στην οικονομική του ενίσχυση), να «κατονομάσει» τους «συμπαθούντες»; Να «δώσει» στο κράτος και στους μηχανισμούς του τους «συνοδοιπόρους» του; Με άλλα λόγια, του ζητούν να συμφωνήσει και, ακόμα χειρότερα, να συνεργήσει και να συνεργαστεί (!) στο φακέλωμά του;
Μα είναι με τα καλά τους οι άνθρωποι;
==========================
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου