Πέθανε ο «Καλός Σαμαρείτης» της Μυτιλήνης
Ψυχή της μη κυβερνητικής οργάνωσης «Αγκαλιά», ο παπά Στρατής είχε δημιουργήσει στην Καλλονή της Λέσβου ένα καταφύγιο για τους πρόσφυγες και μετανάστες που έφταναν στο νησί, προσφέροντάς τους ανακούφιση. Υπολογίζεται πως από το 2007 βοήθησε περίπου δέκα χιλιάδες ανθρώπους, συμπεριλαμβανομένων μερικών ντόπιων που ήρθαν σε δυσχερή οικονομική θέση.
Η χρόνια αναπνευστική ασθένεια από την οποία έπασχε και τον ανάγκαζε να είναι μονίμως συνδεδεμένος με σωληνάκι σε μια φιάλη που του χορηγούσε οξυγόνο κατευθείαν στους πνεύμονές του, δεν αποτέλεσε ποτέ εμπόδιο προκειμένου να στηρίξει με κάθε δυνατό τρόπο πρόσφυγες και μετανάστες στη Λέσβο.
Η δράση του εξαπλώθηκαν σε Ελλάδα και εξωτερικό καθώς εκτός του πρόσφατου αφιερώματος του
για λογαριασμό της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες, «πρωταγωνίστησε» σε ανάλυση των New York Times αναφορικά με τη μεταναστευτική κρίση στην, ήδη υπό κρίση, Ελλάδα και συγκεκριμένα στη Λέσβο.
«Έχω δει τα μικρά παιδιά με φουσκάλες στα πόδια τους και έγκυες γυναίκες που κρατούσαν τις κοιλιές τους και έκλαιγαν από τον πόνο» έλεγε θλιμμένος. «Αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι μετανάστες, δεν επιλέγουν να έρθουν εδώ. Είναι τα παιδιά του πολέμου, που προσπαθούν να ξεφύγουν από τις σφαίρες» τόνιζε τους τελευταίους μήνες, καθώς στο νησί κατέφθαναν καθημερινά εκατοντάδες πρόσφυγες και μετανάστες.
«Σας προτρέπω να αγωνίζεστε όσο μπορείτε καθημερινά,για την ειρήνη και την αγάπη. Μόνο έτσι λεγόμαστε άνθρωποι», ήταν τα τελευταία του λόγια στην προσωπική του σελίδα στο Facebook.
Πηγή: In.gr
Μυτιλήνη
Σε ηλικία 57 ετών έχασε τη μάχη με τον καρκίνο ο παπά Στρατής, ο «Καλός Σαμαρείτης» όπως τον χαρακτήρισε η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες, αφήνοντας όμως σπουδαία παρακαταθήκη αλληλεγγύης και ανιδιοτέλειας.Ψυχή της μη κυβερνητικής οργάνωσης «Αγκαλιά», ο παπά Στρατής είχε δημιουργήσει στην Καλλονή της Λέσβου ένα καταφύγιο για τους πρόσφυγες και μετανάστες που έφταναν στο νησί, προσφέροντάς τους ανακούφιση. Υπολογίζεται πως από το 2007 βοήθησε περίπου δέκα χιλιάδες ανθρώπους, συμπεριλαμβανομένων μερικών ντόπιων που ήρθαν σε δυσχερή οικονομική θέση.
Η χρόνια αναπνευστική ασθένεια από την οποία έπασχε και τον ανάγκαζε να είναι μονίμως συνδεδεμένος με σωληνάκι σε μια φιάλη που του χορηγούσε οξυγόνο κατευθείαν στους πνεύμονές του, δεν αποτέλεσε ποτέ εμπόδιο προκειμένου να στηρίξει με κάθε δυνατό τρόπο πρόσφυγες και μετανάστες στη Λέσβο.
Η δράση του εξαπλώθηκαν σε Ελλάδα και εξωτερικό καθώς εκτός του πρόσφατου αφιερώματος του
για λογαριασμό της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες, «πρωταγωνίστησε» σε ανάλυση των New York Times αναφορικά με τη μεταναστευτική κρίση στην, ήδη υπό κρίση, Ελλάδα και συγκεκριμένα στη Λέσβο.
«Έχω δει τα μικρά παιδιά με φουσκάλες στα πόδια τους και έγκυες γυναίκες που κρατούσαν τις κοιλιές τους και έκλαιγαν από τον πόνο» έλεγε θλιμμένος. «Αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι μετανάστες, δεν επιλέγουν να έρθουν εδώ. Είναι τα παιδιά του πολέμου, που προσπαθούν να ξεφύγουν από τις σφαίρες» τόνιζε τους τελευταίους μήνες, καθώς στο νησί κατέφθαναν καθημερινά εκατοντάδες πρόσφυγες και μετανάστες.
«Σας προτρέπω να αγωνίζεστε όσο μπορείτε καθημερινά,για την ειρήνη και την αγάπη. Μόνο έτσι λεγόμαστε άνθρωποι», ήταν τα τελευταία του λόγια στην προσωπική του σελίδα στο Facebook.
Πηγή: In.gr
...Ο ΑΓΙΟΣ ΤΡΙΑΔΙΚΟΣ ΘΕΟΣ ΝΑ ΤΟΝ ΑΝΑΠΑΥΣΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟΝ ΣΥΜΠΕΡΙΛΑΒΕΙ ΕΝ ΣΚΗΝΑΙΣ ΑΓΙΩΝ...
ΑπάντησηΔιαγραφή