Γράφει ο Κ. Κυριακόπουλος
Οι ευθύνες των πολιτικών ανδρεικέλων είναι τεράστιες. Αποκρύπτουν συστηματικά πως το πραγματικό σενάριο στην Ευρώπη, βρίσκεται έξω από την ελεγχόμενη επικαιρότητα, και οι σκηνές που το συναποτελούν, συναγωνίζονται σε εφιαλτικότητα ακόμη και την πλέον αχαλίνωτη φαντασία.
Ενδιαφέρονται αποκλειστικά και μόνο για τη νομή της εξουσίας, αποκρύπτουν συστηματικά από την Ελληνική κοινωνία την πραγματική ταυτότητα των εξελίξεων, και συναγωνίζονται μεταξύ τους για το ποιος θα πρωτοστατήσει στην επικίνδυνη πολιτική της εξαπάτηση.Η Ευρώπη δε βρίσκεται μονάχα στο μάτι του κυκλώνα μπροστά στις δρομολογούμενες πλανητικές αλλαγές και γεωπολιτικές ανακατατάξεις…
Το σημαντικότερο είναι πως βρίσκεται στην κόψη του ξυραφιού αναφορικά με τις εξελίξεις στο εσωτερικό της, που δε θα είναι μόνο ραγδαίες αλλά όλα δείχνουν πως θα είναι και από κάθε άποψη ανεξέλεγκτες.
Και το κυριότερο… Προδιαγράφονται μάλλον εφιαλτικές. Ας δούμε γιατί…
ΑΦΕΛΕΙΣ ή ΤΣΑΡΛΑΤΑΝΟΙ;
Στην πολιτική στρατηγική, αυτό που αφήνεται πρωτίστως να ξεχωρίζει, είναι αυτό το οποίο θέλουν να φαίνεται. Για να καθηλώνουν τους λαούς… Για να προσδιορίζεται το εύρος των χειρισμών των πολιτικών αχυρανθρώπων… Και φυσικά για να οριοθετείται μέσα σ αυτό, η ατζέντα της καθημερινότητας, προκειμένου να διατάσσονται εύκολα και πρακτικά ανεμπόδιστα, οι πραγματικοί όροι της αντιπαράθεσης… τα πραγματικά διακυβεύματα που βρίσκονται στην καρδιά των γεωπολιτικών σχεδιασμών… και να διαμορφώνουν οι χορογράφοι με τρόπο βολικό γι αυτούς, τη διάταξη της πραγματικής σκακιέρας, για τη στιγμή της αποφασιστικής σύγκρουσης.
Όλοι λοιπόν σήμερα παίζουν το έργο «Οικονομία». Και ο καθένας με τον δικό του τρόπο προσέγγισης, το διανθίζει με γαρνιτούρα από περισσότερο ή λιγότερο μπόλικη …«Ανάπτυξη». Κανείς όμως δεν αναρωτιέται για το αυτονόητο:
- Είναι πραγματικά τόσο αφελείς οι κυρίαρχοι πολιτικοί και οικονομικοί κύκλοι, που να μην αντιλαμβάνονται ότι επένδυση στην ανάπτυξη σημαίνει πραγματική κερδοφορία για την οικονομία;
- Είναι τελικά τόσο ανάξιο λόγου που αξίζει να το προσπεράσουμε, το γεγονός πως η οικονομία ανασκουμπώνεται δραστικά, ακόμη και εκεί που διαχρονικά δόθηκε βάρος σε υποδειγματική ανάπτυξη και η παραγωγική διαδικασία ήταν ο κινητήριος μοχλός;
Επομένως…
Ή κατά διαβολική σύμπτωση στο πολιτικό τιμόνι της Ευρώπης, βρίσκονται ηγέτες με περιορισμένη νοητική δυνατότητα, που δεν αντιλαμβάνονται τα στοιχειώδη και αυτονόητα…
Ή πίσω από αυτό που φαίνεται, συμβαίνει κάτι πολύ πιο σύνθετο και περισσότερο ουσιαστικό, που απλά περιμένει την ώρα του για να … «σκάσει».
ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΟΥΡΤΙΝΑ;
Την ίδια στιγμή που ηγέτες, ηγετίσκοι και λοιπά πολιτικά ανδρείκελα κομπορρημονούν σε μια ατελείωτη κρισιακή φιλολογία, τα πραγματικά κέντρα εξουσίας, αρχίζουν να αποκαλύπτουν δειλά – δειλά, πλην απόλυτα ελεγχόμενα και με έμμεσο τρόπο, την πραγματική ατζέντα που έχει οριοθετηθεί στα επτασφράγιστα τεφτέρια τους.
Δείτε ορισμένες παραμέτρους που τη συνθέτουν, και προβληματιστείτε για όλα εκείνα για τα οποία κανείς δε μιλά:
- Τα πραγματικά κέντρα εξουσίας, ανησυχούν για την πολιτική διαχείριση – όχι της κρίσης – αλλά των κοινωνιών… των θεσμοθετημένων διαδικασιών… και την εξέλιξη των πολιτικών ανασυντάξεων που βρίσκονται ήδη σε πλήρη εξέλιξη. Η ατζέντα της πολιτικής και οικονομικής ενοποίησης μόλις ανοίγει. Οι όροι της παραμένουν επτασφράγιστο μυστικό. Δεν έχουν τους λόγους τους λέτε;
- Οι Αμερικανοί παρεμβαίνουν. Με μια πολιτική μάλλον πολυσύνθετη και «ανερμήνευτη», στη βάση του κυρίαρχου στίγματος των εμφανών γεωπολιτικών επιδιώξεων τους. Ανταγωνίζονται την Ευρώπη ως «άλλο κέντρο πολιτικής και οικονομικής δυναμικής» στα πλαίσια των οικονομικών ανταγωνισμών και αντιπαραθέσεων, αλλά ταυτόχρονα υποδεικνύουν πολιτικές που θα μπορούσαν να εξασφαλίσουν συνοχή και άρση πιθανά ανεξέλεγκτων φυγόκεντρων τάσεων στο ευρωενωσιακό οικοδόμημα. Τυχαίο;
- Παρεμβαίνουν φυσικά και οι Ρώσοι. Άλλοτε ως μπαμπούλας που τον επικαλούνται οι έτεροι Καππαδόκες που επιχειρούν πάσει θυσία να τον κρατήσουν μακριά από τα πόδια τους, και άλλοτε αυτοτελώς, με τη δική τους οικονομική και πολιτική εκπροσώπιση, θυμίζοντας στους πάντες, και την παρουσία τους και την ύπαρξη ισχυρών γεωπολιτικών συμφερόντων στην ευρύτερη περιοχή. Αθώο; Μόνο για τους αφελείς.
Επομένως… Στην Ευρώπη αναδομείται και ξανακτίζεται ένα χωροδυναμικό μοντέλο οικονομικού θερμοκηπίου και υβριδικής πολιτικής ανασύνθεσης, με το βλέμμα στραμμένο στους γενικότερους πλανητικούς σχεδιασμούς, και όχι πλέον – ούτε καν τυπικά – στην Ευρώπη των κρατικών ηγεμόνων, τον αντιπαρατιθέμενων πολιτικών συσχετισμών και φυσικά των λαών και των κοινωνιών της.
ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ ΚΑΙ ΠΟΥ ΘΑ ΟΔΗΓΗΣΕΙ ΤΕΛΙΚΑ ΑΥΤΗ Η ΕΞΕΛΙΞΗ;
Για να το αντιληφθούμε, οφείλουμε να συμπεριλάβουμε εδώ και ορισμένες ακόμη παραμέτρους, που σκόπιμα αποσιωπούνται από τα κάθε λογής ντόπια και ξένα πολιτικά ανδρείκελα, και θα τις αναφέρουμε για την ώρα εντελώς επιγραμματικά.
-Το παραδοσιακό πολιτικό σύστημα σαπίζει μέσα στα ίδια τα αδιέξοδά του…
-Αυτονομιστικά κινήματα επανεμφανίζονται και ενδυναμώνονται…
-Το ίδιο επανεμφανίζονται πυρήνες τρομοκρατίας στην Ιταλία και αλλού…
-Το θέατρο των Σκοπίων αναθερμαίνεται ελεγχόμενα…
-Ο UCK θυμίζει με κάθε τρόπο πως είναι παρών…
-Ο Δούρειος ίππος της ισλαμικής λαθρομετανάστευσης ζωντανεύει τον εφιάλτη του Ευρωπαϊκού Χειμώνα, ως δυναμικό συνεπακόλουθο της πολυσυζητημένης Αραβικής Άνοιξης…
-Η Κύπρος των σημαντικών ενεργειακών αποθεμάτων και της υπερήφανης απόρριψης του εφιαλτικού σχεδίου Ανάν, σύρεται σε «μηχανισμό στήριξης».
-Στην Ελλάδα πιο ιδιαίτερα, οι εξελίξεις στη Θράκη ποδηγετούνται πλέον ανοικτά και απροκάλυπτα από το τουρκικό προξενείο, η νεοναζιστική ακροδεξιά αφυπνίζεται πολιτικά, ο εθνομηδενισμός και η εθνική μειοδοσία συντελούνται ατιμώρητα, τα καλάσνικωφ που κυκλοφορούν ανά την επικράτεια είναι περισσότερα πλέον και από τα δέντρα που στολίζουν τα πεζοδρόμια των πόλεων, η εγκληματικότητα θερίζει, θερίζει και η ανεξέλεγκτη λαθρομετανάστευση και…
Ο Φράγκος, αν και υπηρεσιακός υπουργός, φροντίζει – και καλά κάνει – να θυμίζει σε όλους ότι στο Αιγαίο υπάρχει ζωντανή και ένοπλη εθνική παρουσία, κάτι που οι εκλεγμένες κυβερνήσεις απέφευγαν συστηματικά να το καταδείξουν, με τρόπο τουλάχιστον προκλητικό.
ΑΣ ΤΟ ΠΟΥΜΕ ΛΟΙΠΟΝ ΚΑΘΑΡΑ…
Η ειρήνη στην Ευρώπη δεν κρέμεται καν από μια κλωστή. Ακόμη και ένα τυχαίο γεγονός, ενδέχεται να προλάβει τις εξελίξεις και να ανάψει αυτό – πριν το αποφασίσουν οι χορογράφοι – το φυτίλι του δυναμίτη.
Τα Βαλκάνια παραμένουν η «φορτωμένη» πυριτιδαποθήκη της, και η χώρα μας βρίσκεται στο επίκεντρο της ναρκοθετημένης περιοχής.
Το πολιτικό σύστημα δείχνει να μην αντιλαμβάνεται τη σοβαρότητα των εξελίξεων. Αποκοιμίζει συστηματικά την κοινωνία με μια υποσχεσιολογία ακατάσχετη, και πρωτοστατεί στην πολιτική της εξαπάτηση με διάφορες «επαναδιαπραγματευτικές» αρλούμπες.
Στην Ευρώπη τίποτε δεν επαναδιαπραγματεύεται. Το πραγματικό σενάριο βρίσκεται έξω από την ελεγχόμενη επικαιρότητα, και οι σκηνές που το συναποτελούν, συναγωνίζονται σε εφιαλτικότητα ακόμη και την πλέον αχαλίνωτη φαντασία.
Οι ευθύνες των πολιτικών ανδρεικέλων είναι τεράστιες. Ενδιαφέρονται αποκλειστικά και μόνο για τη νομή της εξουσίας, αποκρύπτουν συστηματικά από την Ελληνική κοινωνία την πραγματική ταυτότητα των εξελίξεων, και συναγωνίζονται μεταξύ τους για το ποιος θα πρωτοστατήσει στην επικίνδυνη πολιτική της εξαπάτηση.
Ας μην εθελοτυφλούμε λοιπόν. Ένα επικίνδυνο φορτίο πολέμου μαζεύεται απειλητικά πάνω από την Ευρώπη. Το ποιος θα βάλει τη φωτιά στο φυτίλι του δυναμίτη δεν το ξέρουμε. Αυτό όμως που είναι βέβαιο, είναι πως τα θύματά του θα είναι οι ανυποψίαστοι λαοί.
Όλοι φοβούνται εξεγέρσεις… Δεν αποκλείεται όμως η σπίθα να ανάψει από αλλού για να είναι ελεγχόμενη και η εξέλιξη.
kostasxan.blogspot.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου