Του Θόδωρου Ντρίνια από τη Ρήξη φ. 110 που θα κυκλοφορήσει το Σάββατο 17 ιανουαρίου 2015
Οι στρατηγικές των δύο «μονομάχων» αυτών των εκλογών –ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ– απλοποιούν τον προεκλογικό ανταγωνισμό μετατρέποντάς τον σε μια στοιχειακή αντιπαράθεση φόβου–οργής. Κάποιοι σκωπτικά μιλάνε για το εμπόριο φόβου εναντίον του εμπορίου ελπίδας. Φοβάμαι ότι σφάλλουν. Το εμπόριο χρειάζεται εκτός από «εμπόρους» και «πελάτες». Οι πελάτες, δηλαδή οι εν δυνάμει ψηφοφόροι των δύο πόλων της πολιτικής ζωής, στην πλειοψηφία τους δεν δελεάζονται πια από την πολιτική πραμάτεια που τους προσφέρεται. Οι ποιοτικές παράμετροι των δημοσκοπήσεων, αλλά και η καθημερινή, κοινωνική μας εμπειρία, αναδεικνύουν το ακόλουθο σχήμα: Ένα σημαντικό μέρος της κοινωνίας τείνει να συσπειρωθεί με βαριά καρδιά γύρω από τη ΝΔ, βρίζοντας και βλαστημώντας την άχρηστη και ξεπουλημένη ηγεσία της, μόνο και μόνο επειδή φοβάται την έλευση των μαθητευόμενων μάγων του ΣΥΡΙΖΑ. Ένα ακόμα μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας τείνει να συσπειρωθεί γύρω από τον ΣΥΡΙΖΑ εξαντλημένο από τα χαμένα χρόνια του μνημονίου, σε απόγνωση από την οικονομική και κοινωνική καταστροφή, και πάνω απ’ όλα, εξοργισμένο με τον παλαιό δικομματισμό (ΝΔ – ΠΑΣΟΚ) που κατέστρεψε και έδεσε χειροπόδαρα τη χώρα στους δανειστές της.
Ο φόβος, λοιπόν, και η οργή που περιγράφουμε δεν είναι κατασκευές μηντιακές και προπαγανδιστικές ούτε αποτελέσματα της «έξυπνης», μαρκετίστικης τακτικής, του ενός ή του άλλου πόλου. Ενυπάρχουν μέσα στην κοινωνία μας καιρό τώρα. Ενυπάρχουν μέσα στον καθένα πολίτη ατομικά και η μεταξύ τους ποσόστωση είναι αυτή που θα γείρει την Κυριακή των εκλογών την πλάστιγγα της ατομικής απόφασης προς τη μία ή την άλλη πλευρά. Αυτό που απουσιάζει από αυτή την εκλογική αναμέτρηση είναι τα προγράμματα που θα δείξουν στον λαό ότι υπάρχει η δυνατότητα μιας άλλης πορείας. Απουσιάζουν και τα μεγάλα κοινωνικά κινήματα που μπορούν να στηρίξουν αυτά τα προγράμματα. Απουσιάζει δηλαδή η ελπίδα ότι υπάρχει αυτήν τη στιγμή λύση στο συλλογικό μας αδιέξοδο.
Είναι, όμως, ακριβώς αυτή η συνύπαρξη των στοιχειακών δυνάμεων του φόβου και της οργής με την εκρηκτική απουσία ελπίδας που θα καθορίσουν τις μετεκλογικές εξελίξεις και πιθανόν τη μοίρα του τόπου για τα επόμενα χρόνια. Και εδώ είναι το (ίσως μοιραίο) λάθος που διαπράττουν οι πολιτικοί μας «έμποροι χωρίς πελάτες». Πιστεύουν ότι η προεκλογική εκμετάλλευση του φόβου ή της οργής μπορεί να τους χαρίσει τη νίκη (όπως την ορίζει ο καθένας) και μετά …έχει ο Θεός. Θα εκπλαγούν δυσάρεστα. Η απουσία ελπίδας –που μόνο ένα συνεκτικό πρόγραμμα εξόδου από την κρίση και ένας λαός που θα στοιχίζεται πίσω από αυτό την προσφέρουν– θα τους επιστρέψει την επικέντρωση στο δίπολο φόβος/οργή ως μπούμερανγκ. Ούτε ένα πιθανώς σχετικά υψηλό ποσοστό (υψηλότερο από αυτό που της αναλογεί σε σχέση με το πώς κατάντησε τον τόπο) θα γλιτώσει τη ΝΔ από τη μετεκλογική κατάρρευση και διάλυση, κατ’ απόλυτη αναλογία με τον έτερο πόλο του μεταπολιτευτικού δικομματισμού (ΠΑΣΟΚ). ούτε μια ενδεχόμενη κοινοβουλευτική/κυβερνητική πλειοψηφία του ΣΥΡΙΖΑ θα τον βοηθήσει στην κυβερνητική μακροημέρευση και θα αποτρέψει την οργανωτική του αποσυναρμολόγηση.
Όσοι και όσες «απέχουμε» συναισθηματικά και πολιτικά από τις ερχόμενες εκλογές (ανεξαρτήτως αν και τι θα ψηφίσουμε). όσοι και όσες το πράττουμε συνειδητά, διότι αναγνωρίζουμε ότι ένα πολιτικό σχέδιο εξόδου από την κρίση και από το σπιράλ θανάτου στο οποίο βυθίζεται η χώρα δεν προτείνεται από πουθενά –μόνο κραυγές και ψίθυροι μπροστά στο δέλεαρ της εξουσίας όσοι και όσες δεν ικανοποιούμαστε από το «βλέποντας και κάνοντας» των παλαιάς και νέας κοπής εξουσιαστών. όσοι και όσες φοβόμαστε για το μέλλον του τόπου αυτού και των παιδιών μας και οργιζόμαστε με αυτούς που τον έφεραν σε αυτή την κατάντια, θα παραμείνουμε προσηλωμένοι στο στόχο που έχουμε βάλει εδώ και πέντε χρόνια: στο να συμβάλουμε με όλες μας τις δυνάμεις στη διαμόρφωση ενός προγράμματος ριζικής πολιτικής, κοινωνικής και πολιτισμικής αλλαγής, που θα βοηθήσει στο ξεπέρασμα της κρίσης και των αδιεξόδων προς όφελος του ελληνικού λαού και από τον ίδιο τον ελληνικό λαό. Η προσπάθεια αυτή δεν μπορεί να εξαντλείται σε εκλογικά ορόσημα, ιδιαίτερα σαν το ατυχές που έχουμε μπροστά μας σε δέκα μέρες.
Ο φόβος, λοιπόν, και η οργή που περιγράφουμε δεν είναι κατασκευές μηντιακές και προπαγανδιστικές ούτε αποτελέσματα της «έξυπνης», μαρκετίστικης τακτικής, του ενός ή του άλλου πόλου. Ενυπάρχουν μέσα στην κοινωνία μας καιρό τώρα. Ενυπάρχουν μέσα στον καθένα πολίτη ατομικά και η μεταξύ τους ποσόστωση είναι αυτή που θα γείρει την Κυριακή των εκλογών την πλάστιγγα της ατομικής απόφασης προς τη μία ή την άλλη πλευρά. Αυτό που απουσιάζει από αυτή την εκλογική αναμέτρηση είναι τα προγράμματα που θα δείξουν στον λαό ότι υπάρχει η δυνατότητα μιας άλλης πορείας. Απουσιάζουν και τα μεγάλα κοινωνικά κινήματα που μπορούν να στηρίξουν αυτά τα προγράμματα. Απουσιάζει δηλαδή η ελπίδα ότι υπάρχει αυτήν τη στιγμή λύση στο συλλογικό μας αδιέξοδο.
Είναι, όμως, ακριβώς αυτή η συνύπαρξη των στοιχειακών δυνάμεων του φόβου και της οργής με την εκρηκτική απουσία ελπίδας που θα καθορίσουν τις μετεκλογικές εξελίξεις και πιθανόν τη μοίρα του τόπου για τα επόμενα χρόνια. Και εδώ είναι το (ίσως μοιραίο) λάθος που διαπράττουν οι πολιτικοί μας «έμποροι χωρίς πελάτες». Πιστεύουν ότι η προεκλογική εκμετάλλευση του φόβου ή της οργής μπορεί να τους χαρίσει τη νίκη (όπως την ορίζει ο καθένας) και μετά …έχει ο Θεός. Θα εκπλαγούν δυσάρεστα. Η απουσία ελπίδας –που μόνο ένα συνεκτικό πρόγραμμα εξόδου από την κρίση και ένας λαός που θα στοιχίζεται πίσω από αυτό την προσφέρουν– θα τους επιστρέψει την επικέντρωση στο δίπολο φόβος/οργή ως μπούμερανγκ. Ούτε ένα πιθανώς σχετικά υψηλό ποσοστό (υψηλότερο από αυτό που της αναλογεί σε σχέση με το πώς κατάντησε τον τόπο) θα γλιτώσει τη ΝΔ από τη μετεκλογική κατάρρευση και διάλυση, κατ’ απόλυτη αναλογία με τον έτερο πόλο του μεταπολιτευτικού δικομματισμού (ΠΑΣΟΚ). ούτε μια ενδεχόμενη κοινοβουλευτική/κυβερνητική πλειοψηφία του ΣΥΡΙΖΑ θα τον βοηθήσει στην κυβερνητική μακροημέρευση και θα αποτρέψει την οργανωτική του αποσυναρμολόγηση.
Όσοι και όσες «απέχουμε» συναισθηματικά και πολιτικά από τις ερχόμενες εκλογές (ανεξαρτήτως αν και τι θα ψηφίσουμε). όσοι και όσες το πράττουμε συνειδητά, διότι αναγνωρίζουμε ότι ένα πολιτικό σχέδιο εξόδου από την κρίση και από το σπιράλ θανάτου στο οποίο βυθίζεται η χώρα δεν προτείνεται από πουθενά –μόνο κραυγές και ψίθυροι μπροστά στο δέλεαρ της εξουσίας όσοι και όσες δεν ικανοποιούμαστε από το «βλέποντας και κάνοντας» των παλαιάς και νέας κοπής εξουσιαστών. όσοι και όσες φοβόμαστε για το μέλλον του τόπου αυτού και των παιδιών μας και οργιζόμαστε με αυτούς που τον έφεραν σε αυτή την κατάντια, θα παραμείνουμε προσηλωμένοι στο στόχο που έχουμε βάλει εδώ και πέντε χρόνια: στο να συμβάλουμε με όλες μας τις δυνάμεις στη διαμόρφωση ενός προγράμματος ριζικής πολιτικής, κοινωνικής και πολιτισμικής αλλαγής, που θα βοηθήσει στο ξεπέρασμα της κρίσης και των αδιεξόδων προς όφελος του ελληνικού λαού και από τον ίδιο τον ελληνικό λαό. Η προσπάθεια αυτή δεν μπορεί να εξαντλείται σε εκλογικά ορόσημα, ιδιαίτερα σαν το ατυχές που έχουμε μπροστά μας σε δέκα μέρες.
Πάτρα, Ιανουάριος 2015
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου