Η αλήθεια για την Κύπρο…
Τελικά η κυβέρνηση Αναστασιάδη επεδίωκε απαρχής την πρόσδεση της Κύπρου στην Τρόικα. Το κυβερνητικό κόμμα ΔΗΣΥ πήρε το «όχι» των Κυπρίων και το πέταξε στον κάδο των αχρήστων. Στην Μόσχα βρέθηκε ο ΥΠΟΙΚ της Κύπρου, Μιχάλης Σαρρής, αντί να πάει αυτοπροσώπως ο πρόεδρος της χώρας. Άρα στην Λευκωσία οι αποφάσεις ήταν προειλημμένες και τα κυβερνητικά επιτελεία δεν σκόπευαν να διαπραγματευτούν με τους Ρώσους για τίποτα. Αντίθετα στις Βρυξέλλες θα παρίσταται ο Νίκος Αναστασιάδης. Κατά συνέπεια η κυπριακή αντιπροσωπεία γύρισε από την Ρωσία με άδεια χέρια, ακριβώς όπως ο George Papandreou παλαιότερα.
Μου είναι κι εμένα δύσκολο να το αποδεχθώ, αλλά η κυπριακή κυβέρνηση βρισκόταν τόσο καιρό στην Μόσχα για τα μάτια του κόσμου. Την ίδια ώρα ο κλοιός γύρω από την Κύπρο έσφιγγε επικίνδυνα. Εφόσον με την Ρωσία δεν γινόταν τίποτα, αναγκαστικά η μεγαλόνησος προσγειώθηκε στην «αγκαλιά» των «φίλων» μας των Τροικανών.
Πολλοί έσπευσαν αμέσως να κατηγορήσουν τους «κακούς» Ρώσους γι αυτήν την εξέλιξη που δεν βοήθησαν τον Ελληνισμό, γιατί δεν ήθελαν να χαλάσουν την σχέση τους με την ΕΕ. Όσοι πραγματικά υποστηρίζουν την συγκεκριμένη άποψη πρέπει να είναι τουλάχιστον αφελείς. Η Ρωσία, όπως όλες οι υπερδυνάμεις, δεν είναι φιλανθρωπικό ίδρυμα. Ζήτησε συγκεκριμένα ανταλλάγματα από την Κύπρο, τα οποία είχαν να κάνουν με διευκολύνσεις για τα πλοία και τα’ αεροπλάνα της (αεροδρόμιο, ναύσταθμος στο νησί) καθώς και με το κυπριακό φυσικό αέριο.
Η Κύπρος δεν δέχθηκε, αγνοώντας ότι την ίδια στιγμή, το Ισραήλ, παραδοσιακός σύμμαχος της Ουάσινγκτον, παραχώρησε ολόκληρο οικόπεδο στον Πούτιν για αξιοποίηση κοιτασμάτων. Στην διπλωματία δίχως ανταλλάγματα δεν παίρνεις τίποτα. Απλά κάθε κράτος οφείλει να μελετά προσεκτικά όλες τις παραμέτρους και κατόπιν να αποφασίζει, τι το συμφέρει καλύτερα.
Η Λευκωσία κατά τα φαινόμενα θεωρεί πως την συμφέρει να «υποκύψει» στην Τρόικα. Τα ανταλλάγματα που ζητούν οι Δυτικοί τα γνωρίζουμε από την Ελλάδα: Κουρέματα, φόροι, χαράτσια, τεκμαρτά κ.ο.κ. Αρχικά θα φορολογήσουν, λένε, τις καταθέσεις άνω των 100.000 ευρώ. Τα λεφτά θα πάνε στην Γερμανία και οι εταιρείες που δρούσαν τόσο καιρό στην Κύπρο, κρατώντας την οικονομία του νησιού ζωντανή, θα κουνήσουν μαντήλι! Πέραν τούτου φθάνει η ώρα για την επίλυση του Κυπριακού με «συμμάχους» τους Δυτικούς. Γιατί γελάτε;
Δυστυχώς ο Ελληνισμός «πατάει» κάθε φορά στο «ανήκομεν εις την Δύσιν» του Κωνσταντίνου Καραμανλή, του οποίου το ίδρυμα επισκέφθηκαν πρόσφατα η ελληνική κυβέρνηση και η αξιωματική αντιπολίτευση, προκειμένου να δώσουν με έμμεσο τρόπο τα διαπιστευτήρια τους στην Δύση. Παρά το κάζο στην Κύπρο -με αποκλειστική ευθύνη της κυπριακής κυβέρνησης- υπάρχει μια τελευταία ευκαιρία για τους Έλληνες πολιτικούς να κινηθούν πολυδιάστατα: Η υπόθεση ΔΕΠΑ-ΔΕΣΦΑ, από την οποία δεν πρέπει να αποκλειστούν οι Ρώσοι παρά το γεγονός πως οι Δυτικοί επιδιώκουν την ενεργειακή ανεξαρτησία τους από το ρωσικό φυσικό αέριο, εποφθαλμιώντας ελληνικά και κυπριακά κοιτάσματα. Προηγούμενο για την Ελλάδα μπορεί να αποτελέσει η ενεργειακή συμφωνία Ισραήλ-Ρωσίας.
Η παρουσία της «Αρκούδας» στον ελλαδικό χώρο είναι ζωτικής σημασίας για τα ελληνικά συμφέροντα. Δεν είναι πολιτικά ορθό να βασιστούμε μόνο στην Δύση σε ζητήματα σαν της ΑΟΖ. Η μονόπλευρη προσκόλληση σε άξονες επιφέρει μονόπλευρα ξεπουλήματα, κάτι που οι βετεράνοι της γεωπολιτικής γνωρίζουν πολύ καλά. Όποιοι παρακολουθούν τα γραφόμενά μου, θα έχουν καταλάβει ότι η πάγια θέση μου αφορά στην άσκηση πολύπλευρης πολιτικής ίσων αποστάσεων από τις μεγάλες Δυνάμεις.Ειδικά σε περίπτωση που ο παρόν «ψυχρός» πόλεμος γίνει ξαφνικά «θερμός». Ή μήπως επιθυμούμε να συμμετάσχουμε; Πέραν τούτου η Ευρωζώνη βρίσκεται σε κίνδυνο και η Ελλάδα είναι εκ των πραγμάτων υποχρεωμένη να εκπονήσει εναλλακτικό σχέδιο διάσωσης της ελληνικής οικονομίας.
Η έλλειψη μακρόπνοης στρατηγικής ελιγμών στην πολιτική καθιστά την εκάστοτε χώρα εύκολο θύμα εμπρός στο δίκαιο του ισχυρού. Οι Έλληνες ήταν πάντα μόνοι τους. Έτσι μόνοι έχουμε επιβιώσει μέχρι σήμερα. Και θα επιβιώσουμε και σ’ αυτήν την προδιαγεγραμμένη μπόρα που έρχεται για όλους, αφού σε εμάς γίνονται τα πειράματα.
Κίμων Γεωργακάκης, Πολιτικός Επιστήμων
PYGMI
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου