Της τρελής! Να πληρώσω το νοίκι ή τη ΔΕΗ? Να πληρώσω την εφορία ή το φροντιστήριο των παιδιών? Να πληρώσω το δάνειο ή να βάλω πετρέλαιο? Να πληρώσω κάτι από ότι χρωστάω γενικότερα ή να εξασφαλίσω τρόφιμα για το σπίτι?
Τα ισοδύναμα της καθημερινότητάς μας. Η σχιζοφρένεια που έχει απλωθεί στα σπίτια μας. Η συνειδητοποίηση πως δεν υπάρχει πια κανένας έντιμος νοικοκύρης. Ολοι είναι εν δυνάμει κλέφτες για τους κυβερνώντες και τα αφεντικά τους περίφημους δανειστές. Ολοι οι έλληνες είναι ΠΡΩΤΑ κλέφτες μέχρι αποδείξεως του εναντίου.
Πολίτες που βλέπουν τη πιθανότητα να γνωρίσουν πλέον τι γίνεται πίσω από τα κάγκελα της φυλακής που είναι για τους λεβέντες. Το εισόδημα αντιμετωπίζεται σαν προϊόν ξεπλύματος βρώμικου χρήματος. Καταπληκτικό. Που τα βρήκες που τα ξέρεις και τα μολογάς. Εχεις σύνταξη? Για να τσεκάρουμε αν πρέπει να έχεις. Μισθό? Προνομιούχος και ύποπτος. Γιατί έχεις ακόμα μισθό εσύ? Γιατί έχεις κάτι στην άκρη? Μήπως δεν ήσουν εργαζόμενος αλλά νονός της νύχτας? Μήπως η γιαγιά έκανε μπίζνες σε ύποπτα στέκια τις νύχτες? Μήπως ο παππούς ήταν μασκοφόρος ληστής?
Υπάρχει ένα μεγάλο πρόβλημα για τη κυβέρνηση. Ενας λαός που κινείται ακόμα με λεφτά. Απαράδεκτο. Πριν να μπεις στο φούρνο πρέπει να έχεις ξεγυμνωθεί από όλα και να έχει φορέσει πυζάμες και περιβραχιόνιο. Που πας εσύ ακόμα με σπίτι, με δουλειά, με αυτοκίνητο, με τρόφιμα, με το κατι τις... Είσαι σοβαρός? Σε κοιτάνε να πίνεις καφέ στη καφετέρια και σεληνιάζονται. Σύντομα θα βγει νόμος, από τη στιγμή που ξοδεύεις και μία δεκάρα θα συλλαμβάνεσαι σαν ύποπτος για κλοπή και θα κρατείσαι μέχρι να αποδειχτεί που βρήκες το πεντάευρο για να πιεις καφέ.
Μιλάμε για κρίση βουλιμίας των αρπακτικών. Ο λαός με τα τεφτέρια. Καραπαζοεισπράκτορες μισθωτοί της δεκάρας, εργάτες που τους έχει βγει η πίστη ανάποδα τριάντα χρόνια δουλειάς μέσα στη βρώμα, γιαγιάδες και παππούδες που πλησιάζουν προς το αιώνιο ταξίδι, νέοι που δεν πρόλαβαν ακόμα να προφέρουν τα πρώτα γράμματα της ζωής, όλοι προσπαθούν να ανακαλύψουν πως στο δι@ολο χρωστάνε τόσα πολλά μέσα σ΄ενα ξημέρωμα. Κοιτάς εκείνο το εκκαθαριστικό της εφορίας πριν από δυο τρία χρόνια που είχε επιστροφή τρία τέσσερα κατοστάρικα, κοιτάς τη ζωή που από εκείνη την εποχή έχει μειωθεί η αγοραστική της δύναμη και η αξιοπρέπειά της κατά 60% και κοιτάς το τωρινό εκκαθαριστικό στο οποίο χρωστάς ένα χιλιάρικο και λες τι δε πάει καλά ρε γαμ@το... Μήπως έχει γίνει λάθος στο όνομα?...
Γιατί εφόσον ήμουν ένας κακομοίρης που του επέστρεφαν και τρία κατοστάρικα και τώρα είμαι ένας χειρότερος κακομοίρης από τότε πως γίνεται να τους χρωστάω? Πως γίνεται να είχα τότε μια ελάχιστη αξιοπρέπεια και να κρίνουν πως έπρεπε να μου επιστρέφουν κάτι από τους φόρους και τα χαράτσια και τώρα να με κυνηγάνε σαν να είμαι κλέφτης και κακούργος? Ψυχοπαθείς έχουν αρπάξει τα πληκτρολόγια στις εφορίες και κόβουν κρέατα?
Το καταλαβαίνω άνθρωπέ μου να πρέπει να πληρώσει εκείνος ο τύπος με τα είκοσι ακίνητα, τη χολυγουντιανή βίλα στα βόρεια προάστεια, το σκάφος και τα δέκα αυτοκίνητα που έκλεβε ασύστολα το κράτος, αλλά η γιαγιά με το Π, τι σου φταίει ρε αθεόφοβε? Ο Μήτσος με τα χαλασμένα πνευμόνια από τα ροκανίδια, η Καίτη με τα πρησμένα πόδια από την ορθοστασία, ο Γιώργος που εισπράττει είκοσι χρόνια καρπαζιές από κάτι αφεντικά με τριάντα πόντους σβέρκο, πως το βλέπεις? Στη δίνει στα νεύρα που κατόρθωσαν να φτιάξουν ένα σπιτάκι και να πάρουν ένα αυτοκίνητο. Το θεωρείς εγκληματικό που δεν πεθαίνουν κιόλας?
Υπάρχει ένα μεγάλο ισοδύναμο αυτή τη στιγμή που κυκλοφορεί στη πιάτσα... Να πληρώσω τα χαράτσια ή να ζήσω?... Με λίγα λόγια τι είδους δίλημμα μπορεί να είναι για έναν οικογενειάρχη που ζει κάτω από τα όρια της φτώχειας ή δόση για τα χαράτσια ή το φαΐ των παιδιών του? Τι δίλημμα μπορεί να είναι για έναν άρρωστο ή αγορά των φαρμάκων ή η πληρωμή για τις διάφορες δόσεις? Τι δίλημμα μπορεί να είναι το φαΐ ή χαράτσι? Τι είδους πρόγραμμα είναι αυτό που έχει μετατρέψει τους δημόσιους λειτουργούς σε Ιαβέρηδες και τον απλό πολίτη εκείνον που δεν έχει τις μεζονέτες τις λιμουζίνες και τα σκάφη σε Γιάννη Αγιάννη?
Οι άθλιοι των Αθηνών και πάσης Ελλάδος, κι οι μαυραγορίτες να θησαυρίζουν. Σκηνές φρίκης πίσω από τους τοίχους των σπιτιών που όχι απλά δεν συγκινείται κανείς αλλά μπαίνει όλο και πιο βαθιά το μαχαίρι λες και κάποιος σαδιστής θεός δεν ικανοποιείται μόνο να βλέπει δούλους αλλά θέλει να τους ακούει να φωνάζουν, να παρακαλάνε, να κλαίνε... Τι ντροπή...
Τα ισοδύναμα της καθημερινότητάς μας. Η σχιζοφρένεια που έχει απλωθεί στα σπίτια μας. Η συνειδητοποίηση πως δεν υπάρχει πια κανένας έντιμος νοικοκύρης. Ολοι είναι εν δυνάμει κλέφτες για τους κυβερνώντες και τα αφεντικά τους περίφημους δανειστές. Ολοι οι έλληνες είναι ΠΡΩΤΑ κλέφτες μέχρι αποδείξεως του εναντίου.
Πολίτες που βλέπουν τη πιθανότητα να γνωρίσουν πλέον τι γίνεται πίσω από τα κάγκελα της φυλακής που είναι για τους λεβέντες. Το εισόδημα αντιμετωπίζεται σαν προϊόν ξεπλύματος βρώμικου χρήματος. Καταπληκτικό. Που τα βρήκες που τα ξέρεις και τα μολογάς. Εχεις σύνταξη? Για να τσεκάρουμε αν πρέπει να έχεις. Μισθό? Προνομιούχος και ύποπτος. Γιατί έχεις ακόμα μισθό εσύ? Γιατί έχεις κάτι στην άκρη? Μήπως δεν ήσουν εργαζόμενος αλλά νονός της νύχτας? Μήπως η γιαγιά έκανε μπίζνες σε ύποπτα στέκια τις νύχτες? Μήπως ο παππούς ήταν μασκοφόρος ληστής?
Υπάρχει ένα μεγάλο πρόβλημα για τη κυβέρνηση. Ενας λαός που κινείται ακόμα με λεφτά. Απαράδεκτο. Πριν να μπεις στο φούρνο πρέπει να έχεις ξεγυμνωθεί από όλα και να έχει φορέσει πυζάμες και περιβραχιόνιο. Που πας εσύ ακόμα με σπίτι, με δουλειά, με αυτοκίνητο, με τρόφιμα, με το κατι τις... Είσαι σοβαρός? Σε κοιτάνε να πίνεις καφέ στη καφετέρια και σεληνιάζονται. Σύντομα θα βγει νόμος, από τη στιγμή που ξοδεύεις και μία δεκάρα θα συλλαμβάνεσαι σαν ύποπτος για κλοπή και θα κρατείσαι μέχρι να αποδειχτεί που βρήκες το πεντάευρο για να πιεις καφέ.
Μιλάμε για κρίση βουλιμίας των αρπακτικών. Ο λαός με τα τεφτέρια. Καραπαζοεισπράκτορες μισθωτοί της δεκάρας, εργάτες που τους έχει βγει η πίστη ανάποδα τριάντα χρόνια δουλειάς μέσα στη βρώμα, γιαγιάδες και παππούδες που πλησιάζουν προς το αιώνιο ταξίδι, νέοι που δεν πρόλαβαν ακόμα να προφέρουν τα πρώτα γράμματα της ζωής, όλοι προσπαθούν να ανακαλύψουν πως στο δι@ολο χρωστάνε τόσα πολλά μέσα σ΄ενα ξημέρωμα. Κοιτάς εκείνο το εκκαθαριστικό της εφορίας πριν από δυο τρία χρόνια που είχε επιστροφή τρία τέσσερα κατοστάρικα, κοιτάς τη ζωή που από εκείνη την εποχή έχει μειωθεί η αγοραστική της δύναμη και η αξιοπρέπειά της κατά 60% και κοιτάς το τωρινό εκκαθαριστικό στο οποίο χρωστάς ένα χιλιάρικο και λες τι δε πάει καλά ρε γαμ@το... Μήπως έχει γίνει λάθος στο όνομα?...
Γιατί εφόσον ήμουν ένας κακομοίρης που του επέστρεφαν και τρία κατοστάρικα και τώρα είμαι ένας χειρότερος κακομοίρης από τότε πως γίνεται να τους χρωστάω? Πως γίνεται να είχα τότε μια ελάχιστη αξιοπρέπεια και να κρίνουν πως έπρεπε να μου επιστρέφουν κάτι από τους φόρους και τα χαράτσια και τώρα να με κυνηγάνε σαν να είμαι κλέφτης και κακούργος? Ψυχοπαθείς έχουν αρπάξει τα πληκτρολόγια στις εφορίες και κόβουν κρέατα?
Το καταλαβαίνω άνθρωπέ μου να πρέπει να πληρώσει εκείνος ο τύπος με τα είκοσι ακίνητα, τη χολυγουντιανή βίλα στα βόρεια προάστεια, το σκάφος και τα δέκα αυτοκίνητα που έκλεβε ασύστολα το κράτος, αλλά η γιαγιά με το Π, τι σου φταίει ρε αθεόφοβε? Ο Μήτσος με τα χαλασμένα πνευμόνια από τα ροκανίδια, η Καίτη με τα πρησμένα πόδια από την ορθοστασία, ο Γιώργος που εισπράττει είκοσι χρόνια καρπαζιές από κάτι αφεντικά με τριάντα πόντους σβέρκο, πως το βλέπεις? Στη δίνει στα νεύρα που κατόρθωσαν να φτιάξουν ένα σπιτάκι και να πάρουν ένα αυτοκίνητο. Το θεωρείς εγκληματικό που δεν πεθαίνουν κιόλας?
Υπάρχει ένα μεγάλο ισοδύναμο αυτή τη στιγμή που κυκλοφορεί στη πιάτσα... Να πληρώσω τα χαράτσια ή να ζήσω?... Με λίγα λόγια τι είδους δίλημμα μπορεί να είναι για έναν οικογενειάρχη που ζει κάτω από τα όρια της φτώχειας ή δόση για τα χαράτσια ή το φαΐ των παιδιών του? Τι δίλημμα μπορεί να είναι για έναν άρρωστο ή αγορά των φαρμάκων ή η πληρωμή για τις διάφορες δόσεις? Τι δίλημμα μπορεί να είναι το φαΐ ή χαράτσι? Τι είδους πρόγραμμα είναι αυτό που έχει μετατρέψει τους δημόσιους λειτουργούς σε Ιαβέρηδες και τον απλό πολίτη εκείνον που δεν έχει τις μεζονέτες τις λιμουζίνες και τα σκάφη σε Γιάννη Αγιάννη?
Οι άθλιοι των Αθηνών και πάσης Ελλάδος, κι οι μαυραγορίτες να θησαυρίζουν. Σκηνές φρίκης πίσω από τους τοίχους των σπιτιών που όχι απλά δεν συγκινείται κανείς αλλά μπαίνει όλο και πιο βαθιά το μαχαίρι λες και κάποιος σαδιστής θεός δεν ικανοποιείται μόνο να βλέπει δούλους αλλά θέλει να τους ακούει να φωνάζουν, να παρακαλάνε, να κλαίνε... Τι ντροπή...
Πηγή:
Συνήθης Ύποπτος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου